Εκατοντάδες χιλιάδες αγροτικές οικογένειες αγωνιούν αυτό το χειμώνα για το «σήμερα» και το «αύριο», με τους ανθρώπους τους να βρίσκονται στις εθνικές οδούς επειδή αρνούνται να δεχτούν ότι δε θα έχουν μέλλον.

Χιλιάδες εργατικές οικογένειες στερούνται το μεροκάματο ή το βλέπουν να μπαίνει στο ζύγι, με αντίβαρο το πορτοφόλι του μεγάλου αφεντικού και λένε «όχι», αγωνίζονται.

Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι μαθητές και φοιτητές πατάνε γερά στους δρόμους του αγώνα, κόντρα στους «νεκροθάφτες» των ονείρων τους.

Και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων, παντελώς αδιάφορη απέναντι σ' αυτές τις αλήθειες, έβγαλε μια ανακοίνωση σχετική με «αρνητικές συνέπειες των κινητοποιήσεων». Ζητά από τους εκπροσώπους των κλάδων, όταν αποφασίζουν τον τρόπο των διεκδικήσεών τους, να συνυπολογίζουν το κόστος στα ξενοδοχεία και στο κοινωνικό σύνολο. Δηλώνει ότι «κατανοεί» τις διεκδικήσεις των άλλων.

Δε νοιάζονται για τίποτα άλλο πέρα από την τσέπη τους. Με ποιο δικαίωμα ζητούν να νοιαστούν οι υπόλοιποι γι' αυτούς; Είναι καλά τα 250- 270 εκατ. ευρώ που στοιχίζουν τα κυβερνητικά μέτρα στήριξής τους, σε πρώτη φάση; 'Η μήπως δεν είναι οι μόνοι που προσφέρουν στην οικονομία, οι αγρότες και οι εργαζόμενοι; Γιατί οι ίδιοι οι ξενοδόχοι είναι κηφήνες, όπως και όλο το σινάφι των κεφαλαιοκρατών.