Παρασκευή 30 Γενάρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 20
18ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ
ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ Ε. Π. ΣΤΕΡΕΑΣ - ΕΥΒΟΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Πρωταρχικό ζήτημα το αντιμονοπωλιακό - αντιιμπεριαλιστικό πλαίσιο στόχων και αιτημάτων

Αποσπάσματα από την παρέμβαση του Δημήτρη Κουτσούμπα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Από παλαιότερη συγκέντρωση του Κόμματος στη Χαλκίδα
Από παλαιότερη συγκέντρωση του Κόμματος στη Χαλκίδα

Μιλώντας στη συνδιάσκεψη της Επιτροπής Περιοχής Στερεάς - Εύβοιας ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρθηκε στο κεντρικό ζήτημα: Δηλαδή πώς υλοποιήσαμε τη στρατηγική του Κόμματος, πώς συνδέσαμε τη στρατηγική μας και τη βάλαμε να μπολιαστεί στη δουλειά της ΚΟ μέχρι την ΚΟΒ και στο μαζικό λαϊκό κίνημα, ευρύτερα στις λαϊκές μάζες, επισημαίνοντας ανάμεσα στα άλλα:

Εδώ είναι ένα κομβικό πρόβλημα που πρέπει να μας απασχολήσει, και, βέβαια, έχει αλληλένδετες πλευρές. Απ' τη μια, δηλαδή, είναι το τι κάνει το Κόμμα, τι κάνει η Κομματική Οργάνωση, τι κάνουμε εμείς στη δουλειά μας με τις μάζες, με το λαό και το κίνημα. Ταυτόχρονα, από την άλλη, είναι το τι κάνει το ίδιο το κίνημα, ώστε να μπορέσει να γίνει, το ίδιο, πιο αποτελεσματικό και να μπορέσει να οδηγήσει την εργατική τάξη σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα, τελικά σε νίκη μέχρι το επίπεδο της εξουσίας. Κι εδώ, βέβαια, συνέχισε, βάζουμε και το ζήτημα της ευθύνης. Δεν είναι ανεύθυνη η εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα. Εχει ευθύνη και ο λαός. Από το τι ψηφίζει μέχρι το τι στάση κρατάει σε ζητήματα που προκύπτουν στον τόπο δουλειάς και κατοικίας, σε οτιδήποτε τον αφορά. Δε λέω αυτό να το πούμε «αφ' υψηλού» στον κόσμο. Να παίρνουμε υπόψη και το επίπεδο της συνείδησης και πείρας των λαϊκών μαζών, αλλά, ταυτόχρονα, πρέπει ορισμένα πράγματα να τα λέμε καθαρά. Ετσι, το τι κάνουμε ως Κόμμα μέσα στο λαϊκό κίνημα και τι το ίδιο το λαϊκό κίνημα πρέπει να κάνει, ποιο δρόμο να ακολουθήσει, πρέπει μαζί, διαλεκτικά, να τα δουλεύουμε, να τα εμπεδώνουμε και να τα προχωράμε στη δράση.

Πρωταρχικό ζήτημα

Είναι καθήκον μας να λέμε στο λαό, να μπολιάζουμε το κίνημα, να ξεκαθαρίζει ότι υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Είναι πρωταρχικό ζήτημα να εξηγούμε ποιο στόχο πρέπει να υπηρετεί κάθε αγώνας, το κάθε αίτημα.

Αρα, λοιπόν, αυτό πρέπει να κάνουμε, πρώτα απ' όλα, εμείς οι κομμουνιστές και να ψάχνουμε συνεχώς αν αυτό το κάνουμε σωστά, με συνέπεια, με συνέχεια, σταθερά, όλοι σαν ένας άνθρωπος. Να βαράνε τα σφυριά μας εκεί, μέσα στους αγώνες, μέσα στο κίνημα. Πρέπει, φυσικά, πάντα να υπολογίζουμε εδώ και πώς ωριμάζει το λαϊκό κίνημα, πώς ωριμάζει η συνείδηση, για το ποια αιτήματα προβάλλουμε κάθε φορά, με ποιες μορφές πάλης προχωράμε. Αυτό είναι επίσης πολύ σημαντικό ζήτημα. Πρέπει να το παίρνουμε υπόψη, αλλά όχι κάνοντας σκόντο στο κεντρικό ζήτημα, ότι η κατεύθυνση θα πρέπει να είναι αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική, γιατί αλλιώς το κίνημα θα συζητάει πόσα συνεχώς θα χάνει και όχι τι πρέπει να κερδίσει.

