Η ανησυχία όμως που εκπέμπει η εφημερίδα-στυλοβάτης του συστήματος και της άρχουσας τάξης, είναι κατανοητή. Αυτό που την ενοχλεί δεν είναι τα όποια κονδύλια μπορεί να διανεμηθούν σε κάποιες «ευπαθείς ομάδες», αλλά κάτι άλλο. Πρώτα και κύρια ότι αυτά είναι ποσά που θα μπορούσαν να εκχωρηθούν στην «πραγματική οικονομία», δηλαδή, σε διάφορους επιχειρηματίες. Αντί, σου λέει, να δοθούν τα 500 εκατομμύρια σε 900.000 περίπου αγρότες, που σημαίνει κάπου 550 ευρώ στον καθένα, ας δοθούν σε 1.000 επιχειρηματίες που θα τους έρθει από 500.000 ευρώ, για να πιάσουν τόπο. Το άλλο, που θορυβεί την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», είναι μην τυχόν και το παράδειγμα αντίστασης και διεκδίκησης των αγροτών, το ακολουθήσουν και άλλες κοινωνικές ομάδες. Και τότε όλοι θα διεκδικούν, κόντρα σε εκείνους τα συμφέροντα των οποίων υπηρετεί.

Γιατί για τη συγκεκριμένη εφημερίδα, όπως για τις περισσότερες από τις υπόλοιπες, το ζήτημα δεν είναι να δίνονται ή όχι κρατικά κονδύλια. Το θέμα είναι πού πάνε τα κονδύλια αυτά. Γι' αυτό και όταν δόθηκαν τα 28 δισ. στους τραπεζίτες, οι κύριοι αυτοί δεν έβγαλαν άχνα. Γι' αυτό οι παροχές προς το κεφάλαιο, που συνεχώς αυξάνονται, ονοματίζονται κίνητρα και επιχορηγήσεις. Γιατί, κατά τη γνώμη τους, όταν τα δισεκατομμύρια δίνονται με τη σέσουλα στους εκπροσώπους του κεφαλαίου, τότε δεν υπάρχει «πανικός παροχών», αλλά... κινήσεις αναθέρμανσης της οικονομίας.