Κάποτε κυκλοφορούσε σαν ανέκδοτο στους κύκλους των πολιτικών και των τεχνικών. Τα αντιπλημμυρικά - έλεγαν - είναι έργα που δε φαίνονται, άρα δε φέρνουν ψήφους και γι' αυτό δε γίνονται. Το θέμα όμως είναι ότι τώρα πια φαίνονται όλο και πιο πολύ τα αποτελέσματα της ανυπαρξίας τους. Παρ' όλα αυτά και σήμερα τα έργα αυτά κατασκευάζονται με ρυθμούς χελώνας, προφανώς επειδή δε θεωρούνται από την κυβέρνηση ούτε και τώρα ως έργα πρώτης προτεραιότητας.

Για να πειστεί και ο πιο δύσπιστος, θα αναφέρουμε τρία διαφορετικά παραδείγματα.

• Οταν το Γενάρη του 1996 πλημμύρισε το Θριάσιο και είχαμε και δύο νεκρούς, τότε κυβερνητικό κλιμάκιο, με επικεφαλής το «συνήθη ύποπτο» σ' αυτές τις περιπτώσεις υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτη, έσπευσε στην περιοχή μοιράζοντας υποσχέσεις για την κατασκευή επειγόντων αντιπλημμυρικών έργων «με συγκεκριμένο προϋπολογισμό και χρονοδιάγραμμα». Κοντεύουν από τότε να περάσουν πέντε χρόνια και από τα έργα αυτά δεν έχουν γίνει ούτε τα μισά... Ο «Ρ» είχε γράψει κατ' αποκλειστικότητα πέρυσι τέτοιο καιρό περίπου ότι μερικά από τα έργα έχουν σκοντάψει στις απαλλοτριώσεις, επειδή το ΥΠΕΧΩΔΕ αρνείται επίμονα να πληρώσει στους ιδιοκτήτες τα χρήματα που έχει επιδικάσει το δικαστήριο - κάτι που είχε παραδεχτεί και ο ίδιος ο υπουργός σε συνέντευξή του τον περασμένο Νοέμβρη. Ε, λοιπόν, από τότε τα πράγματα βρίσκονται σχεδόν στο ίδιο σημείο. Ειδικότερα για το Σαρανταπόταμο, το ΥΠΕΧΩΔΕ ενώ είχε προϋπολογίσει τις απαλλοτριώσεις στο 1,2 δισ. δρχ., το δικαστήριο επιδίκασε στους ιδιοκτήτες 3 δισ. Το υπουργείο, για να μην πληρώσει τα χρήματα των απαλλοτριώσεων, ακολούθησε την τακτική της αλλαγής της μελέτης, με αποτέλεσμα ακόμη τα έργα να μην έχουν ξεκινήσει... Και δεν είναι μόνο ο Σαρανταπόταμος. Οι μελέτες θεωρήθηκαν ανεπαρκείς και αλλάζουν και για τα υπόλοιπα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας του Θριασίου. Ουσιαστικά, δηλαδή, το όλο εγχείρημα ξεκινά από την αρχή! Σύμφωνα με την αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ, τη Διεύθυνση Υδραυλικών Εργων, κατά προτεραιότητα θα γίνουν τα έργα: Του Σαρανταπόταμου, με προϋπολογισμό 3 δισ. δρχ., του ρέματος Αγίου Γεωργίου, προϋπολογισμού 6 δισ. δρχ. και του ρέματος Σούρες, προϋπολογισμού 800 δισ. δρχ. Πότε όμως; Και πώς να μην ξαναπλημμυρίσουν στο μεταξύ οι ίδιες περιοχές; Κι όλα αυτά όταν υπάρχουν κι άλλα αντιπλημμυρικά έργα, όπως η διευθέτηση των ρεμάτων Αγίου Ιωάννη και Αγίας Αικατερίνης, συνολικού προϋπολογισμού 10 περίπου δισ. δρχ., που οι τοπικοί φορείς πιστεύουν ότι είναι κι αυτά πρώτης προτεραιότητας και δε θεωρούνται έτσι από το ΥΠΕΧΩΔΕ.
• Ενα άλλο τρανό παράδειγμα με το οποίο μπορεί να πειστεί ο οποιοσδήποτε ότι τα αντιπλημμυρικά έργα βαδίζουν με τον... αραμπά είναι αυτό του χειμάρρου Ξηριά στην Κόρινθο, ο οποίος πλημμύρισε το Γενάρη του 1997, με αποτέλεσμα να προξενήσει μεγάλες καταστροφές στην πόλη. Και τότε από τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες - με επικεφαλής του κλιμακίου πάλι τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ - δόθηκαν υποσχέσεις για άμεση κατασκευή έργων αντιπλημμυρικής προστασίας. Από τότε όμως - σχεδόν τέσσερα χρόνια έχουν περάσει - τα έργα αυτά, τουλάχιστον όσον αφορά το χείμαρρο Ξηριά, βρίσκονται ακόμη στις... μελέτες! «Σύντομα θα ολοκληρωθεί», ήταν η λακωνική απάντηση της αρμόδιας υπηρεσίας Δ7 του ΥΠΕΧΩΔΕ. «Ζήσε μαύρε μου», δηλαδή...
• Το τρίτο παράδειγμα έχει να κάνει με τη Θεσσαλονίκη. Εκεί η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση έχει υπολογίσει ότι για την άμεση αντιπλημμυρική θωράκιση της πόλης απαιτείται η κατασκευή έργων ύψους 1,6 δισ. δρχ. Το ΥΠΕΧΩΔΕ, όμως, δε διέθεσε παρά μόνο 60 εκατ. δρχ.! Ποιος θα φταίει, λοιπόν, αν η συμπρωτεύουσα πλημμυρίσει; Σύμφωνα με όσα συζητήθηκαν την περασμένη βδομάδα στο Νομαρχιακό Συμβούλιο υπάρχουν πέντε υποψήφιες περιοχές να πλημμυρίσουν σε περίπτωση μιας δυνατής νεροποντής...