Παρασκευή 13 Φλεβάρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 39
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ
Κήρυξαν πολ-ΕΕ-μο!

To 1990 επί κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ψηφίστηκε ο νόμος 1892/90. Ηταν το νομοθέτημα με το οποίο εισήχθη στο Εργατικό Δίκαιο η έννοια της «μερικής απασχόλησης» στην Ελλάδα. Η αρχή έγινε τότε. Ο δρόμος για την καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας, για τον περιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων, για την επιβολή τρίωρων ή τετράωρων εργασιακών σχέσεων, για την υπονόμευση του 8ωρου, για τον περιορισμό ασφαλιστικών δικαιωμάτων, για το «μερικό μισθό» και τη «μερική» ζωή, είχε ανοίξει.

*

Στη συνέχεια, ήρθε στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Υποτίθεται ότι η διακυβέρνηση της χώρας από τον Αντρέα Παπανδρέου, στην αρχή, και στη συνέχεια από το διάδοχό του στην πρωθυπουργία και την προεδρία του κόμματος, τον Κώστα Σημίτη, θα γινόταν σε διαφορετική κατεύθυνση από εκείνη που είχε ακολουθήσει η ΝΔ. Αλλά και στην περίπτωση των εργασιακών σχέσεων ακολουθήθηκε η πεπατημένη: Ο ένας νομοθετεί (ΝΔ) και ο άλλος έρχεται (ΠΑΣΟΚ), για να εφαρμόσει τους νόμους του προηγούμενου, προσθέτοντας νέους νόμους εξίσου «φιλολαϊκούς» με εκείνους που υποτίθεται ότι θα καταργούσε...

*

Κάπως έτσι το 1997 εισήχθη στην πολιτική και ειδησεογραφική «διάλεκτο» ένας νεότευκτος τότε όρος: «Απασχολησιμότητα». Με άλλα λόγια, η εργασία έπαψε να είναι δικαίωμα, η πλήρης και σταθερή εργασία έπαψε να είναι το ελάχιστο - ακόμα και στο Σύνταγμα - κατοχυρωμένο επίπεδο για τους εργαζόμενους και ως εκ τούτου το αναφαίρετο δικαίωμα στη δουλειά, με κανονικό ωράριο και κανονικό μισθό. Μετατράπηκε σε κάτι που θα μοιάζει με εργασία, σε κάτι που θα μοιάζει με ανθρώπινο ωράριο, σε κάτι που θα μοιάζει με μισθό, σε κάτι που θα μοιάζει με απασχόληση. Μετατράπηκε σε ... «απασχολησιμότητα».

*

Η νέα αυτή κατάσταση - τόσο «νέα» που θα πρέπει κανείς να ανατρέξει στις εργασιακές συνθήκες της εποχής της προ Σικάγο εξέγερσης, όταν και οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν 8ωρο και επέβαλαν την Πρωτομαγιά ως διεθνή εργατική απεργία - δεν άργησε να ενδυθεί όλους τους τύπους της νομιμότητας. Ο νόμος που ήρθε από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν ο 2639/98, ο οποίος (στο άρθρο 2, παράγραφος 2) λέει τα εξής:

«(...) κατά τη σύσταση της σύμβασης εργασίας ή κατά τη διάρκειά της ο εργοδότης και ο μισθωτός μπορούν με έγγραφη ατομική σύμβαση να συμφωνήσουν κάθε μορφή απασχόλησης εκ περιτροπής ανά ημέρα, βδομάδα, ή μήνα (...) Σε περίπτωση περιορισμένης δραστηριότητας ο εργοδότης μπορεί να επιβάλει σύστημα εκ περιτροπής απασχόλησης στην επιχείρησή του (...)».

***

Προχτές ο πρόεδρος της «Ευρωζώνης», της ζώνης του ευρώ και της ΟΝΕ (στην οποία το ΠΑΣΟΚ είναι εξαιρετικά περήφανο ότι μας ενέταξε και η ΝΔ εξίσου περήφανη που μας διατηρεί), ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου κ. Γιούνγκερ, δήλωσε ότι ήρθε η ώρα εφαρμογής της πολιτικής της «προσωρινής ανεργίας»!

Δηλαδή, τρεις μέρες εργασία - τρεις μέρες ανεργία, για εκατομμύρια εργαζόμενους στην Ευρώπη και στην Ελλάδα!

Ετσι πρέπει να κινηθεί η ΕΕ, είπε ο κ. Γιούνκερ, για να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση. Που σημαίνει οι πολυεθνικές, τα μονοπώλια, οι τράπεζες και τα χρηματιστήρια, απαιτούν: Οι εργαζόμενοι ή θα δουλεύουν και θα ζουν σαν τα σκυλιά, ή θα πεταχτούν από τους εργοδότες τους στο δρόμο (πάλι σαν τα σκυλιά)!

*

Το τελευταίο που έχει σημασία αυτήν την ώρα είναι να επιδοθούμε στην αναζήτηση για το «αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα». Αν, δηλαδή, είναι ο δικομματισμός που νομοθετεί στα μέτρα της Κομισιόν ή αν είναι η Κομισιόν που «ενστερνίζεται» την πολιτική του δικομματισμού στην Ελλάδα.

Η ουσία είναι ότι

  • σε συνθήκες φτώχειας που αφορούν 2,5 εκατομμύρια Ελληνες,
  • σε εποχές που οι 8 στους 10 μισθωτούς εργάζονται στην Ελλάδα με εισόδημα που κυμαίνεται από 500 έως 1.000 ευρώ το μήνα, και
  • σε μια περίοδο που στην Ελλάδα οι 2 στους 3 ημιαπασχολούμενους έχουν καθαρό μηνιαίο εισόδημα που δεν ξεπερνά τα 500 ευρώ

μέσα σε αυτό το «περιβάλλον» είναι που το επιτροπάτο των Βρυξελλών και το εγχώριο δικομματικό τους προσωπικό καλούν τους Ελληνες να ζήσουν με «μισό μισθό» για «μισές μέρες δουλειάς»!

*

Σε συνθήκες στρατιωτικής αναμέτρησης αυτό θα ονομαζόταν «τελεσίγραφο». Σε συνθήκες καπιταλιστικής βαρβαρότητας ισοδυναμεί και είναι κήρυξη «ταξικού πολέμου». Σε αυτόν τον «ταξικό πόλεμο», οι εκλογές που θα έρθουν (και στις οποίες οι θιασώτες της ΕΕ θα ζητήσουν την ψήφο ενός λαού που τον οδηγούν στη «μισή δουλειά» και στο «μισό μισθό»!) είναι μια από τις πολλές μάχες μιας αναμέτρησης που τελικά θα κριθεί στα εργοστάσια, στους τόπους παραγωγής, στους τόπους δουλειάς και στους δρόμους του αγώνα.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