Κυριακή 10 Μάη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009
ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
Σοσιαλδημοκρατική πολιτική με ασήμαντες διαφοροποιήσεις

Αυτό το δρόμο θέλουν να συσκοτίσουν με την πολιτική και τις θέσεις τους το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
Αυτό το δρόμο θέλουν να συσκοτίσουν με την πολιτική και τις θέσεις τους το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
Μπορεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να πετάει προπαγανδιστικά δήθεν αντιδικομματικές κορώνες, αλλά η σοσιαλδημοκρατική του πολιτική δε μπορεί να κρυφτεί. Με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αυτό φάνηκε ακόμη πιο καλά με μια καταιγιστική ομοβροντία αυταπατών και μυθευμάτων και από τους δύο. Εσπευσαν να ενοχοποιήσουν για την κρίση τα «γκόλντεν - μπόις», τους «τζογαδόρους» και «τυχοδιώκτες», τον «καπιταλισμό - καζίνο», τις «νεοφιλελεύθερες επιλογές», καταδεικνύοντάς τα σαν υποτιθέμενες αιτίες της οικονομικής κρίσης. Ο Γ. Παπανδρέου, ο Αλ. Τσίπρας και ο Αλ. Αλαβάνος αφού αρχικά επιτέθηκαν στους «καιροσκόπους και τους τυχοδιώκτες της αγοράς» που είναι υπεύθυνοι για την κρίση, στη συνέχεια με μια φωνή κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτή εκδηλώθηκε σαν: «Αποτέλεσμα της απουσίας ρύθμισης και ελέγχου από το κράτος». Πλαισίωσαν δε τα παραπάνω με την πρόσθετη αυταπάτη ότι ...«δεν είναι μονόδρομος η επιλογή της ανεξέλεγκτης λειτουργίας της αγοράς». Κρύβοντας έτσι οτι η κρίση είναι σύμφυτη του συστήματος που στηρίζουν, ανεξάρτητα απο τις όποιες διαφορές στο μείγμα της πολιτικής διαχείρησης που προβάλλουν.

Σε απλά ελληνικά δηλαδή, για την οικονομική κρίση κατά τους ισχυρισμούς τους δεν ευθύνεται η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, δεν αποτελεί αυτή εγγενή παθογένεια του καπιταλιστικού συστήματος που την κουβαλά από γεννησιμιού του και μέχρι το θάνατό του. Ο καπιταλισμός είναι άμοιρος ευθυνών, συνεπώς και η καπιταλιστική ΕΕ. Την αθωωτική για το σύστημα απόφασή τους, προσπάθησαν με μια σειρά από προτάσεις και θέσεις που συμπλέουν να την περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις, αποπροσανατολίζοντας και καλλιεργώντας αυταπάτες για τη δυνατότητα φιλολαϊκών εξελίξεων μέσα στην ΕΕ και χωρίς ρήξη και σύγκρουση με το μεγάλο κεφάλαιο.

Και καλά το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα του κεφαλαίου. Αλλά σε μια περίοδο που όλο και μεγαλύτερο τμήμα των λαϊκών στρωμάτων μεταπλάθει τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτησή του σε πολιτικά συμπεράσματα, σε στάση καταδίκης της ΕΕ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να αναλάβει δράση στην κατεύθυνση της χειραγώγησής τους, του να ανακόψει ριζοσπαστικές διεργασίες.

Ο Αλ. Αλαβάνος, στις 6 Απριλίου κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου του Ν. Κοτζιά, απευθυνόμενος στο ΠΑΣΟΚ και τον Γ. Παπανδρέου έκανε λόγο για «απαραίτητη, επείγουσα κοινή δράση των δημοκρατικών δυνάμεων στη χώρα μας».

Αφού λοιπόν η οικονομική κρίση θεωρήθηκε σαν κατάλληλο πεδίο για «κοινή δράση», έπρεπε να βρεθεί και το ...«αντίπαλον δέος». Γι' αυτό είχε φροντίσει αρχικά ο Γ. Παπανδρέου και ακολούθησε ο Αλ. Τσίπρας. «Η κρίση έχει σαφές ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο. Την υπογράφει η Διεθνής της Νεοδεξιάς, της Νεοσυντήρησης, του Νεοφιλελευθερισμού. Αυτά, που εσείς εκπροσωπείτε εδώ και πολλά χρόνια (...) Αυτό το μοντέλο σας χρεοκόπησε. Οι νεοφιλελεύθερες και συντηρητικές κυβερνήσεις έφεραν την κρίση» (Ομιλία Γ. Παπανδρέου 31/10/2008 στη Βουλή).

