Οχι και να πληρώσουν την κρίση εκείνοι που την προκάλεσαν. Να την πληρώσουν όλοι, ανάλογα με το τι δυνατότητες έχει ο καθένας. «Οποιος συντηρεί την εντύπωση ότι κάποιοι μπορεί να τη γλιτώσουν, λέει ευχάριστα πράγματα, αλλά δε λέει την αλήθεια».

Ακριβώς έτσι, ο αρθρογράφος από το «ΒΗΜΑ» εξηγεί γιατί δεν πρέπει το μεγάλο κεφάλαιο, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι να πληρώσουν την κρίση ή μάλλον εξηγεί γιατί την κρίση πρέπει να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Είναι κατανοητό τα προπαγανδιστικά όργανα της αστικής τάξης να ζητούν από τον εργάτη στη Ζώνη, από τον οικοδόμο, τον επαγγελματοβιοτέχνη, το φτωχό αγρότη, το συνταξιούχο να πληρώσει με νέες θυσίες την κρίση. Πολύ περισσότερο, έχουν κάθε λόγο να επιχειρούν να πείσουν ότι ευθύνη έχει και η εργατική τάξη για την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Η αστική τάξη και τα ΜΜΕ, που ελέγχει, ζητούσαν - και επέβαλαν - θυσίες από τους εργαζόμενους και πριν εκδηλωθεί η κρίση, ακόμα κι όταν το ΑΕΠ της χώρας ήταν πάνω από το μέσο όρο της κοινότητας. Και συνεχώς, τα λαϊκά στρώματα έχαναν εισόδημα και δικαιώματα. Οταν οι τράπεζες είχαν καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο 42.000 ευρώ το 2005 και 51.000 ευρώ το 2006 και οι βιομήχανοι είχαν κέρδη το 2006 18.000 ευρώ ανά εργαζόμενο, οι εργαζόμενοι στέναζαν από τις πολιτικές λιτότητας και την άγρια εκμετάλλευση των αφεντικών.

Τώρα, έρχονται πάλι και ζητούν νέες θυσίες. Οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι ΕΒΕ πρέπει να πουν ΟΧΙ. Δεν έχουν κανένα λόγο να συνδέουν την τύχη τους με τα κέρδη των λίγων, τις επενδύσεις τους, την καπιταλιστική ανάπτυξη. Οσο για το μεγάλο κεφάλαιο και τους παρά τον Τύπο υποστηρικτές του, ας εξακολουθήσουν να ανάβουν «κάθε Κυριακή κεράκι στον Σημίτη επειδή διαθέτουμε σε καιρό παγκόσμιας οικονομικής κρίσης την προστασία ενός μεγάλου οικονομικού συνόλου και ενός ισχυρού νομίσματος», όπως έγραφε ο ίδιος αρθρογράφος στο «ΒΗΜΑ» πριν μία βδομάδα...