Εναν από τους «μπελάδες», που φόρτωσε στην αστική τάξη το ΚΚΕ, ήταν και η δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας

Ωστόσο, όποιοι περίμεναν ότι η νέα σειρά θα χαρακτηριζόταν και από κάποια σοβαρότητα στη διαπραγμάτευση των θεμάτων της, ασφαλώς απογοητεύτηκαν, ενώ πιστεύουμε ότι πολλοί και θα αγανάκτησαν από το πρώτο κιόλας επεισόδιο.

Γιατί «Η μεγάλη αλλαγή», που για τη διαφήμισή της ασφαλώς ξοδεύτηκαν εκατομμύρια, έχει ως χαρακτηριστικά της τη φθήνια, τον επιμελημένα χυδαίο αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας. Σε ένα τέτοιο κατασκεύασμα έβαλαν την υπογραφή τους καθηγητές του πανεπιστημίου, όπως ο Ευάνθης Χατζηβασιλείου. Καλώς έπραξαν. Ετσι θα βλέπουν καλύτερα οι φοιτητές και ποιους διδάσκοντες έχουν και τη σήψη της αστικής ιστοριογραφίας.

Το πρώτο μέρος της σειράς είχε τον τίτλο «Από τον εμφύλιο πόλεμο στο δόγμα Τρούμαν», ενώ οι αναφορές ξεκινούσαν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το τέλος του και προχωρούσαν στο Δεκέμβρη 1944, στον ένοπλο αγώνα 1946 - 1949 και κατέληγαν στο 1951. Από την άλλη ο Στάμος Ζούλας (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ), που έκανε το εισαγωγικό, αλλά και ο Πέτρος Μολυβιάτης που παρενεβλήθη, φρόντισαν να ξεκαθαρίσουν σαφώς και εξαρχής τι επιδιώκει η νέα σειρά: Από το 1950 μέχρι σήμερα η Ελλάδα έγινε χώρα της Ευρωζώνης, αν και ξεκίνησε από την ψωροκώσταινα των αρχών της δεκαετίας του '50. Και έγινε χάρη στο «ανήκομεν στη Δύση» και χάρη στις πολιτικές επιλογές του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Αν στην Ελλάδα τότε είχε νικήσει το ΚΚΕ, θα είχαμε γίνει Αλβανία!...

Και το επόμενο «δίδαγμα»: Ομόνοια, για να πάμε μπροστά!!

Ατόφια η προπαγάνδα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Από αυτή την οπτική οι «δημιουργοί» επιχείρησαν να αναλύσουν τα γεγονότα του 1944 -1951. Τι άλλο αποτέλεσμα μπορούσε να προκύψει, λοιπόν, από αυτό που προέκυψε; Η προπαγάνδα του 1946 - 1947 ξανάρθε, δίχως κονσερβοκούτια αυτή τη φορά, αλλά με μπόλικο το υπόλοιπο περιεχόμενο της εποχής, μαζί με το εκσυγχρονισμένο αστικό.

Εναν από τους μπελάδες, που φόρτωσαν στην αστική τάξη το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΔΣΕ, είναι ότι την υποχρέωσαν να δείχνει ντροπή για σειρά ηρώων της, όπως οι τρεις πρωθυπουργοί της Κατοχής (Τσολάκογλου - Λογοθετόπουλος - Ι. Ράλλης) και τα έργα τους, αν και στο βάθος τους τιμά. Τους τιμά, δίχως και να το δείχνει.

Ετσι, προφανώς για να μην εκτίθενται, απέφυγαν και στη νέα σειρά της ΝΕΤ οποιαδήποτε αναφορά σε αυτές τις κυβερνήσεις και στα Τάγματα Ασφαλείας της κυβέρνησης Ι. Ράλλη. Απέφυγαν οποιαδήποτε αναφορά στους αστούς πολιτικούς που το 1941, μόλις μπήκαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα, την κοπάνησαν μαζί με το χρυσάφι της Τράπεζας της Ελλάδας και πήγαν οι μεν στην Αίγυπτο, ο δε βασιλιάς στο Λονδίνο. Απέφυγαν οποιαδήποτε αναφορά και στους άλλους αστούς, τους παρόντες - απόντες από τον αγώνα.

