ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ... «"Οι δημοσιογράφοι κάνουν κριτική στους πολιτικούς. Καιρός να γίνει κριτική των πολιτικών προς τους δημοσιογράφους" ανέφερε η Αννα Διαμαντοπούλου, χαρακτηρίζοντάς τους "ανάπηρους" από απόψεως χρήσης των νέων τεχνολογιών και ξένων γλωσσών. "Η σημερινή δημοσιογραφία αρκείται στα ετοιματζίδικα. Είναι η χειρότερη μορφή δημοσιογραφίας" συμπλήρωσε η Αννα Διαμαντοπούλου. Πάντως, καλό θα ήταν τις αναφορές αυτές να τις επαναλάβει στα ΜΜΕ στα οποία κατά καιρούς φιλοξενείται και τα οποία ευθύνονται για την υψηλή της δημοφιλία» (οι δηλώσεις στο Πάντειο, το θέμα στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

Η ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ: «Στην περίπτωση της Κράισλερ αυτό είναι το τίμημα της κρατικής βοήθειας για να σωθεί η εταιρεία. Σε άλλες περιπτώσεις όπως η συμφωνία για μειώσεις μισθών εδώ στους "Τάιμς" είναι το αποτέλεσμα συμφωνίας μεταξύ των εργατικών συνδικάτων και των εργοδοτών. Η σκληρή πραγματικότητα όμως είναι μία: Οι εργαζόμενοι δεν τολμούν να διαμαρτυρηθούν όταν μειώνονται οι μισθοί τους, επειδή φοβούνται ότι δεν θα βρουν αλλού δουλειά» (ο Paul Krugman σε «The New York Times» / TA NEA).

«ΝΤΟΚΤΟΡΑ»: «Η πολιτική ηγεσία του ΚΚΕ είναι όμηρος μιας στρατηγικής που θυμίζει έντονα την περίοδο της Τρίτης Διεθνούς και της ανοιχτής αντιπαράθεσης των κομμουνιστικών κομμάτων με τα σοσιαλδημοκρατικά (...) Το "άλλο" σύστημα που επαγγέλλεται το ΚΚΕ αποδείχθηκε ήδη αυταρχικό, αντιδημοκρατικό και παραγωγός φτώχειας και κοινωνικών ανισοτήτων» (ο Π. Μπεγλίτης του ΠΑΣΟΚ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ).

«ΜΑΣΤΕΡ»: «Ο Γιάννης Μηλιός στάθηκε κυρίως στη στάση του ΚΚΕ (...) Σήμερα το ΚΚΕ άλλαξε και δεν μπορεί να εκφράσει τα κινήματα που θα φέρουν τις αναγκαίες αλλαγές" σημείωσε» (το ρεπορτάζ στην ΑΥΓΗ).

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»: «Υπάρχει λόγος να αντισταθούμε στον πειρασμό και να χαλάσουμε το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος; (...) Οι δρόμοι προς τις ακτές και τα όρη είναι "ψυχολογικώς" ανοιχτοί (...) Η αποχή από τις ευρωεκλογές (...) εκφράζει μάλλον τη ρεαλιστική αποτίμηση της σημασίας της ψηφοφορίας όπως έχει σήμερα» (ο Δ. Καστριώτης στο ΒΗΜΑ).