Σάββατο 7 Μάρτη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Οι παραγωγοί του πλούτου

Τη στρώσαμε την κουβέντα κείνο το βράδυ. Οπως ακριβώς κάναμε τότε, που μαθαίναμε πρακτική αριθμητική. Πρώτο ζήτημα, είπε ο ψαρογένης, να πάμε από τη λέξη στο αίτιο. Λένε κρίση. Ωραία. Πώς ήρθε ξαφνικά; Τι τη γέννησε; Λένε, όλοι μαζί να την αντιμετωπίσουμε. Και πάλι ωραία. Πώς, όμως, να συμβάλω, αν δε γνωρίζω το φταίξιμό μου; Κάτσε, τον διέκοψε ο φαλακρός. Η κρίση είναι κρίση, θα μας πάρει και θα μας σηκώσει. Τ' άλλα είναι λόγια. Τι λόγια, μωρέ, μπήκε στην κουβέντα και ο τρίτος. Με νοιάζει ποιος θα πληρώσει τη νύφη. Κατάλαβες τώρα;

Αμα δεν καταλάβω πώς ήρθε η κρίση, ό,τι και να μου λένε, εγώ θα διαμαρτύρομαι. Απόδειξέ μου ότι φταίω και θα πληρώσω, θ' αναγνωρίσω το φταίξιμό μου και θα πληρώσω. Εγώ αυτό λέω, είπε ο ακριανός μου. Φταις, δε φταις, θα πληρώσεις, παρατήρησε ο διπλανός του. Την απλώσαμε την κουβέντα, πήρε το λόγο πάλι ο πρώτος, που μίλησε. Ξαναλέω, άμα μου πεις πώς ήρθε η κρίση και το καταλάβω, τότε θα πράξω. Γιατί δε μας λένε τι φταίει; μουρμούρισε ο σιωπηλός της παρέας.

Αν θέλετε, μ' ακούτε, αν δε θέλετε όχι, άνοιξε το στόμα του και ο σγουρομάλλης. Τον ζηλεύαμε μικρά παιδιά για τα μαλλιά του. Τον ζηλεύουμε και τώρα, που τα έχει. Τα δικά μας πρασόμαλλα έπεσαν. Τέλος πάντων. Τη συνηθίσαμε τη φαλάκρα μας. Θα σε ακούσουμε. Οχι, όμως, καπιταλισμός, μονοπώλια και τέτοια. Το πράμα δε σηκώνει πολιτική. Το ξεκαθάρισε ο διπλανός του. Στην υγειά μας, είπε, και περίμενε ν' ακούσει. Εμείς μόνο δουλεύουμε. Τίποτε δεν καθορίζουμε. Μας λένε, ισχυρή Ελλάδα, παλαμάκια. Εύρωστη Ελλάδα, πάλι παλαμάκια. Λίγο ακόμα να ισχυροποιηθεί η οικονομία, κι εμείς κάνουμε υπομονή. Και να που έσκασε το πράμα. Κρίση, λένε. Εκείνα τα παλαμάκια, τα ζήτω, η υπομονή πού πήγαν; Βγαίνει από αυτά ότι την κρίση την προκαλέσαμε εμείς;

Εμείς μόνο δουλεύουμε, συνέχισε. Και χαζοχαρούμενα ψηφίζουμε. Γιατί να πληρώσω, αφού δε φταίω; Εκοψε ο κοφτός λόγος τη σκέψη μας. Τον κοιτάξαμε. Μας ακτινογραφούσε. Σε αντίδραση, ένας είπε: Τι θέλεις, δηλαδή; Να τ' αφήσουμε να διαλυθούν; Να μη συντρέξουμε τη χώρα που έχει ζόρια; Αυτό λες; Ας πούμε, αυτό λέω, του απάντησε. Τόσα χρόνια δε συντρέχουμε τη χώρα; Δεν είμαστε τα υποζύγιά της; Κάναμε προκοπή; Σας ρωτώ. Γιατί και πάλι να συντρέξουμε;

Για στάκα, τον κόψαμε. Εδώ ο κόσμος χάνεται κι εμείς θα κοιτάμε; Και τι σας νοιάζει, αν χάνεται; Δικός σας είναι; Είναι και δικός μας, διαμαρτυρηθήκαμε. Δικός μου δεν είναι, επέμενε ο φίλος μας. Αφού δεν τον κουμαντάρω εγώ, δηλαδή εμείς, δε με νοιάζει. Με νοιάζει άλλο. Να καταλάβουμε πως εμείς πρέπει να πάρουμε την εξουσία. Οι εργάτες με τους αγρότες. Αυτό λέω. Να κουμαντάρουμε τούτη τη χώρα εμείς, οι παραγωγοί του πλούτου. Αρνούμαι την κρίση του συστήματος να τη φορτωθώ. Πάμε για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία; Ολα τ' άλλα βλάπτουν εμάς.


Ιορδ. Α. ΠΡΟΥΣΑΝΙΔΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