Σάββατο 25 Απρίλη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 31
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ
Αντικομμουνισμός (3)

Οποιος διαφωνεί με τον μαρξισμό, όποιος απεύχεται και αντιμάχεται την προοπτική του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού από την άποψη της δικής του ταξικής θέσης ή της δικής του ταξικής ανάλυσης, δικαιούται να βρίσκεται σε σχέση αντιπαράθεσης με το ΚΚΕ. Δικαίωμα και υποχρέωση την οποία, βεβαίως, αντιστοίχως έχει και το ΚΚΕ απέναντι στους φορείς και τα κόμματα τα οποία εκπροσωπούν αντίπαλα ταξικά συμφέροντα.

*

Τα παραπάνω σημαίνουν: Πολιτική κριτική, πολιτική αντιπαράθεση, ακόμα και πολιτική πολεμική. Αλλά ο αντικομμουνισμός, όσο κι αν (ανά τις εποχές) καμώνεται ότι κυκλοφορεί με το ένδυμα της «πολιτικής κριτικής», είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. Είναι η τακτική του ψέματος, είναι η τακτική της συκοφαντίας, είναι η τακτική της προβοκάτσιας και της λάσπης, είναι η τακτική της διαστρέβλωσης θέσεων, της παραποίησης απόψεων και της πλαστογράφησης ιστορικών δεδομένων.

***

Εντέλει, ο αντικομμουνισμός δεν αντιμετωπίζει την κομμουνιστική κοσμοθεωρία ως μια επιστήμη με έστω «αβάσιμα» συμπεράσματα, δεν αντιπαραθέτει στη «μη αποδεκτή» ιδεολογία του μαρξισμού - λενινισμού τον πολιτικό του αντίλογο, δε βλέπει στη δράση των κομμουνιστών την πολιτική δράση των πολιτικών του αντιπάλων.

Ο αντικομμουνισμός εκείνο που επιζητά είναι να εμφανίζει - και κάτω από συγκεκριμένους πολιτικούς συσχετισμούς να επιβάλλει - την κομμουνιστική ιδεολογία και την κομμουνιστική πολιτική δράση σαν «ποινικό αδίκημα»! Να την καταστήσει «κολάσιμη» στην κοινωνική συνείδηση. Επομένως, απέναντι στον κομμουνισμό και τους κομμουνιστές εκείνο που επισείεται σαν μέσο «πολιτικής αντιπαράθεσης» δεν είναι το πολιτικό επιχείρημα αλλά η απειλή, δεν είναι η δύναμη της πειθούς στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης ιδεών ενώπιον του λαού, αλλά η επιβολή του «νόμου»!

*

Στην Ελλάδα, για να περιοριστούμε στο τελευταίο διάστημα, ο αντικομμουνισμός, βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη. Οι φορείς του μετέρχονται διαφόρων μέσων και τακτικών:

Από συκοφαντίες (για παράδειγμα, η λάσπη κατά του ΚΚΕ εκ μέρους του ΛΑ.Ο.Σ., στελεχών του ΠΑΣΟΚ και μερίδας του Τύπου ότι «ενέχεται» στο σκάνδαλο «Γερμανός»),

μέχρι απειλές και υποδείξεις προς τους κομμουνιστές να προβούν σε «δηλώσεις νομιμοφροσύνης» (για παράδειγμα τα λεγόμενα Πάγκαλου ότι το ΚΚΕ κινείται «στα όρια της νομιμότητας» και τα άρθρα του Πρετεντέρη περί τού αν το ΚΚΕ αναγνωρίζει τον περιορισμό στην πολιτική του δραστηριότητα που ορίζει το Σύνταγμα).