Κριτήριο για την αντιμονοπωλιακή πάλη

Το πλαίσιο των αιτημάτων είναι κριτήριο για το πώς προχωράει η αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική συνείδηση. Ετσι μπορεί, για παράδειγμα, σε ένα πλαίσιο αγώνα να μη βάλεις και όλη σου τη γραμμή μέχρι την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής ή, δεν ξέρω, για την κοινωνικοποίηση της γης, όπως είπε ένας σύντροφος εδώ ότι αυτά λείπουν από τα αιτήματα στα μπλόκα, μαζί με κάποια άλλα. Αλλο αυτό όμως κι άλλο να μη λες κουβέντα για την ΚΑΠ, να σέρνεσαι γύρω από συμβιβασμένα και εξαγορασμένα στελέχη των αστικών δυνάμεων. Δηλαδή, δε θα πεις για την ΚΑΠ, ποιος έφερε όλο αυτό το χάλι σήμερα στην αγροτική οικονομία τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά την αναθεώρησή της αλλά και τα προηγούμενα χρόνια με άλλες αποφάσεις και δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης που υλοποίησαν ελληνικές κυβερνήσεις, και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ; Αυτές οι αποφάσεις τους δεν είναι που μείωσαν μια σειρά καλλιέργειες, αυτοί δεν ξεκλήρισαν βίαια ένα μεγάλο τμήμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, μέσω αυτών των μέτρων που τα λέγανε επιδοτήσεις, ενισχύσεις, κλπ.; Αρα, λοιπόν, αυτά θα τα βάλεις στους μικρομεσαίους αγρότες και θα τα βάλεις και στην προπαγάνδα σου και στην καθημερινή πάλη, στους συλλόγους, στις επιτροπές αγώνα, στα μπλόκα.

Το ίδιο, βέβαια, ισχύει και στις περιπτώσεις κλεισίματος ενός εργοστασίου, στις απολύσεις, και τέτοια έχουμε αρκετά στην περιοχή. Δεν μπορεί να μένουμε στο κλείσιμο ή στην απόλυση. Ολες οι πολιτικές δυνάμεις είναι ενάντια στο κλείσιμο, στις απολύσεις. Ο κομμουνιστής, όμως, πρέπει να βάλει το ζήτημα γιατί κλείνει το εργοστάσιο. Πρέπει να βάλει μέσα στο συνδικάτο, στο κίνημα, τις αιτίες, τις ευθύνες των συνδικαλιστικών ηγεσιών, ποια είναι η διέξοδος, να κοντραριστούμε με τη «λογική της στιγμής», που οδηγεί τους εργάτες να σκέφτονται μέχρι και «πάλη» για ενίσχυση του καπιταλιστή!!! Τουλάχιστον συζήτηση γι' αυτά πρέπει να γίνει... Αρα, παρά τις δυσκολίες, με σταθερότητα να παλεύουμε αυτή τη γραμμή που είναι η γραμμή η αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική, η μόνη που δίνει εχέγγυα για να συνεχίσει η εργατική τάξη και το Κόμμα αυτό το δρόμο. Τότε θα έχουμε σίγουρα αποτελέσματα, έστω κι αν προσωρινά αυτά μπορεί άμεσα να μη φαίνονται.

