Μια απλή ματιά στις «υποδείξεις» που περιλαμβάνονται στην ετήσια έκθεση της Κομισιόν, στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισαβόνας, αρκεί για να φανεί ολοκάθαρα η ένταση της νέας αντιλαϊκής καταιγίδας. Με δεδομένη τη βούληση της ΕΕ να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στους λαούς, στην «ημερήσια διάταξη» όσον αφορά στη χώρα μας έχουν τεθεί το πάγωμα και οι μειώσεις μισθών εργαζομένων, η γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, νέα μέτρα σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων και δικαιωμάτων, οι δραστικές περικοπές στις δαπάνες για Παιδεία και Υγεία, κ.ο.κ. Δεν περνά απαρατήρητο ότι τα μέτρα αυτά, και όχι μόνο, δικαιολογούνται προκειμένου να προληφθεί ...μελλοντική χρεοκοπία της χώρας, απειλή που χρησιμοποιείται ευρέως από διάφορα ξένα «έγκυρα» έντυπα το τελευταίο διάστημα. Το «δίλημμα» της κυβέρνησης δεν είναι βέβαια αν θα συμμορφωθεί με τις υποδείξεις των Βρυξελλών - άλλωστε, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αποσαφήνισε χτες ότι «η κυβέρνηση πραγματοποιεί τις εταιρικές υποχρεώσεις τις οποίες έχει η χώρα» -, αλλά το πότε θα ξεκινήσει η νέα αντιλαϊκή επίθεση: Πριν ή μετά από πρόωρες εκλογές. Αυτός είναι και ο πονοκέφαλος και η «πηγή» των εκλογικών σεναρίων. Το δίλημμα όμως των εργαζομένων δεν είναι αν θα τους «σφάξουν» πριν ή μετά τις εκλογές...