Μία δεκαετία πριν, σαν χτες, τα ΝΑΤΟικά αεροπλάνα άρχισαν να σφυροκοπούν την τότε ΟΔ Γιουγκοσλαβίας με πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των Κοσσοβάρων Αλβανών. Αυτή τη φορά δε ζήτησαν - ούτε καν για τα μάτια του κόσμου - τη γνώμη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Δεν έκαναν καν τον κόπο να κηρύξουν επίσημα πόλεμο, αποφασίζοντας να εξαπολύσουν επί 11 βδομάδες ένα νέο, ανελέητο φονικό στα Βαλκάνια. Είχαν αποφασίσει να εφαρμόσουν στην πράξη το τότε «νέο» δόγμα του ΝΑΤΟ, που επί της ουσίας σήμαινε επέμβαση όπου Γης θίγονται τα γεωπολιτικά και ενεργειακά συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών υπερδυνάμεων.

Κάπως έτσι έγιναν σκόνη το περιβόητο διεθνές δίκαιο, η ιδρυτική Χάρτα του ΟΗΕ, που απέτρεπαν την εξαπόλυση επίθεσης σε μία ανεξάρτητη χώρα, όπως ήταν τότε η ΟΔ Γιουγκοσλαβίας. Οι ιμπεριαλιστές (Δημοκρατικοί Πρόεδροι τύπου Κλίντον και ευρωπαϊκές κεντροαριστερές κυβερνήσεις τύπου Μπλερ και Σρέντερ) ήθελαν, με άλλα λόγια, να ελέγξουν μακροπρόθεσμα και πλήρως (ει δυνατόν) τους δρόμους μεταφοράς και εκμετάλλευσης της ενέργειας (πετρελαίου, φυσικού αερίου) στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης. Απέναντι βεβαίως στη Ρωσία και όποια άλλη δύναμη δοκιμάσει να σταθεί ενάντια (για λόγους ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης συμφερόντων...). Στήριξη στα ιμπεριαλιστικά σχέδια έδωσαν και στην Ελλάδα τα αστικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ τότε ως κυβέρνηση, που έδωσε γην και ύδωρ να εφορμούν οι φονιάδες, και η ΝΔ.

Ο βρώμικος πόλεμος του ΝΑΤΟ στην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας ήταν καλά σχεδιασμένος από χρόνια. Ελειπαν μόνο τα προσχήματα και οι αφορμές, που κι αυτές «δημιουργήθηκαν» συν τω χρόνω απ' τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία. Τον Οκτώβρη του 1998, υπό τις ασφυκτικές απειλές του ΝΑΤΟ για επέμβαση και τις τρομοκρατικές επιθέσεις των αυτονομιστών του ΟΥΤΣΕΚΑ, ο τότε Πρόεδρος της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, αναγκάζεται να δεχτεί την αποχώρηση του σερβικού στρατού απ' το Κοσσυφοπέδιο και την ανάπτυξη διεθνών «παρατηρητών». Ο Αμερικανός επικεφαλής των «παρατηρητών», Ουίλιαμ Γουόκερ, στήνει το φιάσκο της «σφαγής αμάχων» στο χωριό Ράτσακ. Το Φλεβάρη του 1999, ανοίγει ο δρόμος για τις περιβόητες συνομιλίες του Ραμπουγέ της Γαλλίας. Η φιέστα των «ειρηνευτικών» συνομιλιών ξεκινά με πρωταγωνιστές Γιουγκοσλάβους αξιωματούχους, αυτονομιστές του ΟΥΤΣΕΚΑ με αρχηγό τον νυν «πρωθυπουργό» στο Κοσσυφοπέδιο Χασίμ Θάτσι και δεκάδες Ευρωενωσιακούς και Αμερικανούς αξιωματούχους. Ανάμεσά τους η τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, που έκανε οτιδήποτε για να εξανεμίσει κάθε πιθανότητα ειρηνικής λύσης.

Στις αρχές Μάρτη, η Μαντλίν Ολμπράιτ και ο τότε γγ του ΝΑΤΟ, Χαβιέ Σολάνα, απαιτούν απ' τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς την ανάπτυξη ΝΑΤΟικών στρατευμάτων σ' όλη την τότε ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, για να εξασφαλίσουν την εύλογη άρνηση του Βελιγραδίου. Το βράδυ της 24ης Μάρτη (που απ' το 2002 γιορτάζεται ως μέρα μνήμης των χιλιάδων αμάχων που έπεσαν θύματα της ΝΑΤΟικής θηριωδίας), ξεκινούν οι επιδρομές.

Στις αρχές Απρίλη, δεκάδες προάστια όλων των μεγάλων πόλεων της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και του Κοσσυφοπεδίου βομβαρδίζονται νυχθημερόν απ' τις ΝΑΤΟικές δυνάμεις, ορισμένες εκ των οποίων πραγματοποιούν τις βάρβαρες επιθέσεις τους έχοντας περάσει και απ' την Ελλάδα, όχι βέβαια με απόφαση της ελληνικής Βουλής αλλά με την «άδεια» του τότε πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη... Στο στόχαστρο των ΝΑΤΟικών δυνάμεων μπαίνουν εργοστάσια χημικών, αυτοκινήτων, σταθμοί παραγωγής ενέργειας, διυλιστήρια, σχολεία, πολυκατοικίες, δεκάδες γέφυρες και νοσοκομεία - ακόμη και μαιευτικές κλινικές!