Και βέβαια είναι αναγκαίο ξανά να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι μεγάλο θέμα πόσο ωριμάζει η συνείδηση του εργαζόμενου μέσα από την ίδια την πείρα του. Ομως, αυτή η πείρα αναμφίβολα διαμορφώνεται και μέσα απ' τη διαπάλη που γίνεται στο κίνημα. Γιατί υπήρξαν και κάποιες απόψεις ότι δεν μπορεί να γίνεται διαπάλη στο κίνημα, ότι δε χρειάζεται ιδεολογικοπολιτική διαπάλη στο κίνημα, γιατί έτσι δε συσπειρώνουμε, κλπ. Βεβαίως, είναι περιθωριακές απόψεις, όμως υπάρχουν και δουλεύονται. Αλλά πρέπει να πάρουμε υπόψη μας πως η σταθερή ταξική πείρα δε μεταδίδεται ούτε αφομοιώνεται χωρίς την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, δεν έρχεται «φυτευτή» από κάποιο «Αγιο Πνεύμα»... Μιλάνε κάποιοι για σεχταρισμό στην πολιτική γραμμή του ΚΚΕ. Στην πραγματικότητα καραμπινάτος σεχταρισμός είναι ο δικός τους, το στένεμα των αιτημάτων, η δήθεν πάλη για την «ενότητα στο πρόβλημα», ο περιορισμός της πάλης στα δήθεν «καθημερινά».

Κι αφού αναφέρθηκε σε κάποια παραδείγματα, κατέληξε: Ο σεχταρισμός ευδοκιμεί όταν δεν αναδεικνύεις όλες τις πλευρές ενός προβλήματος, συνολικά, όταν τις συσκοτίζεις συνειδητά.

Για τις μορφές πάλης

Αλλο ζήτημα σοβαρό, εκτός από αυτό το κεντρικό του προσανατολισμού της δουλειάς μας, που πρέπει να τα παλέψουμε, επισήμανε σε άλλο σημείο ο ομιλητής, είναι οι μορφές πάλης, προβλήματα που βγαίνουν στο μαζικό κίνημα και που πρέπει να τα συζητάμε με τους εργαζόμενους για να κατασταλάζει εμπειρία. Οι αντίπαλοι έχουν κατεύθυνση καθαρή. Θέλουν να ενσωματώσουν το κίνημα και συνολικά τους εργαζόμενους ακόμα περισσότερο σ' αυτή τη γραμμή τη διαχειριστική που λέει: Φύγε ΝΔ, έλα ΠΑΣΟΚ, ή το αντίθετο, κι άιντε πάλι απ' την αρχή. Θέλουν να εγκλωβίζουν τους αγώνες είτε σε ένα στείρο συντεχνιακό ή σε ένα στείρο «αντιδεξιό» επίπεδο, με όλους τους μοχλούς που έχουν, μέσω ΓΣΕΕ, κλπ., και ταυτόχρονα, βέβαια, να προωθούν τον «κοινωνικό εταιρισμό», τη συναίνεση, τους «διαλόγους», πότε για την Παιδεία, όπως τώρα κάνει ο Σπηλιωτόπουλος, στους αγρότες ο Χατζηγάκης και πάει λέγοντας... Και σε αυτά παίζουν και οι δύο, και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, κι από κοντά ασθμαίνοντας ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ρεφορμισμός και ο οπορτουνισμός, με όλες τις μορφές τους που ακολουθούν αυτά τα κόμματα και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τους, πρέπει επίσης να είναι στο στόχαστρο της δουλειάς μας. Και, πρέπει να πούμε, δεν είναι πάντα και παντού, σε όλους τους χώρους της περιοχής, στο στόχαστρο αυτές οι δυνάμεις εύστοχα. Τελευταία έχει κάνει την εμφάνισή του πιο έντονα στο κίνημα ένας τυχοδιωκτισμός, που διανθίζεται με επαναστατικές φράσεις και ενίοτε πράξεις, ο οποίος, βέβαια, οδηγεί ξανά στο ρεφορμισμό, στην ενσωμάτωση, στην παραίτηση. Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με τον κλασικό ρεφορμισμό, τη «διαχείριση» του συστήματος.

