Τα συμπεράσματα από το πρόσφατο ταξίδι αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στη Ραμάλα της Παλαιστίνης, άλλα ζητήματα απ' τη διεθνή επικαιρότητα, όπως η ορκωμοσία του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, αλλά και από την εσωτερική για τον πρόσφατο ανασχηματισμό της κυβέρνησης, συζήτησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα με τον δημοσιογράφο Γ. Σταματόπουλο, στο πλαίσιο συνέντευξης που παραχώρησε στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΦΛΑΣ». Παραθέτουμε τα σχετικά αποσπάσματα:

-- Σε λίγα 24ωρα από τώρα αναλαμβάνει ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος. Πιστεύετε ότι μπορούν κάποια πράγματα να αλλάξουν στη διεθνή συμπεριφορά των ΗΠΑ;

-- «Λέμε ότι ο καινούριος Πρόεδρος δε θα αλλάξει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, άλλο ότι μπορεί να κάνει κάποιους ελιγμούς, γιατί ενδεχομένως ωρίμασαν κάποιοι ελιγμοί, από κάποιο άλλο δρόμο να πετύχουν τα ίδια. Αυτό δε μας είναι αδιάφορο. Αλλο πράγμα λέμε. Οτι δεν έχουμε τομή, δεν έχουμε αλλαγή».

-- Επισκεφθήκατε τη Ραμάλα τις προηγούμενες μέρες. Η εικόνα που έχετε ποια είναι;

-- «Συζητώντας, έβλεπε κανείς ότι κάτι κουφοβράζει. Ανησυχία μεγάλη και σωστά έλεγαν όλοι ότι αυτός ο πόλεμος δεν είναι κατά της Χαμάς, είναι κατά του παλαιστινιακού λαού, ότι στη Γάζα συμμετέχουν όλοι στην αντίσταση - και κομμουνιστές συμμετέχουν. Βεβαίως, η Χαμάς έχει μια συγκρότηση, είναι εξοπλισμένη, αλλά δεν μπορεί να λέει κανείς ότι υπάρχει ένας λαός που κάθεται, κοιμάται και μια Χαμάς που αντιστέκεται. Είναι μέρος του παλαιστινιακού λαού η Χαμάς αλλά αντιστέκονται όλοι οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα. Βεβαίως, είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει μια ενιαία ηγεσία σε αυτόν τον αγώνα. Δεύτερο, αν θέλετε και τη γνώμη μου, ένας εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας δεν είναι μόνο εθνικοαπελευθερωτικός. Υπάρχει και ταξική, και πολιτική, και ιδεολογική διάσταση στο ζήτημα. Δεν υπάρχει μια ενιαία πρωτοπορία, ηγεσία αυτού του αγώνα. Αναμφισβήτητα αυτό είναι ένα αδύνατο στοιχείο, όμως αυτό δε δικαιολογεί τον πόλεμο του Ισραήλ. Απλώς, η γενοκτονία από το Ισραήλ αναδεικνύει αυτή την πλευρά. Βεβαίως, τουλάχιστον στο πεδίο της Ραμάλα συζητούσαν ότι πρέπει να διαμορφωθεί ένα ενιαίο μέτωπο κλπ. Δεν ξέρω τι γίνεται μέσα στον κόσμο. Εχω την εντύπωση ότι μέσα στο λαό υπάρχει και πάθος, αλλά και απογοήτευση και έλλειψη ενδεχομένως εμπιστοσύνης.

Αυτό που έχει σημασία είναι να μη μας επηρεάσει το εσωτερικό πρόβλημα, διότι το Παλαιστινιακό υπάρχει 62 χρόνια και όταν υπήρχε ο Αραφάτ που ήταν ας πούμε πιο ενιαίο το μέτωπο, πάλι και οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί τα ίδια έλεγαν και τα ίδια έκαναν. Υπάρχει αυτό το στοιχείο, δεν το κρύβουν οι ίδιοι και με αυτήν την έννοια το τοποθέτησα και εγώ, αλλά αυτό πρέπει να το λύσουν οι ίδιοι. Εμείς, ειλικρινά, δεν μπήκαμε σε τέτοια ζητήματα, όχι από κομψότητα, αλλά είναι η ώρα του πολέμου. Τι να πεις δηλαδή; Δεν είμαστε εμείς που θα τους το λύσουμε αυτό το ζήτημα».

