Ξημέρωσε - όπως το 'χε συνήθειο - η επόμενη μέρα, ψηλότερη ένα λεπτό. Χαρά Θεού ο Ιούνης. Μοσχομύριστη θάλασσα. Ευωδιαστό αγέρι πάνω από τις φούντες του θυμαριού..! Η ντουντούκα της φάμπρικας της γειτονιάς δε χτύπησε. Σημάδι πως για σήμερα δουλειά δεν υπάρχει. Οι υφάντρες γυρίζουνε στο σπίτι με χέρια αδειανά... Και τα παλικάρια που δουλεύουνε στο ταμπάκικο κι αυτοί με χέρια αδειανά γυρίζουνε, περνώντας το υπόλοιπο της μέρας στον καφενέ κουβεντιάζοντας. Ο καφές και το τσίπουρο θα γραφτούν στα βερεσέδια. Το τριήμερο τέλειωσε χωρίς μεροκάματο κι ύστερα γι' άλλο τριήμερο θα καρτεράνε, ένα στη δουλειά, ένα στον καφενέ. Μισό ένσημο, μισό μεροκάματο, μισή ζωή, μισά όνειρα..!

Ξημέρωσε η επόμενη μέρα. Κι ένα έλλειμμα πλανιέται στην ατμόσφαιρα. Το πρόβλημα του ασφαλιστικού που θα ενταθεί την επομένη των εκλογών. Η εκ περιτροπής εργασία, η μη καταβολή κανονικών μισθών και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, προμηνύματα της νέας επίθεσης που θα μας χτυπήσουν την πόρτα.

Ξημέρωσε η επόμενη μέρα. Η αυλαία έπεσε, το εκλογικό πανηγύρι τελείωσε. Τα τελευταία πλαστικά σημαιάκια της προσωπολατρίας, οι τελευταίες μπροσούρες, τα χαρτογραφημένα δήθεν προγράμματα και οι αφίσες κείτονται στο βούρκο και τα λασπόνερα της άπληστης καθημερινότητας. Γύρισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Δρόμος μακρύς ξανοίγεται μπροστά μας. Δε θριαμβολογούμε, δεν εφησυχάζουμε, συσπειρωνόμαστε, συνεχίζουμε και προχωράμε!!!