*

Παρεμπιπτόντως, ας ενημερώσει κάποιος το «Βήμα» και τον αρθρογράφο του που πασχίζει να μάθει αν το ΚΚΕ συμφωνεί με το αστικό Σύνταγμα της Ελλάδας

(για το οποίο οι τάχα μου υπέρμαχοί του καλό είναι να μας πουν πότε υπερασπίστηκαν τις τυπικές διατάξεις του περί δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, Υγείας, εργασίας για όλους κ.λπ., όταν αυτές κουρελιάζονται συνεχώς και αδιαλείπτως)

ότι το ΚΚΕ, δημόσια, ανοιχτά και ως δικαιούται, έχει καταψηφίσει όλες τις «θεωρήσεις» και όλες τις αναθεωρήσεις του Συντάγματος, αρχής γενομένης από το 1975 όπου ο Καραμανλής επανέφερε το Σύνταγμα του '52, με το οποίο οι κομμουνιστές στέλνονταν στις εξορίες και στις φυλακές...

Επίσης, οι ίδιοι, που νιώθουν αλλεργία με το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» - προφανώς γιατί ως πολιτική προπαγάνδα συμπυκνώνει καίρια και εύληπτα για τις λαϊκές μάζες την αντίθεση των κομμουνιστών με το σύστημα όπου «νόμος είναι το δίκιο του κεφαλαιοκράτη» - καλό είναι να μας πουν:

Εφόσον η πλειοψηφία του λαού αποφασίσει ότι η πολιτική που εξυπηρετεί και προασπίζεται τα συμφέροντα των λίγων πρέπει να καταργηθεί και να ανατραπεί, όπως παλεύει το ΚΚΕ, τι θα κάνουν; Θα σεβαστούν την επιθυμία του λαού; Τι πιο δημοκρατικό από την πλειοψηφία του λαού. Συμφωνούν;...

***

Ας επιστρέψουμε στον πυρήνα του αντικομμουνισμού, που τελευταία προωθείται και μέσω της «σταλινο-παραφιλολογίας», που όπως νομίζουν οι φορείς της λειτουργεί σαν υπόμνηση του «εγκληματογόνου» της φύσης του ΚΚΕ.

*

Ειδικώς αυτό, λοιπόν, το «εγκληματογόνο», είναι που χρειάζεται να έχει και την ...ιστορική του τεκμηρίωση. Την οποία ανέλαβε ο ...Πάγκαλος, που εμφανίστηκε για να πει ανάμεσα στα άλλα «ευγενικά» (όπως για τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ που είναι «μειωμένης πολιτικής αντίληψης και αισθητικού επιπέδου»), ότι αν κέρδιζε το ΚΚΕ στον Εμφύλιο τότε θα εκτελούσε τους «αντιφρονούντες», τα μισά από τα ίδια τα στελέχη του και ίσως και τις γάτες από την Ελασσόνα και πάνω...

*

Οπως αποδείχτηκε από την απαντητική επιστολή του Γιώργου Παπανδρέου προς την Αλέκα Παπαρήγα, αυτός ο εμετικός και πρωτόγονος αντικομμουνισμός της εποχής των κονσερβοκουτιών, δεν αφορά σε ένα πρόσωπο, αλλά αποτελεί επιλογή της ίδιας της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ως κόμματος.

*

Με αυτόν τον τρόπο, όμως, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, επιλέγοντας για τους μικροκομματικούς σκοπούς της τον αντικομμουνισμό ως εργαλείο της αντιπαράθεσής της με το ΚΚΕ, καθιστά τα πράγματα, όντως, επικίνδυνα.

Τι είπε ο κ. Παπανδρέου, αναγορεύοντας τον χυδαίο αντικομμουνισμό του Πάγκαλου σε «ιστορική ερμηνεία» (!) εκ μέρους όλου του ΠΑΣΟΚ: Οτι «κανείς δεν μονοπωλεί την ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων», ως εκ τούτου ο καθένας μπορεί να έχει όποια «ερμηνεία» θέλει, ο καθένας μπορεί να διακινεί όποια «αλήθεια» θέλει, εν ολίγοις ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει!

