Σάββατο 25 Απρίλη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δ. ΓΟΝΤΙΚΑΣ
Η λαϊκή πάλη μπορεί...

«Την ιστορία του εργατικού και λαϊκού κινήματος και του Κόμματος είμαστε υποχρεωμένοι να την μελετάμε συνεχώς. Να την μελετάμε κριτικά με σκοπό να διδασκόμαστε, να βγάζουμε συμπεράσματα και να διαμορφώνουμε σταθερή άποψη και στάση, στάση αρχών σε όλα τα ζητήματα, κυρίως, για να στερεώνουμε τα βήματά μας και να κάνουμε την πίστη μας ακλόνητη σχετικά με τον σκοπό για τον οποίο έχουμε στρατευθεί. Τη σοσιαλιστική επανάσταση και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κομμουνιστικής κοινωνίας».

Τα παραπάνω υπογράμμισε μιλώντας στην εκδήλωση της ΚΟΑ του ΚΚΕ χτες βράδυ, στον Περισσό, με θέμα «Η δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ενάντια στη δικτατορία και η συμβολή τους στην οργάνωση του λαού», ο Δ. Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, «ξεναγώντας» τους παραβρισκόμενους στα σκληρά χρόνια της χούντας, περιγράφοντας ορισμένα «στιγμιότυπα» που όπως είπε «έχουν γενικότερη σημασία και μπορούν να προσθέσουν σε γνώσεις, ιστορική πείρα και προβληματισμό».

Οπως σημείωσε, «η γνώση και η μελέτη της ιστορίας είναι ένας από τους σπουδαιότερους παράγοντες που συμβάλλουν να προλαβαίνεις και να αποφεύγεις στραβοπατήματα και να προβλέπεις, όσο γίνεται καλύτερα προετοιμασμένος, τις εξελίξεις. Η ιστορική εξέλιξη και η ταξική πάλη ποτέ δεν είναι μια ευθεία γραμμή, φέρνει πάντα καινούργια και απρόβλεπτα ζητήματα».


Ο Δ. Γόντικας αναφέρθηκε εκτενώς στο τι έγινε στις 21 Απρίλη του 1967, με την κήρυξη και επιβολή της δικτατορίας στο όνομα του κομμουνιστικού κινδύνου, υπογραμμίζοντας ότι «αποδείχνεται για άλλη μια φορά ότι ο αντικομμουνισμός είναι πάντα το προκάλυμμα για αντιλαϊκά σχέδια και μέτρα». Και στο γιατί έγινε: «για εσωτερικές ανάγκες του συστήματος και στήριξης των επιδιώξεων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή», συμπληρώνοντας ότι η οικονομική ολιγαρχία δεν ήταν αμέτοχη και βγήκε κερδισμένη. Ακολούθως αναφέρθηκε στο πώς αντέδρασε το λαϊκό κίνημα, σημειώνοντας ότι «δεν υπήρχε σχέδιο και προετοιμασία γιατί στην ουσία δεν υπήρχε το ΚΚΕ, δεν είναι μόνο ότι ήταν παράνομο, αλλά δεν είχε οργανωμένη δύναμη», καθώς είχε προηγηθεί το θεμελιακό λάθος της διάλυσης των οργανώσεών του το 1958.

Ασυμβίβαστος αγώνας

Στη συνέχεια στάθηκε στην κατάσταση που επικρατούσε στο Κόμμα με την διαπάλη με τις οπορτουνιστικές αντιλήψεις, κρίση η οποία έληξε το 1968 με τη 12η ολομέλεια. «Το Κόμμα σήμερα - τόνισε - απαλλαγμένο από αστικές και μικροαστικές επιρροές μπορεί ελεύθερα, ως εκφραστής των συμφερόντων της εργατικής τάξης να χαράσσει τη στρατηγική και τακτική του και να οργανώνει την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία σε αποφασιστικό αγώνα με την αστική τάξη και την εξουσία της. Εκφράζεται χαρακτηριστικά στα συνθήματα: "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη", "Απειθαρχία - Ανυπακοή", "Αλλαγή τάξης στην εξουσία", "Λαϊκή εξουσία - σοσιαλισμός"».