«Ο νεοφιλευθερισμός χρεοκόπησε στην Ευρώπη και στη χώρας μας. Καιρός είναι να χρεοκοπήσουν και οι πολιτικοί εκφραστές του». (Αλέξης Τσίπρας Πάτρα 6 Μαΐου 2009).

Αφού εντοπίστηκε και ο αντίπαλος της κοινής δράσης, στη μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού, την οποία βεβαίως οι ίδιες του οι ανάγκες επιβάλλουν και δεν είναι ουρανοκατέβατη, έπρεπε να εντοπιστούν και οι προτάσεις, οι απαντήσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην κρίση. Και εντοπίστηκαν: Κρατικές παρεμβάσεις και επιχορηγήσεις των επιχειρήσεων κρατικοποιήσεις Τραπεζών, και άφθονο χρήμα απ' τον κρατικό κορβανά προκειμένου να διασφαλιστεί η «ομαλή» λειτουργία του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.

Προτάσεις που επενδύθηκαν με το... «κύρος» διεθνούς φήμης αστών οικονομολόγων, τους οποίους επικαλούνται τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Θαυμαστής του «σοσιαλδημοκράτη» Κρούγκμαν είναι ο Αλ. Τσίπρας, αλλά και του Στρίγκλιτς στον οποίο αναφέρεται συχνά πυκνά ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος ίδρυσε στα πλαίσια της «σοσιαλιστικής διεθνούς» και επιτροπή με το όνομά του, που επιφορτίστηκε με το καθήκον να διαμορφώσει τις οικονομικές θέσεις της παγκόσμιας «σοσιαλδημοκρατίας» για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Συμπτώσεις...

Απ' το 1992 οπότε μαζί ψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, την από κοινού επικύρωση της «Λευκής Βίβλου» το 2001 που γενίκευσε τη μερική απασχόληση. Πανηγύρισαν την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, επίτευγμα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ο ΣΥΝ χαιρέτιζε χαρακτηρίζοντάς το «ιστορικό», όπως «ιστορική πολιτική πρωτοβουλία» χαρακτήριζε και την υιοθέτηση του ευρώ. Η συναντίληψή τους άλλωστε σ' αυτά τα μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα βρίσκεται πίσω απ' τις σωρηδόν συνεργασίες τους σε πρωτοβάθμια - δευτεροβάθμια - τριτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες, σε Νομαρχιακές και Δημοτικές αρχές όπου μάλιστα προωθούν κάθε αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική, απ' τα stage ως τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Μαζί στην παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων...

Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται δημόσια να κόπτονται για τα εργασιακά δικαιώματα και καταγγέλλουν την κυβέρνηση που ασκώντας μια άκρως αντιλαϊκή πολιτική υποθάλπει και ενισχύει την εργοδοτική ασυδοσία. Αυτά στις δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου, του Αλ. Αλαβάνου και του Αλ. Τσίπρα μπροστά στις κάμερες, στις περιοδείες στους χώρους δουλειάς. Πρόκειται για καθαρό εμπαιγμό των εργαζομένων, αφού αυτές οι πολιτικές δυνάμεις με την ψήφο τους, σε πλήρη σύμπλευση και με τη ΝΔ, φρόντισαν ακριβώς να στηρίξουν τις κατευθύνσεις της ΕΕ για νέα επέλαση στις εργασιακές σχέσεις.

Στις 14/11/2008 η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισαν την ευρωπαϊκή οδηγία για το 65ωρο, γνωστή ως «έκθεση Σέρκας» στην αρμόδια Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου.

Η «έκθεση Σέρκας» διαχωρίζει τον εργάσιμο χρόνο σε «ενεργό» και «ανενεργό» ενώ αυξάνει την εργάσιμη βδομάδα τουλάχιστον στις 65 ώρες με προοπτική ακόμα και τις 70! Η «ενεργός» περίοδος, δηλαδή ο χρόνος κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα λογαριάζεται ως εργάσιμος χρόνος. Αντίθετα, η «ανενεργός» περίοδος της εφημερίας, ο χρόνος δηλαδή κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα παραμένει σε «επιφυλακή» για να προσφέρει τις υπηρεσίες του, όποτε τον χρειαστεί ο εργοδότης(!!), θα θεωρείται χρόνος ...ξεκούρασης και άρα δε θα πληρώνεται!

