Με την εκλογολογία συνεχίζει να «παίζει» η κυβέρνηση, ενώ την ίδια στιγμή προχωρεί στην υλοποίηση του «σχεδίου εξόδου» από την κρίση, φορτώνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους και στα άλλα λαϊκά στρώματα.

Ο Κ. Καραμανλής επανέλαβε τη δήλωση - «χρησμό» για την εκλογολογία αποφεύγοντας βέβαια να δεσμευτεί σαφώς ότι δε θα γίνουν πρόωρες εκλογές, τη στιγμή που η κυβέρνηση προετοιμάζει το έδαφος για νέα αντιλαϊκά μέτρα και καλλιεργεί κλίμα συναίνεσης στο «μονόδρομο» της κυρίαρχης πολιτικής. Το ενδεχόμενο της λήψης νέων, φορολογικών, μέτρων άφησε ανοιχτό ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Παπαθανασίου, σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα, ενώ το μήνυμα της «αυτοσυγκράτησης» των συνδικάτων μετέφερε ο πρωθυπουργός στη χτεσινή συνάντηση που είχε με την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ στο Μέγαρο Μαξίμου.

Προκειμένου να διευκολύνει τον εγκλωβισμό των εργαζομένων επιμένει να παρουσιάζει την αντιμετώπιση της κρίσης ως «εθνική υπόθεση», στην οποία όλοι μαζί πρέπει να σηκώσουν τα βάρη. Επίσης, συνεχίζει το επικοινωνιακό παραμύθι ότι πρόκειται για μια υπόθεση που αφορά κυρίως στην περιστολή της κρατικής σπατάλης και στη λιτότητα στους δημόσιους υπαλλήλους, εφαρμόζοντας στην πράξη το δοκιμασμένο δόγμα του «διαίρει και βασίλευε».

«Η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς θύελλας είναι εθνική υπόθεση», επανέλαβε ο Κ. Καραμανλής μιλώντας την Κυριακή στην ΚΕ της ΟΝΝΕΔ, αναδεικνύοντας σε «κρίσιμο στοιχείο» για την ασφαλέστερη διέξοδο από την κρίση «την αυτοσυγκράτηση όλων». Από τη σκοπιά αυτή επέκρινε πολιτικές δυνάμεις, που δεν κατονόμασε, για «τη στάση που επέδειξαν στο πρόσφατο κλείσιμο των δρόμων», αλλά και όσους «υποκινούν μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις» ή «διαγκωνίζονται σε ανέξοδη παροχολογία».

Παράλληλα, ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση θα επιμείνει στο «σχέδιο εξόδου» από την κρίση και ανέφερε τους τρεις άξονες («ανάπτυξη», «δημοσιονομική εξυγίανση» και «στήριξη στους οικονομικά ασθενέστερους»), από την απαρίθμηση των οποίων και μόνο γίνεται ολοφάνερο ότι ως πρώτη προτεραιότητα έχει να στηρίξει την κερδοφορία των επιχειρήσεων και να φορτώσει τα βάρη στον εργαζόμενο λαό.

Το βασικό μήνυμα όμως που θέλησε να περάσει ήταν ότι θέλει να μπει τέλος στην εκλογολογία, αποφεύγοντας όμως να αναλάβει ξεκάθαρη δέσμευση ότι δε θα γίνουν πρόωρες εκλογές. «Εχω ξεκαθαρίσει ότι το θέμα αυτό δε μας αφορά. Δε μας απασχολεί. Δε σκέφτομαι εκλογές. Τέρμα η συζήτηση αυτή. Το τονίζω, το υπογραμμίζω, άλλη μια φορά. Το θέμα αυτό δεν αφορά τις κυβερνητικές προτεραιότητες. Δεν αφορά το σχεδιασμό μας», είπε χαρακτηριστικά αναφερόμενος στην εκλογολογία. Προκειμένου να πείσει για την ειλικρίνεια των προθέσεών του επικαλέστηκε ότι «εκείνο που μας απασχολεί είναι η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς κρίσης στη χώρα μας».

Ερμηνεύοντας την παραπάνω πρωθυπουργική τοποθέτηση ο γραμματέας της ΚΕ της ΝΔ, Λ. Ζαγορίτης, είπε (στον «Αθήνα 9,84»): «Με όποιο τρόπο και να το δει κανείς, το διά ταύτα είναι ότι δε σκοπεύουμε να οδηγήσουμε τη χώρα σε εκλογές. Τουλάχιστον όσο περνάει από το χέρι μας»...

Από την πλευρά του ο Γ. Σούρλας εκτίμησε ότι οι ευρωεκλογές «θα καθορίσουν εξελίξεις», καθώς, όπως είπε, «είναι σχεδόν εθνικές εκλογές οι ευρωεκλογές». Σε αυτές, συμπλήρωσε, θα φανεί «αν έχει την εμπιστοσύνη του λαού η κυβέρνηση φυσικά», για να αναρωτηθεί αμέσως μετά: «Αν όμως υπάρχουν διαφορές μεγάλες, εκεί η κυβέρνηση πώς θα μπορέσει να σταθεί και να παλέψει;»...

Σε κάθε περίπτωση όμως τα σχέδια της κυβέρνησης δοκιμάζονται σκληρά και αλλάζουν από το «αναπάντεχο γεγονός», της δεύτερης, δηλαδή μέσα σε δυόμισι χρόνια, απόδρασης των κακοποιών Β. Παλαιοκώστα και Α. Ριζάι από τις φυλακές του Κορυδαλλού. Το Μέγαρο Μαξίμου προσπάθησε να διασκεδάσει τις ευθύνες για το φιάσκο με τον αποκεφαλισμό δύο στελεχών του υπουργείου Δικαιοσύνης (του ειδικού γραμματέα και του γενικού επιθεωρητή του σωφρονιστικού συστήματος), ενώ παράλληλα διακινεί έντονα τη θεωρία του «διαβρωμένου συστήματος» στον Κορυδαλλό, όπως το χαρακτήρισε ο Ευ. Αντώναρος. Βέβαια, η κυβέρνηση δεν απαντά πώς ο κρατικός μηχανισμός είναι ανίκανος και «διαβρωμένος» απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα και την ίδια στιγμή είναι πανίσχυρος και θωρακισμένος απέναντι στους αγώνες της εργατικής τάξης, της φτωχομεσαίας αγροτιάς, της νεολαίας, κ.ο.κ.