Ποιος έκαψε το Ράιχσταγκ, κύριε Βάιντα; Βεβαίως, όχι οι κομμουνιστές! Ποιος έσφαξε τους Πολωνούς αξιωματικούς στο «Katyn» («Κατίν»), κύριε Βάιντα; Φυσικά όχι οι μπολσεβίκοι! Πρώτον, και αυτό είναι το πιο σημαντικό, γιατί δεν είναι μέρος της ιδεολογίας τους οι σφαγές. Δεύτερον, γιατί σε όλον τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, το κράτος των σοβιέτ, που έχασε πάνω από 20.000.000 ανθρώπους, δεν κατηγορήθηκε ούτε για μια παρωνυχίδα άσκοπης βίας και εγκλήματος, ούτε καν σε βάρος των χιτλερικών που θα τους έπρεπε! Σε αντίθεση, βέβαια, με τους Γερμανούς, που στο πέρασμά τους άφησαν πίσω τους δεκάδες Κατίν με τελείως αθώα θύματα (γυναικόπαιδα και γέροι)! Η χώρα μας ξέρει από πρώτο χέρι: Καλάβρυτα, Δίστομο, Κοκκινιά κλπ. Χρειάζεται, λέτε, να προσθέσουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους φούρνους, τα 25.000.000 των νεκρών;

Ο κύριος Βάιντα, λοιπόν (καλός, βέβαια, σκηνοθέτης, αλλά αντικομμουνιστής με πατέντα), με την τελευταία του ταινία, «Κατίν», συντάσσεται ανεπιφύλακτα με τους χιτλερικούς που δάγκωσαν φαρμακερά την πατρίδα του, που πέρασαν από την Πολωνία, αφήνοντας πίσω τους πτώματα και πόνο, που μπήκαν στο σοβιετικό έδαφος για να συνεχίσουν και εκεί τις σφαγές.

Στο σοβιετικό έδαφος, λοιπόν, αφού έκαψαν και έσφαξαν τους ντόπιους, οι ναζί εισβολείς έπεσαν και πάνω στους Πολωνούς αιχμαλώτους και στους διανοούμενους και τους εκτέλεσαν έναν έναν (ανάμεσά τους και ο πατέρας του Βάιντα). Το ίδιο, βέβαια, είχαν κάνει και στην κατεχόμενη Πολωνία. Μετά τη σφαγή του Κατίν κατέφυγαν στην προσφιλή τους τακτική. Επανέλαβαν τη συκοφαντία του 1933. Φόρτωσαν το έγκλημα στους μπολσεβίκους. Για να γίνουν, δε, πιστευτοί, δημιούργησαν μια επιτροπή από «επιστήμονες» δορυφόρων χωρών της χιτλερικής Γερμανίας, οι οποίοι «αποφάνθηκαν» ότι τις εκτελέσεις και την ομαδική ταφή των Πολωνών τις έκαναν οι Σοβιετικοί. Οι ομαδικοί τάφοι που «ανακάλυψαν» βρίσκονταν στην περιοχή της Λευκορωσίας, στα μέρη δηλαδή που οι χιτλερικοί χρεώνονται με 2,2 εκατομμύρια νεκρούς, το 1/3 του πληθυσμού, στην περιοχή, που έκαψαν χωριά και έσφαξαν γυναικόπαιδα (η ταινία του Κλίμοφ, «Ελα Να Δεις» σε αυτή, ακριβώς, την περιοχή αναφέρεται).

Βέβαια, η τέχνη ποτέ δεν υπήρξε αθώα και αταξική, και οι δημιουργοί της, επίσης. Ο Βάιντα με την τελευταία του ταινία, συνειδητά και στρατευμένα, δανείζει το αναμφισβήτητο ταλέντο του στα πιο αντιδραστικά αντικομμουνιστικά κέντρα. Ούτε καν η CIA δεν τόλμησε να δηλώσει επίσημα και κατ' ευθείαν, αυτά που δηλώνει ο Βάιντα στην ταινία του. Βέβαια η CIA πάντα έβαζε τους έμμισθους ή άμισθους, συνειδητούς ή ασυνείδητους συνεργάτες της για να βγάζουν το φίδι από την τρύπα. Να και ο Βάιντα, λοιπόν, στο χορό των συνεργατών, με ένα ξυλάκι στο χέρι, με μια «συναισθηματική» ταινία, να σκαλίζει την τρύπα του φιδιού, να περνάει και αυτός στο χιτλερικό στρατόπεδο της αντισοβιετικής συκοφαντίας...

Επειδή ο 81χρονος Πολωνός σκηνοθέτης δεν είχε αποδείξεις και επιχειρήματα για να στηρίξει τη συκοφαντία του, αυτός που είναι «δύσκολος» δημιουργός και φτιάχνει αλληγορικές ταινίες, άφησε στην άκρη τις καλλιτεχνικές του απαιτήσεις και τα καλλιτεχνικά του πιστεύω και κατέφυγε στο απλοϊκό και περιφρονημένο - και από τον ίδιο - μελό! Τύλιξε τη συκοφαντία του με συναισθηματικές ιστορίες (γυναίκες και παιδιά που περιμένουν τους σφαγμένους πατεράδες τους), στοχεύοντας να συγκινήσει τις τρυφερές καρδιές των απλών ανθρώπων! Οι απλοί άνθρωποι είναι βέβαια τρυφεροί, δεν είναι όμως βλάκες. Εχουν κρίση και θυμούνται!

Παίζουν: Αρτούρ Σμιζέφσκι, Μάγια Οστασβέσκα, Αντρέι Τσίρα, Τζαν Ενγκλερτ κ.ά.