Εμμένει στην καθιέρωση του 12μηνου ως περιόδου αναφοράς για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Δηλαδή, ο εργοδότης θα έχει το «δικαιώμα», βάσει του συγκεκριμένου νομοθετήματος, κατά τη διάρκεια ενός χρόνου να εναλλάσσει περιόδους υπεραπασχόλησης και υποαπασχόλησης για τον εργαζόμενο. Θα μπορεί δηλαδή μέσω της διευθέτησης να τον ξεζουμίζει για μήνες με 12ώρα και 13ώρα τη μέρα, και το υπόλοιπο διάστημα να τον υποαπασχολεί ή να του δίνει άδεια, έχοντας καταργήσει το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας!

Στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης, η «έκθεση Σέρκας» που υπέγραψαν το κόμματα του ευρωμονόδρομου, θα χρησιμοποιηθεί από τις αστικές κυβερνήσεις για να ξεθεμελιώσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα και θα δώσει την ευκαιρία στους κεφαλαιοκράτες να μειώσουν ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης.

...και την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης

Μπορεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται σαν υπερασπιστής του «άρθρου 16» και «προστάτης» του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, αλλά στο πρόγραμμα και στις δηλώσεις των στελεχών του φροντίζει να αφήνει ...«ανοιχτά παράθυρα».

  • Ξεκαθαρίζει ότι τάσσεται υπέρ της «συνύπαρξης δημόσιων και ιδιωτικών πανεπιστημίων»! «Δεν είμαστε εχθρικοί προς τα ιδιωτικά πανεπιστήμια» και «το κύρος του δημόσιου πανεπιστημίου δε θίγεται από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια» (Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος ΣΥΝ, «Σημερινή» Κύπρου, 16/6/2008).
  • Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ (και προηγουμένως ευρωβουλευτής του) Αλέκος Αλαβάνος ανέκραζε το 2002: «Παρά τις πολύχρονες και συνεχείς καταγγελίες μου ότι η κυβέρνηση παραβιάζει την οδηγία 89/48, εμμένει να μην αναγνωρίζει τους τίτλους των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων που δίνονται σε συνεργασία με τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών» (ΚΕΣ)! Ζητούσε, δηλαδή, ξεκάθαρα την αναγνώριση των ΚΕΣ και κολεγίων, που λειτουργούν στη χώρα μας, ως ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Εξάλλου ο Αλ. Τσίπρας, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Athens Voice» (Μάης 2008), όταν ρωτήθηκε για την ευθύνη της Παιδείας για τα κοινωνικά προβλήματα και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, είπε κατά λέξη στην απάντησή του: «Η Παιδεία με την έννοια και της έρευνας και της τεχνολογίας ορίζει σε μεγάλο βαθμό το είδος της ανάπτυξης. Ενα κράτος, που δε θέλει να του φεύγουν οι επιχειρήσεις όταν τις φορολογεί ή όταν βρίσκουν αλλού χαμηλότερο κόστος εργασίας, οφείλει να στήσει έτσι το εκπαιδευτικό του σύστημα, ώστε να παράγει γνώση που να αξιοποιείται, να πουλιέται ακριβά στην αγορά εργασίας και ταυτόχρονα ο χ ή ο ψ επιχειρηματίας να ξέρει ότι αυτό που θα επιτύχει εδώ δε θα το βρει αλλού».

Σ' αυτήν ακριβώς την γραμμή κινείται και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο τάσσεται υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Το «άρθρο 16 είναι αναχρονιστικό και πρέπει να αλλάξει», έχει υπογραμμίσει ο Γ. Παπανδρέου, ενώ και η δική του θέση για τη λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων κινείται στη λογική της λειτουργίας με επιχειρηματικά κριτήρια.