Τυχοδιωκτική η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ

Στις τελευταίες εξελίξεις, με αφορμή το Δεκέμβρη, αυτό το ζήσαμε πολύ έντονα. Ιδίως απ' τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ, που ακολούθησε αυτή την τυχοδιωκτική πολιτική, που την καταγγείλαμε, και σωστά, έγκαιρα, απ' την πρώτη στιγμή. Βέβαια, πέρασε από διάφορα στάδια, από το «χάιδεμα των αυτιών των κουκουλοφόρων», πέρασε μέσα από συνεχείς πολιτικές κωλοτούμπες, στελεχών του, σε υπαναχώρηση και σε ανοιχτό αντικομμουνισμό. Η ψύχωση από την οποία πάσχει αυτός ο σχηματισμός είναι η αντιΚΚΕ εμπάθεια, ο αντικομμουνισμός, η γραμμή χτυπήματος της ταξικής πάλης, της στρατηγικής και τακτικής του Κόμματος. Τώρα έχει βρει αυτό το παραμύθι «ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., ΚΚΕ μαζί»! Και μέσα σ' αυτή την ιστορία βάζουν τους πρόθυμους και διαθέσιμους γι' αυτό το σκοπό, σαν τον Μ. Γλέζο. Πραγματικό «χάος», που δικαιολογημένα προκαλεί την οργή χιλιάδων κομμουνιστών και άλλων εργαζομένων.

Ταυτόχρονα, μην υποτιμήσουμε ότι διαστρεβλώνουν συνειδητά θέσεις του Κόμματος και τις τοποθετήσεις μας. Και σ' αυτά, σύντροφοι, πρέπει να απαντάμε. Βέβαια, δε λέμε να κάνουμε κύριο μέτωπο και να απαντάμε στα διάφορα γκρουπούσκουλα και ναυάγια της ταξικής πάλης, όμως όπου εμφανίζονται, έστω και περιθωριακά, να μην τα υποτιμούμε, να μην τους επιτρέψουμε να σπέρνουν άλλο το δηλητήριό τους, μέσα στη νεολαία, να διαστρεβλώνουν και συκοφαντούν το Κόμμα.

Και, βεβαίως, συνεχίζεται όλη αυτή η συζήτηση για το αυθόρμητο και τη δήθεν εξέγερση, κλπ. Κι αυτά τα ζητήματα, σύντροφοι, είναι ευκαιρία να τα συζητήσουμε, όχι τόσο για το τι έγινε στις κινητοποιήσεις τον περασμένο Δεκέμβρη, αλλά γιατί τέτοια φαινόμενα πιθανώς, αν όχι ίδια, αλλά παραπλήσια, θα 'χουμε μπροστά μας. Κι αξίζει να σκεφθούμε αν ήταν ένα είδος πρόβας τζενεράλε, απ' τη μεριά της αστικής τάξης και μηχανισμών, υπηρεσιών, αυτό που έγινε πριν ένα μήνα για την προοπτική του κινήματος. Γιατί ανησυχούν όλοι τους ότι θα έχουμε τέτοια ξεσπάσματα. Τέτοια φαινόμενα μαζικών κινητοποιήσεων που θα ξεσπάνε ξαφνικά, όχι αυθόρμητα - γιατί ούτε αυτό ήταν αυθόρμητο - με αφορμή κάποιο τυχαίο γεγονός, που ευαισθητοποιεί ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις.

Αυτά τα ζητήματα, λοιπόν, τώρα που καταλαγιάζει το πράγμα και αρκετός χρόνος έχει περάσει, χρειάζεται να τα συζητάμε, να τα αξιολογούμε, να βγαίνουν ουσιαστικά συμπεράσματα. Είναι χρήσιμο να βγαίνει πείρα απ' αυτά σε κάθε χώρο. Πιο έγκαιρα να μελετάμε τις διεργασίες που γίνονται είτε στο εργατικό, είτε στο νεολαιίστικο κίνημα και αλλού, στο αγροτικό κίνημα τώρα, τι λέει ο κόσμος, να απαντάμε σ' αυτά, να παρεμβαίνουμε ουσιαστικά.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