Και ξαφνικά εμφανίζεται στις οθόνες και στην Ελλάδα ο Γεώργιος Παπανδρέου ενώ επικρίνονται το ΚΚΕ και το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, που αρνήθηκαν να παραδώσουν τα όπλα! Κουβέντα για τα πραγματικά γεγονότα, για το γεγονός δηλαδή ότι ο αστικός πολιτικός κόσμος και οι Εγγλέζοι απαιτούσαν τη διάλυση του ΕΛΑΣ, όχι όμως και των αστικών στρατιωτικών σωμάτων, ενώ είχαν εφεδρεία και τα Τάγματα Ασφαλείας, που τελικά τα χρησιμοποίησαν κατά του ΕΛΑΣ. Κουβέντα για το Γ΄ Ψήφισμα του 1946, για τις εκτελέσεις (3.039) μέχρι το 1950, για το ανελέητο κυνηγητό από τις συμμορίες του αστικού κράτους, για τη δολοφονία του Κώστα Βιδάλη και τόσων άλλων. Και τα όπλα παραδόθηκαν (Συμφωνία της Βάρκιζας) και οι άοπλοι σφάχτηκαν.

Κάπου εμφανίζονται για μια στιγμή και οι Τσόρτσιλ - Δαμασκηνός (αρχιεπίσκοπος), δίχως να λέγεται κάτι για το ρόλο τους στη σφαγή του λαού.

Ετσι γράφουν την Ιστορία!...

Δίχως την παραμικρή αναφορά στις δυνάμεις που μάτωσαν και ίδρωσαν στα χρόνια της ΕΑΜικής Αντίστασης. Στο σκοτάδι ο ρόλος του ΚΚΕ. Στο σκοτάδι και ο καθοριστικός ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης στη συντριβή του ναζισμού - φασισμού. Τα εκατομμύρια των νεκρών της.

Τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες τις έφερε ο καπιταλισμός στο σημερινό κατάντημα και όχι ο σοσιαλισμός, όπως ισχυρίστηκε ο Π. Μολυβιάτης, εν μέσω μάλιστα καπιταλιστικής κρίσης. Η ανωτερότητα του σοσιαλισμού ήταν ολοφάνερη, ανεξάρτητα από τη φθίνουσα πορεία που τον οδήγησαν λάθη και παρεκκλίσεις με αποτέλεσμα την αντεπανάσταση. Είναι χαρακτηριστικό και το παρακάτω που μετέδωσε ο ανταποκριτής του «Ρόιτερ» στην Αθήνα Σαμ Μοντιάνο για ένα χωριό του Εβρου στις αρχές της δεκαετίας του 1950:

«Οι Ελληνες αγρότες χρησιμοποιούν ακόμη λάμπες του πετρελαίου και οργώνουν τους αγρούς των με τα ίδια πρωτόγονα όργανα που μετεχειρίζοντο οι πατέρες των προ αιώνος, και δεν μπορούν να κρύψουν τη ζήλειαν των όταν βλέπουν τα λαμπρά φωτισμένα χωριά της βουλγαρικής όχθης του ποταμού. Οι Βούλγαροι έχουν ηλεκτρισμόν και μηχανήματα διά τους αγρούς των»¹.

Την ανωτερότητα του σοσιαλισμού την επιβεβαίωσαν και οι δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, ο ελεύθερος χρόνος των εργαζομένων, το πολιτιστικό επίπεδο και οι άλλες κατακτήσεις που έγιναν δυνατές χάρη στη νέα εξουσία. Απλώς ο Π. Μολυβιάτης και η εκπομπή της ΝΕΤ συμβαδίζουν με το «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται».

Πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας επιχείρησε «Η μεγάλη αλλαγή» και στο θέμα (τραγωδία) των ξεριζωμένων της ελληνικής υπαίθρου. Τους εμφάνισε ως πρόσφυγες (!) που εξαιτίας του Εμφυλίου εγκατέλειψαν τα χωριά τους και ήρθαν στις μεγάλες πόλεις.

Τα πράγματα βεβαίως έγιναν διαφορετικά. Το ΚΚΕ και η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση είχαν καταγγείλει ότι η κυβέρνηση της Αθήνας «...γνωρίζοντας πολύ καλά τη συμπάθεια και την υποστήριξη του πληθυσμού στον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού, είχε διατάξει την εκκένωση των χωριών, ώστε να δημιουργήσει ένα κενό γύρω από τις μονάδες των ανταρτών»².

Επρόκειτο λοιπόν για τη βίαιη εκτόπιση από τις εστίες τους 800.000 χωρικών, από τους οποίους 150.000 ήταν παιδιά, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης³.

«Οπως είχε γνωστοποιήσει μάλιστα στις 6 του Νοέμβρη 1946 στους προϊσταμένους του μετά από περιοδεία του στην Εδεσσα, στο Αργος Ορεστικό, στη Φλώρινα και στην Καστοριά, ο Αμερικανός υποπρόξενος στη Θεσσαλονίκη Τζορτζ Γουίντνεϊ, η κυβέρνηση της Αθήνας είχε υιοθετήσει στη Δυτική και στην Κεντρική Μακεδονία πολιτική καταδίωξης ατόμων, που εφοδίαζαν τους αντάρτες ή γενικότερα επηρεάζονταν απ' αυτούς»⁴.

Ο Γουίντνεϊ είχε προσθέσει επίσης «...ότι γίνονταν σαφείς διακρίσεις στο θέμα της διανομής τροφίμων και άλλων εφοδίων της ΟΥΝΡΑ σε βάρος χωριών με πληθυσμούς που συμπαθούσαν την Αριστερά - ενώ Βρετανός αξιωματούχος της ΟΥΝΡΑ είχε επισημάνει ότι χωριά της Ευρυτανίας αφήνονταν χωρίς τρόφιμα, για να μην πέσουν αυτά στα χέρια των ανταρτών, και έκανε λόγο για θανάτους χωρικών από ασιτία»⁵.

Ωστόσο, «Η μεγάλη αλλαγή» παρουσίασε την ΟΥΝΡΑ ως σωτήρα του αγροτικού πληθυσμού. Και βέβαια δεν είχαμε την απαίτηση να υπογραμμίσει το ρόλο ενσωμάτωσης και αποκοπής από τον ΔΣΕ πεινασμένων μαζών που έπαιξε η λεγόμενη βοήθεια της ΟΥΝΡΑ. Κατανοούμε όμως τη στάση ευγνωμοσύνης των αστών σε έναν από τους μοχλούς για τη νίκη τους στον Εμφύλιο.

Στο πλαίσιο της παραχάραξης δεν παραλείφθηκαν από τη «μεγάλη αλλαγή» ούτε το γνωστό «χαρτάκι» με το οποίο ο Στάλιν παραχώρησε την Ελλάδα στους Εγγλέζους, ούτε τα περί «σοβιετικού επεκτατισμού», που υποχρέωναν τους αστούς να πάρουν τα μέτρα τους! Το στρατόπεδο «της ανάπτυξης, της δημοκρατίας και της ασφάλειας», όπως τόνισε ο Π. Μολυβιάτης!

Και φυσικά δεν παραλείφθηκε η συνδρομή των Κύρκου - Φαράκου, που αναμάσησαν τη γνωστή λαθολογία: Λάθος ο Δεκέμβρης, λάθος η αποχή από τις εκλογές του '46, λάθος και ο Δημοκρατικός Στρατός! Καθετί που συνιστά λαϊκή ανάταση, ο οπορτουνισμός το θεωρεί λάθος, σιγοντάροντας έτσι τους αστούς.

