Πέντε εκθέσεις εξωτερικής «αξιολόγησης» έδωσε στη δημοσιότητα η Αρχή για τη Διασφάλιση Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ), ανακοινώνοντας παράλληλα ότι η διαδικασία της εξωτερικής «αξιολόγησης» προχωράει σε 42 ακόμα τμήματα Πανεπιστημίων. Ετσι, η κυβέρνηση καυχιέται ότι προχωράει τη διαδικασία της «αξιολόγησης», που όλα τα προηγούμενα χρόνια και ακόμα και σήμερα σκοντάφτει στην αντίδραση του φοιτητικού κινήματος αλλά και μερίδας των πανεπιστημιακών, που αντιλαμβάνονται ότι η «αξιολόγηση» είναι μέτρο ενταγμένο από την κορφή μέχρι τα νύχια στην προώθηση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Η κυβέρνηση από την πλευρά της διαφημίζει την «αξιολόγηση» στα συγκεκριμένα τμήματα ως σημαντικό «επίτευγμα». Μάλιστα, ο υπουργός Παιδείας, Αρης Σπηλιωτόπουλος, έκανε λόγο για ...«διάγνωση» προβλημάτων προκειμένου να υπάρξει «θεραπεία».

Ωστόσο, η διαδικασία της «αξιολόγησης» δεν είναι μέτρο για τη βελτίωση των Πανεπιστημίων, με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, αλλά μέτρο για την ολοκληρωτική προσαρμογή τους στους κανόνες της αγοράς. Εκείνο που κάνει η «αξιολόγηση» είναι να διαπιστώνει κατά πόσον τα Πανεπιστήμια υλοποιούν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις για να τα κατατάξει στη συνέχεια σε ανταγωνιστικές λίστες με «καλά» και «κακά» πανεπιστήμια.

Για παράδειγμα, στην έκθεση για το τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος του ΔΠΘ σημειώνεται ότι «συζητείται το ενδεχόμενο μείωσης του αριθμού των μαθημάτων, δε φαίνεται όμως να λαμβάνονται υπόψη οι πρακτικές και οδηγίες της ΕΕ, όπως π.χ. η δημιουργία πλαισίου 4+1+3 ή 3+2+3 για τις προπτυχιακές, μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές». Δηλαδή επισημαίνεται μεν ότι προσαρμόζεται το τμήμα σε σχέση με τη μείωση των μαθημάτων, αλλά υπογραμμίζεται ότι δεν είναι ευθυγραμμισμένο με τις κατευθύνσεις της Μπολόνια για τους κύκλους σπουδών και τη χρονική διάρκεια του μπάτσελορ και του μάστερ!

Αναλόγως, στην έκθεση του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης επισημαίνεται η ανάγκη χρηματοδότησης στα μεταπτυχιακά και προτείνεται να αναζητηθεί χρηματοδότηση «από κυβερνητικές ή άλλες πηγές, όπως ο ιδιωτικός τομέας και ερευνητικά συμβόλαια καθηγητών ή από τα ερευνητικά ινστιτούτα». Σπρώχνεται δηλαδή το τμήμα με «επίσημη» βούλα να αναζητήσει την απαραίτητη χρηματοδότηση στον ιδιωτικό τομέα...

Αντίστοιχα, η εχθρότητα των «αξιολογητών» απέναντι στις δημοκρατικές ελευθερίες και ιδιαίτερα προς το ακαδημαϊκό άσυλο είναι εμφανής στις εκθέσεις. Συγκεκριμένα, στην παραπάνω έκθεση αναφέρεται πως «το ακαδημαϊκό άσυλο είναι ένας όρος που έχει παρερμηνευτεί και κακοποιηθεί για σκοπούς αλλότριους προς τον κύριο λόγο ύπαρξης του ακαδημαϊκού ιδρύματος. Σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, όπου η εκπαίδευση είναι ελεύθερη και προσιτή σε όλους - με τον όρο ελεύθερη εννοούμε δωρεάν σπουδές, βιβλία και σημειώσεις, στέγη, τροφή και μετακίνηση - αυτά θα έπρεπε να παρέχονται σε εκείνους τους σπουδαστές που στοχεύουν άμεσα και αποκλειστικά σε ακαδημαϊκά θέματα». Οχι μόνο επαναλαμβάνεται η προπαγάνδα των υπερασπιστών της περιστολής του ασύλου, αλλά προτείνεται να μην παρέχεται δωρεάν Παιδεία στους φοιτητές που έχουν στόχους που κατά τη γνώμη των «αξιολογητών» είναι εκτός «ακαδημαϊκών θεμάτων»! Επιπλέον το ότι η εκπαίδευση είναι «ελεύθερη» με την έννοια των δωρεάν παροχών (σίτιση, στέγαση, μετακινήσεις, βιβλία, σημειώσεις...) αποτελεί τουλάχιστον κοροϊδία για τους χιλιάδες φοιτητές και τις οικογένειές τους που ξοδεύουν κάθε μήνα ένα επιπλέον μηνιάτικο για να σπουδάσουν τα παιδιά τους στη δημόσια και «δωρεάν» Παιδεία... Στο ίδιο πνεύμα, στην έκθεση του τμήματος Πληροφορικής του ΤΕΙ Αθήνας αναφέρεται ότι «οι ακαδημαϊκές δραστηριότητες δεν πραγματοποιούνται πάντα όπως σχεδιάστηκαν και η προβλεπόμενη ύλη δεν καλύπτεται πλήρως εξαιτίας των "απεργιών" των φοιτητών ή των καθηγητών»... Την ίδια στιγμή, στην ίδια έκθεση σημειώνεται ότι 35% των σπουδαστών εγκαταλείπουν τις σπουδές τους καθώς και πως «το πρόγραμμα και το τμήμα χρειάζονται πολύ περισσότερους χώρους για γραφεία, εργαστήρια και αίθουσες διαλέξεων»...