Ο ένας πετάει την ευθύνη στον άλλο για το γεγονός ότι 6.000 και πλέον εργαζόμενοι μένουν εργασιακά και ασφαλιστικά ξεκρέμαστοι
Η κυβέρνηση φρόντισε αρχικά να απαλλαγεί από την υποχρέωση να εξασφαλίσει σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για τους 6.000 περίπου καθαριστές - καθαρίστριες, αφού το περασμένο καλοκαίρι, με τροπολογία σε νόμο για την Ειδική Αγωγή, πρόβλεψε ακόμα και την εισαγωγή ιδιωτικών εταιρειών και εργολάβων στα σχολεία, με εποπτεύοντα Οργανισμό γι' αυτή τη διαδικασία τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων ΑΕ.
Συνέχεια αυτής της εξέλιξης ήταν ο ΟΣΚ ΑΕ, βάσει νόμου πλέον, να συνάπτει συμβάσεις με τις σχολικές επιτροπές για το έργο του καθαρισμού. Σύμφωνα με αυτές τις συμβάσεις, οι σχολικές επιτροπές μετατρέπονται σε ανάδοχους «εργολάβους» και με ένα συγκεκριμένο κονδύλι που θα τους δίνει ο ΟΣΚ ΑΕ θα αναθέτουν την καθαριότητα των σχολείων όπου εκείνες κρίνουν, χωρίς υποχρέωση να προσλάβουν τους καθαριστές/καθαρίστριες που ήδη βρίσκονται στα σχολεία. Μάλιστα, όσοι από τους εργαζόμενους προσληφθούν, θα εργάζονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών!
Οσες σχολικές επιτροπές έχουν αρνηθεί να υπογράψουν αυτή τη σύμβαση με τον ΟΣΚ ΑΕ (η οποία σημειωτέον ισχύει από 17/2/2009 έως τις 30/6/2009, γεγονός που πρακτικά σημαίνει ότι για τους μήνες από το Σεπτέμβρη του 2008 μέχρι και το Φλεβάρη του 2009 οι καθαρίστριες μένουν στον αέρα μισθολογικά και ασφαλιστικά, αφού πουθενά δεν προβλέπεται η πληρωμή τους και η ασφαλιστική τους κάλυψη!), καλούνται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων να δώσουν γραπτές εξηγήσεις.
Στο έγγραφό της νομικής υπηρεσίας της ΚΕΔΚΕ, με το οποίο κρίνονται «μη νόμιμες» οι συμβάσεις που καλούνται να υπογράψουν οι σχολικές επιτροπές, αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «τυχόν κατάρτιση συμβάσεων έργου μεταξύ των σχολικών επιτροπών και καθαριστών/τριών ή συνεργείων καθαρισμού, σύμφωνα με τις μη νόμιμες υποδείξεις του ΟΣΚ, ενέχει τον κίνδυνο ανάληψης από τις σχολικές επιτροπές όλων των υποχρεώσεων από αυτές, καθώς και να βρεθούν οι σχολικές επιτροπές εναγόμενες ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων, με αίτημα την αναγνώριση των συμβάσεων ως εξαρτημένης εργασίας και τη διεκδίκηση αξιώσεων από την εργατική και κοινωνικοασφαλιστική νομοθεσία».
Με άλλα λόγια, η ΚΕΔΚΕ έρχεται για λογαριασμό των δήμων να πετάξει και αυτή την ευθύνη από πάνω της, χωρίς βέβαια να λέει το ελάχιστο για το δίκαιο αίτημα των εργαζόμενων να προσληφθούν με όρους πλήρους και σταθερής εργασίας από το Δημόσιο.