Αυτήν ακριβώς την πολιτική επιλογή περιέγραψε, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας την προηγούμενη Πέμπτη στα ΤΕΙ στο Αιγάλεω. Οπως σημείωσε ο Γ. Παπανδρέου: «Εδώ, δεν έχουμε δημόσια ΤΕΙ και Πανεπιστήμια, έχουμε, με τη στενή αντίληψη, κρατικά ΤΕΙ και Πανεπιστήμια. Και τα κρατικά ΤΕΙ και Πανεπιστήμια δεν έχουν την ευελιξία να αντιμετωπίσουν τις πραγματικές ανάγκες που έχει ο κάθε φοιτητής και σπουδαστής (...) αυτό που χρειάζεται, και τα Πανεπιστήμια, ακόμα περισσότερο τα ΤΕΙ, να έχουν την ευελιξία στον προγραμματισμό των σπουδών τους (...)». Την ίδια ώρα κάνει λόγο για πάταξη της διαφθοράς και για διαφάνεια. Αλλά γιατί διαφθορά και διαφάνεια; Μα γιατί θεωρεί δεδομένη τη δράση των επιχειρήσων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.Η πολιτική του για ένα σύστημα «αξιολόγησης», το οποίο θα κρίνει το «παραγόμενο προϊόν» και άρα και το ποσό της επιδότησής τους, αντικειμενικά οδηγεί τα Ανώτατα Ιδρύματα στην αναζήτηση πόρων για τη συντήρησή τους.

Να σημειώσουμε ότι και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μιλά για συνύπαρξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα με κανόνες στην αγορά.

...και στην «πράσινη οικονομία»

Το «σχέδιο» του ΠΑΣΟΚ για την έξοδο της χώρας από την κρίση βασίζεται, όπως σημειώνει ο Γ. Παπανδρέου, πάνω στην «πράσινη οικονομία», την οποία επιχειρεί να εμφανίσει σαν ...«εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης», που θα εξασφαλίσει την «ευημερία στην κοινωνία μας». Στην ίδια κατεύθυνση, κινούνται και οι προτάσεις του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), του οποίου ιδρυτικό μέλος είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που ζητάει «δημόσιες επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη». Αυτές οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΚΕΑ αποτελούν στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ, προκειμένου να ενισχυθεί το μονοπωλιακό κεφάλαιο.

Οι παγκόσμιοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί έχουν εκπονήσει το συγκεκριμένο σχέδιο και τα αστικά κόμματα το εντάσσουν στις θέσεις και τα προγράμματά τους, προτείνοντας ουσιαστικά την προώθηση μιας σειράς κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων και παρεμβάσεων, που στην παρούσα φάση και μέσα στην εξελισσόμενη καπιταλιστική κρίση, διασφαλίζουν τη δημιουργία νέων πεδίων δράσης στους πολυεθνικούς ομίλους, με πρόσχημα τις κλιματικές αλλαγές.

Ειδικότερα, το ΠΑΣΟΚ έχει συντάξει εξειδικευμένο σχέδιο για την πράσινη οικονομία, του οποίου οι κεντρικοί πυλώνες στοχεύουν:

-- Στην παροχή νέων οικονομικών κινήτρων και φοροαπαλλαγών στους μεγαλο-επιχειρηματίες που θα επενδύσουν στην πράσινη ανάπτυξη.

-- Στην «πλήρη απελευθέρωση» των τομέων της Ενέργειας, ώστε να επιταχυνθεί η παράδοσή τους στους ιδιώτες.

-- Στη «στήριξη της πράσινης επιχειρηματικότητας».

Το ΚΕΑ, στη διακήρυξή του για τις ευρωεκλογές, αναφέρει: «Ο φόρος Τόμπιν μπορεί να αποτελέσει το εργαλείο για τη χρηματοδότηση καινοτόμων βιομηχανικών πρωτοβουλιών στους τομείς που υποδεικνύονται από τις διεθνείς υπηρεσίες του ΟΗΕ και στοχεύουν στη μείωση των παγκόσμιων αέριων ρύπων και στην αύξηση του αριθμού θέσεων εργασίας. Αυτό το ευρωπαϊκό ταμείο θα έπρεπε να περιληφθεί στις κατευθύνσεις και στα προγράμματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: Ενα είδος "πράσινου new deal" του ίδιου του Κοινοβουλίου».

