Κυριακή 1 Φλεβάρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 19
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
15 ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΡΙΖΑ
Μη μου την ... ΕΕ τάραττε!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πρόσφατα παρουσιάστηκε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ένα κείμενο 15 σημείων, ως «άμεσοι στόχοι» και ως στοιχείο του «προγράμματος» που καταρτίζει αυτός ο φορέας. Μεταξύ άλλων 2 σημεία αφορούν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στα διεθνή ζητήματα. Πίσω από τη δήθεν «αριστερή» κι «ανατρεπτική» φρασεολογία και προβολή στόχων, κρύβεται η προσπάθεια της ισορρόπησης σε «δύο βάρκες», δηλαδή ανάμεσα στην άνοδο των αντιιμπεριαλιστικών αισθημάτων και της αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης του λαού μας κι από την άλλη της υποστήριξης του ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος της ΕΕ. Μάλιστα, όπως ισχυρίζονται οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκουν έτσι να «συμβάλουν στη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής πολιτικής στο εσωτερικό της», σπέρνοντας αυταπάτες πως μπορεί να υπάρξει και «καλός» ιμπεριαλισμός και «καλή» ΕΕ.

Θα αναφερθούμε σε 3 σημεία, που είναι αποκαλυπτικά για τη «συριζο-ποδαρούσα» υποκρισία, που περίτεχνα γίνεται προσπάθεια να καλυφθεί.

Εκκωφαντική σιωπή για ΚΕΠΠΑ και ευρωστρατό

1. Στο κείμενο, ενώ ξορκίζεται η στρατιωτικοποίηση, η «νέα τάξη» κι ο μιλιταρισμός, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, στο «απυρόβλητο» μένει η ΕΕ. Μοναδική αναφορά που γίνεται είναι σε κάποιους «κυρίαρχους κύκλους» της ΕΕ, που συμπορεύονται με τις ΗΠΑ. Λες και δεν είναι η ΕΕ στο σύνολό της εκείνη η ιμπεριαλιστική δύναμη που συμβαδίζει με τις ΗΠΑ, όταν λόγος γίνεται για την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των λαών και διαφοροποιείται απ' αυτές μόνο όταν η δουλειά φτάνει στη «μοιρασιά της λείας». Λες και δεν ήταν η ΕΕ που στήριξε τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, που υπογράφει και σήμερα συμφωνίες με το Ισραήλ, την ώρα που σφαγιάζεται ο παλαιστινιακός λαός, αλλά κάποιοι ...«κύκλοι» της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τάσσεται κατά της ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και υπέρ της διάλυσής του, την ίδια ώρα «σφυρίζει αδιάφορα» σχετικά με την ΕΕ. Λες και το ΝΑΤΟ δεν είναι εδώ και χρόνια «νύχι - κρέας» με την ΕΕ. Λες και δεν υπάρχει η αγαστή συνεργασία και η υποκατάσταση του ΝΑΤΟ από την ΕΕ, όπως θέλουν π.χ. τώρα να κάνουν με την αντικατάσταση της φύλαξης του προτεκτοράτου του Κόσσοβου από δυνάμεις της ΕΕ κι όχι του ΝΑΤΟ.

Εκεί όμως που η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ φτάνει στο απόγειό της είναι η ηχηρή σιωπή του για τα μέσα με τα οποία προωθείται αυτή η «στρατιωτικοποίηση» και ο «μιλιταρισμός», όχι γενικά κι αόριστα, που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά της ΕΕ. Αυτή, λοιπόν, η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, που είναι αναπόσπαστο στοιχείο για τη μεγαλύτερη ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση των λαών, εκπορεύεται από την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, τη λεγόμενη ΚΕΠΠΑ της ΕΕ. Κουβέντα δε γίνεται, βέβαια, στο κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ ούτε για την ΚΕΠΠΑ, ούτε ακόμη και για τον ευρωστρατό της ΕΕ, όπως μας συνήθιζε στο πρόσφατο παρελθόν!

Πώς θα μπορούσε άραγε; Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ τα βάζει μόνο με τους «κυρίαρχους κύκλους» της ΕΕ κι όχι με την ΕΕ στο σύνολό της. Καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε κάποτε η ΕΕ να χαράξει μια δήθεν «φιλολαϊκή» εξωτερική πολιτική κι ο στρατός της να κινηθεί υπέρ των συμφερόντων των λαών κι όχι των μονοπωλίων, που αποτελούν τη βάση συγκρότησης αυτού του ιμπεριαλιστικού οργανισμού. Προς χάριν αυτών των φρούδων ελπίδων, ή καλύτερα στο βωμό της «ευρω-λαγνείας», ο ΣΥΡΙΖΑ θυσιάζει ακόμα και κάθε αναφορά του στην ΚΕΠΠΑ και στον ευρωστρατό. Τόσο ...«ανατρεπτικά»!!!