Αμέσως μετά ο ομιλητής αναφέρθηκε εκτενώς στις συλλήψεις, στο πώς αντιμετωπίστηκαν και ποια ήταν η στάση των συλληφθέντων, στην πλειοψηφία τους μέλη και φίλοι του Κόμματος, πολλοί εκ των οποίων μόλις είχαν βγει από εξορίες και φυλακές. «Πολλά μέλη και στελέχη του Κόμματος - υπογράμμισε - παρά το ότι δεν ζούσαν κομματική ζωή, ήταν αφοσιωμένοι αγωνιστές, έμπειροι, ατσαλωμένοι, προετοιμασμένοι και αποφασισμένοι για κάθε δυσκολία. Δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη για τη στάση που έπρεπε να κρατήσουν μπροστά στους νέους διωγμούς, τις εξορίες, τις φυλακές, τις συνθήκες παρανομίας, ασυμβίβαστος αγώνας και αγωνιστική αισιοδοξία ότι στο τέλος θα βγουν νικητές και δικαιωμένοι». Σημείωσε ωστόσο και τις περιπτώσεις άλλων που αιφνιδιάστηκαν, ανάμεσά τους και νέοι αγωνιστές, χωρίς εμπειρίες, που τα έχασαν, φοβήθηκαν και υποχώρησαν.

Για να καταλήξει με την επισήμανση: «Στο Κόμμα μας υπάρχει πλούσια πείρα σε αυτά τα ζητήματα που δείχνει ότι ο αγωνιστής έχει ανεξάντλητες δυνάμεις και αντοχές όταν είναι αποφασισμένος και βάζει πάνω από τον εαυτό του το Κόμμα, τον αγώνα, το δίκιο του αγώνα. Και ποιες είναι οι πηγές της δύναμης που τον οπλίζει να αντέχει; Οτι εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού σε κάθε στιγμή απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, ότι δεν είναι ένα απλό άτομο, ότι δεν προδίδει τον λαό και το Κόμμα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες». Η τέτοια παράδοση του ΚΚΕ, η συνεπής αγωνιστική του στάση που έφτανε ως το εκτελεστικό απόσπασμα, είναι μια απ' τις βαθιές του ρίζες στο λαό που πάντα εκτιμά την αγωνιστική στάση και το αγωνιστικό ήθος, τόνισε.


«Ποιο είναι το σημαντικό συμπέρασμα. Ο άνθρωπος αντέχει. Ο φόβος είναι που γονατίζει και όχι ο πόνος από τα βασανιστήρια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση όταν έχεις νικήσει τον αντίπαλο» υπογράμμισε.

Ο Δ. Γόντικας δεν παρέλειψε να ανοίξει το μεγάλο κεφάλαιο της ζωής στην εξορία και τις φυλακές, εξαίροντας το συλλογικό κλίμα και την αλληλεγγύη. Αναφέρθηκε ακόμα στην παράνομη δουλειά και στα στοιχεία που τη διαπερνούν και την καθορίζουν, σημειώνοντας πως «μέσα στον λαό υπάρχουν πάντα δυνάμεις που στηρίζουν τον αγώνα, το κίνημα δεν χάνεται, ξαναγεννιέται ακόμα και από τις στάχτες. Η ίδρυση της ΚΝΕ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα».

Θα δυναμώσει η λαϊκή αντεπίθεση

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του με αναφορά στο πώς ωρίμαζε χρόνο με το χρόνο η αντίσταση στη χούντα, στο Πολυτεχνείο, στο τέλος τελικά της χούντας ο ομιλητής επεσήμανε: «Κανένας μηχανισμός δεν είναι παντοδύναμος, αιώνιος. Η λαϊκή πάλη μπορεί να τους ανατρέψει. Αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα, καμία θυσία δεν πάει χαμένη». Στο τέλος ο Δ. Γόντικας τόνισε πως και οι σημερινοί συσχετισμοί δεν είναι παντοδύναμοι και αιώνιοι, το κύμα της λαϊκής αντεπίθεσης θα δυναμώσει. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι καθοριστικός παράγοντας που θα φέρει τη σοσιαλιστική επανάσταση στην ημερήσια διάταξη.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