Μόνο που εδώ μιλάμε για Ιστορία. Και είναι άλλο πράγμα η Ιστορία, κι άλλο πράγμα το τι μπορεί να ισχυρίζεται ο ένας ή ο άλλος. Και στην Ιστορία (ίσως πράγματι να μην το έχει αντιληφθεί ο κ. Παπανδρέου μέσα στον ...αντιμονοπωλιακό του οίστρο) υπάρχει «μονοπώλιο», υπάρχει δηλαδή τρόπος αντικειμενικός και αμερόληπτος για να κρίνεις και να τοποθετηθείς: Είναι το «μονοπώλιο» της Επιστήμης, με την έννοια των ντοκουμέντων, των στοιχείων, των μαρτυριών, των αποδείξεων.

***

Τα ντοκουμέντα υπάρχουν. Και λένε, όπως τα κατέγραψε ο ίδιος ο ΟΗΕ, ότι στον ένα χρόνο από τη Βάρκιζα, ήταν οι νικητές του κατοπινού Εμφυλίου που είχαν προβεί σε συλλήψεις 85.000 πολιτών, σε 2.289 δολοφονίες αντρών και γυναικών, σε χιλιάδες βασανισμούς, λεηλασίες, βιασμούς και καταστροφές ενάντια στη ζωή και την περιουσία των κομμουνιστών, αριστερών, δημοκρατών και προοδευτικών ανθρώπων της Ελλάδας.

*

Επομένως, ποιος έχει δίκιο κατά τον κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ; Τα ντοκουμέντα ή αυτά που έλεγαν οι ταγματασφαλίτες ότι, δηλαδή, καλά κάνανε και σκότωναν τους κομμουνιστές γιατί το ΚΚΕ ήταν «αντεθνικό» και «ξενοκίνητο», ή ότι καλά κάνανε οι γερμανοτσολιάδες που μετά πήγανε με τους Αγγλους μετά με τους Αμερικάνους, γιατί στο ΕΑΜ ήταν «ΕΑΜοβούλγαροι» και οι Κουκουέδες ήταν «κατάσκοποι»;

*

Ποιος έχει δίκιο; Αυτός που λέει ότι οι κομμουνιστές, αν κέρδιζαν, θα σκότωναν ή τα ντοκουμέντα που λένε ότι αυτοί που τελικά κέρδισαν ήταν οι δολοφόνοι, που έστησαν 15.000 έκτακτα στρατοδικεία, που έριξαν στα μπουντρούμια πάνω από 60.000 ανθρώπους, που μόνο στη Μακρόνησο έστειλαν για «αναμόρφωση» 100.000 κομμουνιστές, αριστερούς και δημοκράτες;

*

Αν, λοιπόν, ο καθένας έχει δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει, τότε «δικαίωμά του» και του Χίτλερ που έλεγε ότι οι Εβραίοι ήταν η καταστροφή του κόσμου...

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι. Ούτε ο Πάγκαλος, ούτε ο Παπανδρέου μπορούν να λένε ό,τι θέλουν. Οι αντικομμουνιστές το ξέρουν, αλλά είναι τέτοιος ο πολιτικός καιροσκοπισμός τους που δεν έχουν αναστολή να τον χρησιμοποιήσουν ακόμα κι όταν στρέφεται εναντίον τους.

*

Εν κατακλείδι: Ο αντικομμουνισμός καμία σχέση δεν έχει με την έννοια της πολιτικής διαπάλης.

Ιστορικά, δε, έχει αποδειχτεί και μάλιστα περίτρανα ότι η ποινικοποίηση της κομμουνιστικής δράσης ισοδυναμεί όχι απλώς με καμπανάκι, αλλά με συναγερμό για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και πολιτικών ελευθεριών σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, καθώς η φαλκίδευσή τους, την οποία προωθεί ο αντικομμουνισμός, δεν αφορά μόνο στους κομμουνιστές, αλλά στοχεύει ολόκληρη την κοινωνία.


Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