Εκεί, που οι συγγραφείς έδειξαν όλη τους τη διάθεση «αντικειμενικής» καταγραφής των γεγονότων, ήταν τα περί «παιδομαζώματος», και ταυτόχρονα τα υμνητικά στο βασιλικό ζεύγος, ιδιαίτερα στη Φρειδερίκη, που έσωσε 15 - 20 χιλιάδες παιδιά! Εικόνες που θα ζήλευαν και οι «ΜΑΥδες»...

Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, 18.829 παιδιά⁶ μεταφέρθηκαν στη Σοβιετική Ενωση και στις χώρες της Λαϊκής Δημοκρατίας, για να σωθούν. Πήγαν εκεί με τη θέλησή τους και με την αίτηση των γονιών τους, γιατί μόνο έτσι ήταν δυνατό να μη συλληφθούν, να ζήσουν ανθρώπινα, να μορφωθούν, να γνωρίσουν τη θαλπωρή και να εργαστούν αξιοπρεπώς. Από αυτά τα παιδιά βγήκαν χιλιάδες επιστήμονες, τεχνικοί, καλλιτέχνες, με σημαντική προσφορά. Είχαν δασκάλους και παιδαγωγούς, αλλά και συγγραφείς των σχολικών βιβλίων τους, ανθρώπους όπως ο Πέτρος Κόκκαλης, η Ελλη Αλεξίου, ο Γιώργης Αθανασιάδης, ο Λυσίμαχος Παπαδόπουλος, ο Περικλής Καλοδίκης, ο Τάκης Αδάμος, ο Θεοδόσης Πιερίδης, ο Μενέλαος Λουντέμης, η Μέλπω Αξιώτη, ο Τάκης Μαμάτσης, ο Γιώργης Ζωίδης, ο Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής και πλειάδα άλλων πνευματικών ανθρώπων.

Αντίθετα, 30.000 παιδιά που αρπάχτηκαν από την αστική κυβέρνηση και μπήκαν υπό την ...υψηλή προστασία της Φρειδερίκης, κλείστηκαν στις φυλακές, στα αναμορφωτήρια και στα γκέτο που είχαν τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Παιδουπόλεις». Αυτό είναι το αληθινό παιδομάζωμα!

Πολλά από αυτά τα παιδιά πουλήθηκαν, άλλα στάλθηκαν στο Μακρονήσι, πολλά πέρασαν από στρατοδικεία, άλλα βασανίστηκαν απάνθρωπα. Για νέους ηλικίας 14 έως 19 χρόνων, που τους πήγαν στο νησάκι Βίδο, γράφτηκε σε αθηναϊκές εφημερίδες:

«Στον βράχο αυτόν βρίσκονται ανήλικα παιδιά, τα οποία υποβάλλονται σε μαρτύρια, όπως να τα ζεύουν σαν άλογα και να σέρνουν κάρα φορτωμένα πέτρες. Το ξυλοκόπημα έφτασε μέχρι που τα παιδιά ουρούσαν αίμα. Σκοπός ήταν η απόσπαση δήλωσης»⁷.

«Η μεγάλη αλλαγή» δε σεβάστηκε τίποτα από τα παραπάνω. Ολοι οι συμμετέχοντες έκαναν φυσικά τη δουλειά τους. Αλλά καθότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, είναι βέβαιο ότι και οι τηλεθεατές θα βγάλουν συμπεράσματα.

Πηγές

1. Σπ. Λιναρδάτου, «Από τον Εμφύλιο στη Χούντα», τ. Β΄, σελ. 60, εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ.

2. Η Τρίχρονη Εποποιία του ΔΣΕ, σελ. 457, εκδόσεις ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ - ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ.

3. Ο.π., σελ. 460.

4. Ο.π., σελ. 458.

5. Ο.π.

6. Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τ. 7ος, σελ. 482.

7. Δ. Σέρβος, Το παιδομάζωμα, σελ. 154, εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ.