Η «εναλλακτική πορεία»... | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η «εναλλακτική πορεία»...

«Οι νεοφιλελεύθερες και συντηρητικές κυβερνήσεις έφεραν την κρίση. Οι σοσιαλιστικές θα φέρουν τη λύση. Παράδειγμα είναι η αποδοχή από τη συντηρητική Ευρωπαϊκή Ενωση του πλαισίου προτάσεων Μπράουν. Σηματοδοτεί μια στροφή (...) Δείχνει ότι υπάρχει και ότι υπήρχε εναλλακτική πορεία (...) Μια νέα συμφωνία εμπιστοσύνης με τον πολίτη. Αναδεικνύει την ανάγκη μιας ευνομούμενης πολιτείας, που βάζει την αγορά, αλλά και το κράτος, στην υπηρεσία του πολίτη, και όχι τον πολίτη στην υπηρεσία της αγοράς κι ενός πελατειακού και αυταρχικού κράτους». Αυτά διαλαλούσε και υποστήριζε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και της «σοσιαλιστικής διεθνούς» Γ. Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής στις 31 Οκτώβρη, κατά τη διάρκεια της προ ημερήσιας διάταξης συζήτησης με θέμα: «Οι επιπτώσεις της οικονομικής παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης και η πολιτική της κυβέρνησης». Τότε ο Γ. Παπανδρέου εξυμνούσε το «σοσιαλδημοκρατικό» μοντέλο που δήθεν είναι απέναντι στο «νεοφιλελεύθερο» (που, όπως υποστηρίζει, ευθύνεται για την κρίση) και εξυμνούσε την απόφαση του ομοϊδεάτη του Γκ. Μπράουν να ενισχύσει το τραπεζικό σύστημα της Βρετανίας με πακτωλό δισεκατομμυρίων λιρών που θα στήριζαν την «πραγματική οικονομία».

Σχεδόν τρεις μήνες μετά, η κυβέρνηση του «εργατικού» Γκ. Μπράουν, αφού πρώτα πρόσφερε «ζεστό χρήμα» σε τράπεζες και επιχειρήσεις, μελετά και ετοιμάζεται να προωθήσει τριήμερη εργάσιμη βδομάδα και αντίστοιχη περικοπή μισθών των εργαζομένων, με πρόσχημα την ...αντιμετώπιση των απολύσεων. Ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός, προασπίζοντας τα συμφέροντα των πολυεθνικών ομίλων, σπεύδει να τσακίσει εργασιακά δικαιώματα για να εξασφαλίσει ευνοϊκούς όρους «ανταγωνιστικότητας» για το μεγάλο κεφάλαιο εν μέσω της οικονομικής κρίσης, μειώνοντας μισθούς και ώρες εργασίας.

Αυτή είναι η «ευνομούμενη πολιτεία» που οικοδομούν οι σοσιαλδημοκράτες. Η «εναλλακτική πορεία», που υπόσχεται σε κάθε ευκαιρία ο Γ. Παπανδρέου. Μια «εναλλακτική πορεία», που, όπως στη Βρετανία έτσι και στην Ελλάδα, όπως κατά καιρούς την έχει παρουσιάσει ο Γ. Παπανδρέου, συνοδεύεται από τη στήριξη με οικονομικά κίνητρα και φτηνό εργατικό δυναμικό των τραπεζών και των μεγαλοεπιχειρηματιών με ταυτόχρονη επέλαση σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων. «Ρευστότητα» στις τράπεζες και «επιδοτούμενες θέσεις "ημιανασφάλιστης" εργασίας» είναι η βάση, πάνω στην οποία θέλει να οικοδομήσει τη «νέα κοινωνική συμφωνία» με τα λαϊκά στρώματα το ΠΑΣΟΚ. Στην ίδια γραμμή, κινείται και η ΝΔ. Τις αποφάσεις της κυβέρνησης Μπράουν πιθανά θα τις υιοθετήσει και η κυβέρνηση Σαρκοζί, όπως ακολούθησε και το πρόγραμμα διάσωσης των τραπεζών.

Ως γνήσιοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου πράττουν το αυτονόητο: Προασπίζουν τα συμφέροντα της τάξης τους. Είτε ακολουθώντας «νεοφιλελεύθερες» είτε «σοσιαλδημοκρατικές» συνταγές, στο στόχαστρο θα έχουν πάντα τους εργαζόμενους. Ο καπιταλισμός δε «διορθώνεται» προς όφελος της εργατικής τάξης, όποιο «προσωπείο» και αν φορέσει. Τα λαϊκά στρώματα έχουν μόνο μια επιλογή, την ανατροπή του...

Π. Θ.