Είναι, λοιπόν, πέρα για πέρα κάλπικη η αποδοχή από το ΣΥΡΙΖΑ του συνθήματος «Κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα της χώρας μας», που στηρίζει το ΚΚΕ και το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, από τη στιγμή που αρνείται να απορρίψει την ΚΕΠΠΑ και το «εργαλείο» υλοποίησής της, τον ευρωστρατό.

Οι «διατάξεις» του Μάαστριχτ

2. Εκεί όμως που καταλαβαίνεις το πόσο «ανατρεπτικά» κινείται το κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι αναφορές του στη συμφωνία του Μάαστριχτ. Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Καταρχήν τι δε λέει. Θα περίμενε κανείς πως μετά από τόσα χρόνια από την υπογραφή της ο ΣΥΡΙΖΑ (και ο ΣΥΝ που αποτελεί την κυριότερη δύναμη σ' αυτόν) θα αντιμετώπιζε αυτοκριτικά την υποστήριξη που έδωσε ο ΣΥΝ σ' αυτή τη θεμελιακή συμφωνία συγκρότησης της ΕΕ. Αντί αυτού κυριαρχεί η υποκρισία. Γράφει το κείμενο: «Ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί συνολικά το πλαίσιο των Συνθηκών πάνω στις οποίες διαμορφώθηκε και λειτουργεί η ΕΕ... ». Κι όμως, το πόσο τις «αμφισβητεί» φαίνεται, πρώτα απ' όλα, από το γεγονός πως δε λέει τίποτα για την υποστήριξη που έδωσε ο ΣΥΝ στη Συνθήκη του Μάαστριχτ ή π.χ. το «παρών» στη Συνθήκη του Αμστερνταμ! Τέτοια ...«αμφισβήτηση», «κούφια» πέρα ως πέρα!

Οσοι προσέξατε την παραπάνω έκφραση «αμφισβητεί συνολικά», δύο αράδες πιο κάτω θα ...«προσγειωθείτε» όταν διαβάσετε πως αυτό το «συνολικά» στη γλώσσα της υποκρισίας που μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ μεταφράζεται ως εξής: «κατάργηση (...) ιδιαίτερα των διατάξεων της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας που προωθούν τη συνταγματική θεσμοθέτηση του νεοφιλελευθερισμού». Το «συνολικά» γίνεται δηλαδή πιο κάτω οι ...«διατάξεις». Ποιες είναι αυτές συγκεκριμένα; Γιατί π.χ. δεν κατονομάζονται συγκεκριμένα οι 4 «ελευθερίες» του κεφαλαίου (κίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων, εργατικής δύναμης, υπηρεσιών), που κατοχυρώνονται στη Συμφωνία του Μάαστριχτ; Μήπως γιατί αποτελούν θεμελιακό σημείο του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της ΕΕ, που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ; Είπαμε όμως: Η «ανατροπή» που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ, κόβεται ...σύρριζα, όταν λόγος γίνεται για τα «ιερά και όσια» της ΕΕ.

Τα σοσιαλιστικά «ευχολόγια» και η πραγματικότητα του δρόμου για το σοσιαλισμό

3. Στο κείμενο υπάρχουν κι αναφορές στο «όραμα του σοσιαλισμού», που όμως οι ...«οραματιστές» του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν έχουν κάτσει να το ξεδιαλύνουν και να το περιγράψουν και αναφέρουν το σοσιαλισμό ως «ευχολόγιο», αντιγράφοντας το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80. Κι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί καν το οικοδόμημα της ΕΕ, κάνει λόγο για τη «σοσιαλιστική κατεύθυνση» της Ευρώπης. Πώς όμως θα προκύψει αυτή η κατεύθυνση, αν μια -μια οι χώρες δεν αποδεσμευτούν από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, που έχουν επιβάλει στους λαούς της Ευρώπης, όχι μόνον το ΝΑΤΟ, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η ΕΕ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως στο παρελθόν ο ΣΥΝ, κάνει την εξής λαθροχειρία: Ταυτίζει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ με τον ιμπεριαλισμό και επί της ουσίας υποστηρίζει πως αν η ΕΕ «απογαλακτιστεί» από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, τότε θα πάμε, όπως λέει, σε «προοδευτική και σοσιαλιστική κατεύθυνση». Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτός ο απογαλακτισμός, αν και όποτε γίνει, δε θα σημαίνει κάτι άλλο από την ετοιμότητα της ΕΕ ή τμήματός της να διεκδικήσει αγορές με τη δύναμή της, ακόμα και με τα όπλα. Κάτι που ήδη έχει ξεκινήσει να γίνεται!