Αλλά και στον αποπροσανατολισμό του λαού

Ο ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ, αφού με την ψήφο του και τη γενικότερη στάση του επικύρωσε συνθήκες και ευρωενωσιακές πολιτικές, αφού σε όλους τους τόνους δηλώνει υπέρμαχος της ΕΕ και της παραπέρα ισχυροποίησής της μέσω της πολιτικής ενοποίησης, έρχεται σήμερα, για ψηφοθηρικούς λόγους, δήθεν να αμφισβητήσει αυτά που ψήφισε. Εμπαίζοντας τον ελληνικό λαό και συνδράμοντας στη συντονισμένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού, που έχουν στήσει τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, επιχειρεί να πείσει ότι μια ...«προοδευτική συμμαχία» θα αλλάξει τις «δομές» και τους «κανόνες» πάνω στους οποίους στηρίζεται η ΕΕ, για να προωθήσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Στην ίδια λογική κινούνται και οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αξιώνει:

-- «Κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και αντικατάστασή του από μια συμφωνία για την ανάπτυξη και την απασχόληση».

-- «Απεμπλοκή της Ελλάδας από τη Συνθήκη της Λισαβόνας».

-- «Νέοι όροι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στον τρόπο λειτουργίας, στα πλαίσια πολιτικών που δεν περιορίζονται μόνο στη νομισματική σταθερότητα».

-- «Ανάληψη πρωτοβουλίας για να μην υποστηριχθεί η επανεκλογή του προέδρου της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο».

Το ΠΑΣΟΚ συμφωνεί κι επαυξάνει:

-- «Την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, ώστε να εξαιρούνται οι δημόσιες παραγωγικές κοινωνικές δαπάνες από τον υπολογισμό του ελλείμματος στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής».

-- «Ενα συμπληρωματικό Σύμφωνο Απασχόλησης, Κοινωνικής Προστασίας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, ένα σύμφωνο παράλληλο με το Σύμφωνο του Μάαστριχτ».

-- «Αλλαγή του ρόλου λειτουργίας της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, για αναγκαία τόνωση της αγοράς και νέος κανονισμός ελέγχου του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος».

-- «"Οχι" στην επανεκλογή Μπαρόζο γιατί είναι ένα από τα πρόσωπα που σηματοδότησαν τον νεοφιλελευθερισμό της ΕΕ».

Ταυτόχρονα, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουν να κοροϊδέψουν και τη μικρομεσαία αγροτιά. Το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου υπόσχονται καλύτερη «διαπραγμάτευση» στις Βρυξέλλες για να γίνουν αλλαγές στην ΚΑΠ, ενώ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζητά: «Να τεθεί εκτός προοπτικής η αναθεώρηση του 2013 της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και να επανεξετάσουμε τους όρους», ενώ πολλές φορές ο αντιπολιτευτικός του λόγος δομείται στο σαθρό επιχείρημα της διαπραγμάτευσης, στην οποία η κυβέρνηση κατά τους ισχυρισμούς του έχει αποτύχει.

Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, προτάσσει το «ψευτοτροπάρι», της καλύτερης διαπραγμάτευσης της ΚΑΠ, όταν από τη θέση της κυβέρνησης έβαλε τις βάσεις για την ολέθρια αναθεώρηση της νέας ΚΑΠ τον Ιούνη του 2003 και η ΝΔ ήρθε και την υλοποίησε, ψήφισε ό,τι άλλο επέβαλε η αντιαγροτική συνθήκη. Από την πλευρά του, ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ βρήκε ένα νέο αποπροσανατολιστικό επιχείρημα, προκειμένου να σπείρει αυταπάτες στους αγρότες. Ζητάει από τώρα να μη γίνει η αναθεώρηση της ΚΑΠ, το 2013. Αλλά δε λέει τίποτα για την ουσία και αφήνει το μέχρι τώρα αντιαγροτικό πρόσωπο της νέας ΚΑΠ στο απυρόβλητο, μοιράζοντας την ανέξοδη υπόσχεση ότι αυτή επιδέχεται, μέσω καλύτερων διαπραγματεύσεων, «φτιασίδωμα»...

Σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές υπόσχονται στο λαό ότι θα «φτιασιδώσουν» τα πάντα, την παγκοσμιοποίηση, τον καπιταλισμό, την ΕΕ, θα τα ...«εξανθρωπίσουν», όπως κομπάζουν. Δεν μπορούν όμως, όσο κι αν κοπιάζουν, να «φτιασιδώσουν» το γερασμένο, ρυτιδιασμένο, πρόσωπο των θέσεων και προτάσεών τους. Τόσο γερασμένο, όσο και το σύστημα που αυτές θέλουν να υπηρετήσουν.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ - Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