Τετάρτη 4 Μάρτη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
Τους αξίζει η πιο βαριά καταδίκη

Οσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, τόσο θα αυξάνει η παραζάλη αυτών που πασχίζουν και ξαναπασχίζουν να πείσουν πως ο καπιταλισμός είναι το αιώνιο σύστημα, στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν το αναπόφευκτο: Οτι η εποχή μας είναι προ πολλού η εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Ετσι, προσπαθούν να καλύψουν τα γενικευμένα πια αδιέξοδα του συστήματος, που γεννιούνται από τις άλυτες αντιθέσεις του, με φρου φρου κι αρώματα για «πράσινες οικονομίες», «κοινωνικά κράτη» κι άλλα παρόμοια συντηρητικά του συστήματος, δοκιμασμένα ξανά και ξανά, τόσο που να καταντά ανέκδοτο και μόνο η αναφορά τους.

Ολες, μα όλες οι πολιτικές δυνάμεις συντήρησης του συστήματος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο εμφανίζουν, ακριβώς τώρα, στο βάθεμα της κρίσης, τα όριά τους, τόσο που να αναγκάζονται να δουλεύουν με καρμπόν τα προγράμματά τους, προγράμματα ανίκανα να γιατρέψουν αυτό που έχει σαπίσει τόσο που μόνος τόπος του να είναι βαθιά στο χώμα.

Την ώρα ακριβώς που η μια μετά την άλλη οι κυβερνήσεις των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών διακηρύσσουν «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» κι αρχίζει να γίνεται άγριος ο χορός των βουβαλιών στο βάλτο, στην εδώ πολιτική σκηνή αυτοί που ζουν ως παράσιτα στο βάλτο, προσφέρουν ξαναμασημένο κουτόχορτο στο πόπολο για να συνεχίσει το «σκάσε και σκάβε».

Για να πλασάρουν το πρόγραμμα σωτηρίας του καπιταλισμού αρχίζουν τις κωλοτούμπες. Ανακαλύπτουν ξάφνου ότι η Ελλάδα που είχε, λέει, πλούσιους κατοίκους κατάντησε να μην παράγει τίποτα. Πότε, αλήθεια, ήταν πλούσια η εργατική τάξη της χώρας μας, υπάρχει μια τετραετία που να μην εφαρμόστηκε πρόγραμμα λιτότητας γιατί «δεν αντέχει η οικονομία»;

Και τι παράγουν χιλιάδες εργάτες στις βιομηχανικές ζώνες στην Ελευσίνα, στον Αγ. Στέφανο, στο Κορωπί, στα Οινόφυτα, στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, στο Κιλκίς; Τι παράγεται στους κάμπους και τα βουνά ακόμα και τώρα που με το ζόρι ξεκληρίσανε τον πληθυσμό της επαρχίας; Του πουλιού το γάλα. Το θέμα πάντα ήταν και παραμένει, ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής και τη γη, ποιος κερδίζει. Τσιμουδιά γι' αυτό από όλους εκείνους που έρχονται να επικαλεστούν την κρίση για να προσφέρουν ασπιρίνες και να ζητήσουν επί της ουσίας πιο βαθύ γονάτισμα από τους παραγωγούς του πλούτου.

Εκτός κι αν το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση και οι περιφραγμένες παραλίες και άρα με ανάλογα μέτρα θα αντιμετωπιστεί η καπιταλιστική κρίση...

Δηλαδή, καλά τα πράσινα άλογα, αλλά λίγο κράτει.

Ενα γκρίζο φόντο παράγουν και τα πράσινα και τα γαλάζια άλογα. Και σ' ένα τέτοιο γκρίζο φόντο έρχεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να βάλει το κερασάκι: Κι αυτός για το περιβάλλον μιλάει προσθέτοντας ολίγον από κοινωνικά δικαιώματα. Δικαιώματα, όμως, που στον καιρό τους κατακτήθηκαν ακριβώς με την πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Εκεί που δίνουν ρέστα, οι εραστές του εναλλακτικού καπιταλισμού, είναι όταν μιλούν για μια Ευρώπη με απασχόληση. Το stage, το κατεξοχήν ευρωπαϊκό πρόγραμμα απασχολησιμότητας, μιλάει μόνο του.

Αν κάτι μένει απ' όλα αυτά είναι πως πράγματι τέτοια φούμαρα πουλάνε χρόνια τώρα και τα «κινήματα» που με επιδότηση της ΕΕ αναπτύχθηκαν για να ορθώσουν φράγμα στην ταξική οργάνωση των εργατών απέναντι στους καπιταλιστές.

Ετσι που αντί ο εργάτης να βάζει απέναντι - επειδή πια και η ίδια η εμπειρία του το μαρτυρά - στο σύνολό του το κεφάλαιο, να τρέχει πότε με την πράσινη ανάπτυξη, και πότε με τη μερική δουλειά (που είναι λέει και δικαίωμα για να μεγαλώνει η μάνα τα παιδιά!).

Δοκιμασμένα όλα αυτά κοντά δυο δεκαετίες πια. Τίποτα απ' αυτά δεν έβαλε φρένο στην καπιταλιστική κρίση. Ισα ίσα ο τέτοιου τύπου παροπλισμός της εργατικής τάξης είναι που έχει βοηθήσει τους καπιταλιστές όχι μόνο να κερδίζουν και τον καιρό της ύφεσης αλλά να έχουν το θράσος να ζητάνε σήμερα να πληρώσουν ακόμα πιο σκληρά οι εργάτες την κρίση.

Κανένα κλάμα για τον καπιταλισμό που δεν τα βγάζει πέρα. Πόνος μόνο για εκατομμύρια εργάτες που στις χώρες τους θα αλεστούν στη μηχανή της κρίσης μέχρι να ξαναστήσουν κομμουνιστικά κόμματα και να ξαναανακαλύψουν πως χωρίς καπιταλιστές είναι καλύτερα.

Αυτή τη συνείδηση προσπαθούν να εμποδίσουν άπαντες οι της πράσινης και εναλλακτικής καπιταλιστικής οικονομίας.

Η κρίση πρέπει - μπορεί να γίνει ταφόπλακα για τους καπιταλιστές. Σ' άλλο δρόμο, μ' άλλη στρατηγική, για την ίδια την εξουσία των εργατών και των συμμάχων τους. Το ΚΚΕ έχει ήδη προβάλει αυτήν την προοπτική. Γι' αυτό και έχουν σκυλιάσει διάφοροι που - ακριβώς επειδή θέλουν να επιβάλουν σιωπή γύρω απ' αυτή την πρόταση - αμολάνε κάτι επιδοτούμενους να κλαίνε αριστερά και δεξιά για την απομόνωση του ...ΚΚΕ.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
«Μεγάλο μέγεθος υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου, το οποίο δεν μπορούσε να ανακεφαλαιοποιηθεί, να επενδυθεί, διασφαλίζοντας ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους».(2021-03-10 00:00:00.0)
Η κρίση και η αναδιάρθρωση(2011-04-23 00:00:00.0)
Ωρα μεγάλων επιλογών(2010-01-16 00:00:00.0)
Καμιά προστασία στους καπιταλιστές(2009-02-14 00:00:00.0)
ΑΤΙΤΛΟ(2008-10-21 00:00:00.0)
Δε ρυθμίζεται(2008-10-07 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