Είναι μάταιο και αποπροσανατολιστικό να περιμένει κάποιος να αλλάξει ο «Μανωλιός»! Κι αυτό γιατί οι πολιτικές κατευθύνσεις της ΕΕ δεν καθορίζονται από το αν έχουν οι «κεντροαριστεροί» ή οι «κεντροδεξιοί» την πλειοψηφία στην ΕΕ, αλλά από το χαρακτήρα του κοινωνικού συστήματος που κυριαρχεί σ' αυτήν. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον καπιταλιστικό, κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής, όπου τα βασικά μέσα παραγωγής βρίσκονται στα χέρια των λίγων, των καπιταλιστών. Αυτός ο χαρακτήρας της ΕΕ αποτυπώνεται και στις συνθήκες της ΕΕ.

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που ορισμένοι, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παρακάμπτουν την κοινωνικο-οικονομική βάση του συστήματος και προσπαθούν να παρουσιάσουν το πρόβλημα ως καθαρά «πολιτικό»; Οχι βέβαια! Ο Λένιν στο άρθρο «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» ασχολήθηκε με σχετικές αντιλήψεις κι έδειξε πως «οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα στο καπιταλιστικό καθεστώς είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές»1. Ακριβώς η οικονομικο-κοινωνική βάση αυτής της Ενωσης καθορίζει τόσο την εσωτερική, όσο και την εξωτερική πολιτική που αυτή χαράζει. Μάλιστα, πολύ χαρακτηριστικά ο Λένιν γράφει πως όποιος δεν το βλέπει αυτό, «σημαίνει ότι κατεβαίνει στο επίπεδο ενός παπά, που κάθε Κυριακή κηρύσσει στους πλούσιους το μεγαλείο του χριστιανισμού και τους συμβουλεύει να δωρίζουν στους φτωχούς ...αν όχι μερικά δισεκατομμύρια, τουλάχιστο μερικές εκατοντάδες ρούβλια το χρόνο»2.

Συμπερασματικά, για να υπάρξει μια άλλη φιλολαϊκή και σοσιαλιστική διακρατική ένωση, το πρώτο που θα πρέπει να αλλάξει, θα πρέπει να είναι η θέση αυτού που κατέχει τα μέσα παραγωγής! Και αυτό, εξαιτίας της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού που υπάρχει και στο εσωτερικό της ΕΕ, μας οδηγεί στο «αδιαφιλονίκητο συμπέρασμα: ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να νικήσει ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες. Θα νικήσει αρχικά σε μια ή σε μερικές χώρες...»3.

Οπως τονίζεται στη Διακήρυξη του ΚΚΕ για τις Ευρωεκλογές του 2009: «Στο βαθμό που η ΕΕ θα αποδυναμώνεται από την πάλη των λαών, θα δημιουργούνται και οι κοινωνικοπολιτικές προϋποθέσεις για την Ευρώπη της ισότιμης συνεργασίας, του σοσιαλισμού. Για να φτάσουμε στην Ευρώπη του σοσιαλισμού, θα περάσουμε από μια ενιαία διαδικασία με διαδοχικές ρήξεις και αποδεσμεύσεις, σε μια ή περισσότερες χώρες. Οι εσωτερικές αντιθέσεις, τα αλλεπάλληλα χτυπήματα στο οικοδόμημα της ΕΕ, οι αποδεσμεύσεις, η απειθαρχία και ανυπακοή θα δημιουργούν δυνατότητες και προϋποθέσεις να διαμορφώνονται άλλες μορφές οικονομικής συνεργασίας στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και σε αντίθεση με τις επιλογές της ΕΕ».

Πεντακάθαρες κουβέντες, ανοιχτά στο λαό κι όχι «σαλτιμπαγκισμοί» των συριζο-ισορροπιών!

Παραπομπές

1. Β. Ι. Λένιν «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης», τ. 26, σελ. 360.

2. Β. Ι. Λένιν «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης», τ. 26, σελ. 361.

3. Β. Ι. Λένιν «Το στρατιωτικό πρόγραμμα της προλεταριακής επανάστασης», τ. 30, σελ. 133.


Του
Ελισαίου ΒΑΓΕΝΑ*
*Ο Ελισαίος Βαγενάς είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του Κόμματος


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