-- Πώς βαθμολογείτε τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης;

-- «Μηδέν. Με λίφτινγκ δε γίνεται τίποτα. Δεν πρόκειται για αλλαγή πολιτικής ούτε αυτό το κόμμα γίνεται να αλλάξει. Είναι μια κυβέρνηση ταξική, συντηρητική, αντιδραστική. Η ΝΔ είναι κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. Δεν έχει την "πολυτέλεια" να κάνει ολίγον δημαγωγία. Κάτι που μπορεί να το κάνει το ΠΑΣΟΚ, επειδή είναι αντιπολίτευση. Αν ήταν η ΝΔ αντιπολίτευση και ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ θα έλεγε διάφορα η ΝΔ, αντιλαϊκό κλπ. Ομως ως κυβέρνηση υποχρεούται να προχωρήσει τις αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές. Τα προβλήματα που έχει είναι σύμφυτα με το ίδιο το σύστημα. Δεν το λέω αυτό, για να πω ότι η ΝΔ δεν έχει ευθύνη - ίσα ίσα η ΝΔ πρέπει να καταποντιστεί και εμείς το συνδέουμε και με την πάλη απέναντι στο ίδιο το σύστημα. Η ΝΔ θέλει να προχωρήσει τις ιδιωτικοποιήσεις. Είναι μια περίοδος που ποιος αγοράζει; Ακόμα και οι εφοπλιστές, όχι μόνο στην Ελλάδα, διεθνώς, σταμάτησαν μεγάλες παραγγελίες, κατασκευές κλπ. Ολοι κρατούν μια στάση αναμονής. Βέβαια, κεφάλαια υπάρχουν, δεν είναι ότι λείπουν. Είναι περίοδος κρίσης. Και βέβαια όλα αυτά η ΝΔ τα κρύβει. Γιατί αν ανοίξει τη λειτουργία όλου του συστήματος θα πρέπει να αποκαλύψει πράγματα που δε θέλει να τα πει».

-- Είχατε ποτέ το άγχος της τέταρτης θέσης;

-- «Το πρώτο που μας ενδιαφέρει είναι η σταθερότητα του κόμματος σε συνθήκες όπου η πιθανότητα μη αυτοδύναμης κυβέρνησης μπορεί να οδηγήσει στις γνωστές πολώσεις. Γιατί και εμείς κερδίζουμε και καινούριες ψήφους. Και βασικά ένα μεγάλο μέρος των ψήφων είναι καινούριες. Εμάς μας ενδιαφέρει μέσα σε συνθήκες πόλωσης η σταθεροποίηση και η αύξηση του Κόμματος και μάλιστα μας ενδιαφέρει και σε ποιες περιοχές αυξανόμαστε. Εργατογειτονιές, κλπ. Εχουμε, καλύτερα ποσοστά στις νέες ηλικίες. Αλλά εμάς μας ενδιαφέρει και κατά κάποιον τρόπο η σύνθεση των ψηφοφόρων, με την έννοια ότι είναι άλλη η δυναμική να είσαι δυνατός σε εργατογειτονιές, άλλη η δυναμική σε κάποια προάστια, που ζουν ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα, που δε λέω ότι δε μας ενδιαφέρουν, αλλά η δυναμική είναι η εργατική ψήφος και της νεολαίας. Μας ενδιαφέρουν αυτά. Εμείς δεύτεροι θέλουμε να είμαστε και πρώτοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πια το ίδιο κοινό με εμάς. Δεν έχουμε τον ίδιο χώρο. Ενδεχομένως το 1993, το 1996 υπήρχε μια σύγκριση. Τώρα περισσότερο μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να συγκριθεί με τη δεξαμενή ΠΑΣΟΚ παρά με το ΚΚΕ.

Εμείς, καταρχήν, έχουμε κύριο και βασικό μέτωπο τα δύο κόμματα εξουσίας. Αυτό είναι το κύριο μέτωπο. Το μέτωπο που έχουμε στον ΣΥΡΙΖΑ είναι γιατί, κατά τη βεβαιότητά μας, όχι απλώς κατά τη γνώμη μας, δυσκολεύει τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών. Για τον ΛΑ.Ο.Σ. το μέτωπό μας έχει να κάνει με τον εθνικισμό, το ρατσισμό και μια σειρά άλλα πράγματα και βέβαια το θεωρούμε ένα κόμμα όμορο στη ΝΔ και αν θέλετε σε ορισμένα ζητήματα ιδεολογικά ακόμα χειρότερο».