Στις 14/4 στην Τζακόβιτσα του Κοσσυφοπεδίου, δεκάδες Κοσσοβάροι Αλβανοί πρόσφυγες πέφτουν νεκροί απ' τις βόμβες ΝΑΤΟικού αεροσκάφους «κατά λάθος». Ισοπεδώνονται εκτενείς αστικές περιοχές με την από εδάφους «καθοδήγηση» των αυτονομιστών του ΟΥΤΣΕΚΑ. Στις 29 του Απρίλη η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση προσφεύγει - εις μάτην... - στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) της Χάγης κατηγορώντας 10 ΝΑΤΟικές χώρες για την εξαπόλυση πολέμου κατά αυτοκυρίαρχης, ανεξάρτητης χώρας-μέλους του ΟΗΕ. Το ΔΠΔ εθελοτυφλεί αφήνοντας στο απυρόβλητο τους πραγματικούς εισβολείς. Επιπλέον, ένα μήνα μετά (27/5) το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία κατηγορεί τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ...για εγκλήματα πολέμου!

Στις 7/5 βομβαρδίζεται «κατά λάθος» και η πρεσβεία της Κίνας, με αποτέλεσμα το θάνατο τριών Κινέζων δημοσιογράφων. Δεν είναι τυχαίο πως βομβαρδίστηκε συμβολικά η πρεσβεία μίας χώρας, που αντιδρούσε έντονα στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς. Στις 13/5 πολλές δεκάδες Αλβανοί σκοτώνονται και τραυματίζονται από έναν ακόμη «κατά λάθος» ΝΑΤΟικό βομβαρδισμό.

Στις 3 Ιούνη, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και η σερβική Βουλή αποδέχονται την πρόταση Ρωσίας και Δύσης για τερματισμό των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών. Στις 9/6 υπογράφεται η σχετική στρατιωτική συμφωνία στο Κουμάνοβο, στις 10/6 εκδίδεται η απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με την οποία τερματίζονται οι βομβαρδισμοί, αναπτύσσονται ξένες στρατιωτικές δυνάμεις στο Κοσσυφοπέδιο, το οποίο εντούτοις αναφέρεται ρητά και κατηγορηματικά ως «αναπόσπαστο τμήμα της Σερβικής Δημοκρατίας». Στις 11/6 Ρώσοι και ΝΑΤΟικοί πραγματοποιούν αγώνα δρόμου για την ανάπτυξη στρατού στο Κοσσυφοπέδιο με τους Ρώσους να φθάνουν πρώτοι. Η ΝΑΤΟική KFOR ξεδιπλώνεται σιγά σιγά ενώ απαρτίζεται από χιλιάδες Αμερικανούς και Ευρωπαίους στρατιώτες, ανάμεσά τους και Ελληνες.

Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις συνεχίζονται με άλλα μέσα, με τους ίδιους πάντα σκοπούς, δίχως έως σήμερα να έχει απομακρυνθεί εντελώς η απειλή πολέμου απ' τα Βαλκάνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το τέλος των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, στη Σερβία ανατρέπεται ο Μιλόσεβιτς και δημιουργείται (στα θερμοκήπια της CIA και άλλων μυστικών υπηρεσιών στην Ουγγαρία) η Σερβική Δημοκρατική Αντιπολίτευση, γνωστή ως DOS, που αναλαμβάνει την κυβέρνηση με ατζέντα που δε διαφέρει απ' εκείνη των ιμπεριαλιστών. Με «πρότυπο» την περίπτωση του ΟΥΤΣΕΚΑ στο Κοσσυφοπέδιο, ξεφυτρώνουν κλώνοι του ΟΥΤΣΕΚΑ και στην ΠΓΔΜ, η οποία κλυδωνίζεται απ' τις συγκρούσεις στρατού-αυτονομιστών την άνοιξη του 2001...

Η διαδικασία περαιτέρω διαμελισμού της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας κλιμακώνεται εντατικά με την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου, τη μετατροπή της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας σε χαλαρή «Ενωση Σερβίας-Μαυροβουνίου», η οποία στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας διαλύεται ώστε να δημιουργηθούν δύο ανεξάρτητα κράτη...

Το Φλεβάρη του 2008, το πρώτο ΝΑΤΟικό κράτος στον κόσμο, που απ' τον Ιούνη του 1999 εξελίσσεται σε «παράδεισο» της ανομίας και οργανωμένου εγκλήματος πάσης μορφής (όπλων, ναρκωτικών, λευκής σαρκός, λαθρεμπόριο μοσχευμάτων κλπ.), κηρύσσεται μονομερώς «ανεξάρτητο» και αναγνωρίζεται σαν τέτοιο από 55 χώρες, ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία... αλλά και νησιωτικά κρατίδια του Ειρηνικού.

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, το «Κοσσυφοπέδιο» παραμένει πανταχού παρόν και οι διαθέσεις των ιμπεριαλιστών για υποδούλωση και εμβάθυνση της εκμετάλλευσης των λαών απ' το μεγάλο κεφάλαιο πάντα ίδιες... Αδιασάλευτο και άκαμπτο να μείνει το πείσμα και η διάθεση των λαών για αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό αγώνα...