Στην ανάγκη πολιτικοποίησης των αγώνων της αγροτιάς αναφέρθηκε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μιλώντας χτες στη Νίκαια και στον Πλατύκαμπο Λάρισας
Αυτά τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα μιλώντας χτες το απόγευμα σε συγκεντρώσεις του ΚΚΕ στη Νίκαια και στον Πλατύκαμπο Λάρισας. Και συνέχισε:
«Από τη στιγμή που απέναντι από την αγροτιά χρόνια τώρα υπάρχει ένα τείχος, από το οποίο δεν κάνει πίσω καμία κυβέρνηση, και το τείχος αυτό είναι η ΚΑΠ, η πολιτική της ΕΕ, που συμφέρει συνολικά το κεφάλαιο, τα μονοπώλια στην Ευρώπη και την Ελλάδα, από τη στιγμή που δεν κάνουν πίσω και ό,τι παραχωρήσεις κάνουν είναι ασήμαντες, τότε και το αγροτικό κίνημα υποχρεώνεται να συμπεριλάβει στον αγώνα του και γενικότερες πολιτικές αλλαγές και επιλογές».
Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ξεκαθάρισε ότι το ΚΚΕ, το κόμμα της εργατικής τάξης, είναι με την αγροτιά για δύο λόγους:
«Διότι γενικά είμαστε με τους μικροϊδιοκτήτες, τους αυτοαπασχολούμενους, όπως είμαστε και με τους μικρεμπόρους της πόλης. Η αγροτιά έχει συμφέρον από τη γενικότερη πολιτική του ΚΚΕ και από την πρότασή του για το σοσιαλισμό, αν και δε βάζουμε όρο να συμφωνεί με το σοσιαλισμό. Εχει συμφέρον από την πάλη εναντίον των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών επιλογών, της ΚΑΠ.
Με αφορμή τα προβλήματα που παρουσιάζονται και στη χώρα μας με το φυσικό αέριο επισήμανε: «Αύριο μπορεί να αντιμετωπίσουμε το ίδιο πρόβλημα και στα θέματα διατροφής, διότι σε παγκόσμια κλίμακα οι διεθνικές μονοπωλιακές εταιρείες ελέγχουν όλο το κύκλωμα εμπορίας και μεταποίησης αγροτικών προϊόντων».
«Αν στην Ελλάδα - είπε - παραδώσουμε ό,τι παράγεται στα μονοπώλια ή μειώσουμε την παραγωγή αγροτικών προϊόντων, σημαίνει ότι όχι μόνο αν γίνει πόλεμος ή μια φυσική καταστροφή, αλλά στη διαμάχη ποιος θα κερδίσει στους ανταγωνισμούς, θα μείνουμε στο έλεος μιας εξάρτησης, θα πεινάσουμε κιόλας».
«Το ΚΚΕ», είπε στη συνέχεια, «είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Βέβαια, πρέπει να υπάρξει και ισχυρό αγροτικό κίνημα». «Ο κρίκος είναι η πάλη κατά της ΚΑΠ, πάλη κατά της πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με την εξής θέση: Απειθαρχία. Πρέπει να έρθουμε αντικειμενικά σε ρήξη με την ΕΕ. Δε γίνεται να μην πειράζεις τη γενική πολιτική και να έχεις απαίτηση να επιζήσει η αγροτιά».
Αναφερόμενη στην πρόταση του Κόμματος για τη λαϊκή οικονομία, μέσω της οποίας θα προωθηθεί μια αγροτική ανάπτυξη προς όφελος του λαού, σημείωσε: «Η λαϊκή οικονομία προϋποθέτει κοινωνικοποίηση των βασικών συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, των βασικών τομέων της οικονομίας που παίζουν στρατηγικό ρόλο. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα να υπάρχει ο παραγωγικός συνεταιρισμός της αγροτιάς και άλλων μικρών επαγγελματιών. Αλλά ο παραγωγικός συνεταιρισμός πρέπει να είναι ενταγμένος σε ένα γενικό σχεδιασμό και η εμπορία να γίνεται από ένα λαϊκό κράτος».
Και σημείωσε: «Συνολικά χρειάζεται ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης. Και να το πω καθαρά: `Η θα είσαι με τα μονοπώλια, ή με το λαό. Διαφορετικά θα σου δίνουν ψίχουλα και θα σου λένε "κόψε το κεφάλι σου να επιβιώσεις". Και κάνουν τη ζωή αφόρητη, αναγκάζοντας τους φτωχούς αγρότες να εγκαταλείπουν τη γη και την παραγωγή και ό,τι εγκαταλείπεται πάνε τα μονοπώλια και εμποροβιομήχανοι και καλύπτουν το κενό».
Σε άλλο σημείο υπογράμμισε ότι το ζήτημα είναι «ο πλούτος που υπάρχει ή θα περάσει στα χέρια του λαού, ή των μονοπωλίων. Και τα κόμματα εξουσίας πρέπει να χάσουν δύναμη και να κερδίσει έδαφος η άλλη πρόταση, να ενισχυθεί το ΚΚΕ».
Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε στις απόψεις που ακούγονται συχνά, ότι δεν υπάρχουν «ρεαλιστικές» και «εφικτές» προτάσεις από το ΚΚΕ. Οπως σημείωσε, «η πολιτική γραμμή ή θα είναι αντικειμενικά φιλολαϊκή ή όχι». Και τόνισε: «Η κυβέρνηση δεν έχει ανάγκη από ρεαλιστικές γι' αυτήν προτάσεις. Το "εφικτό" σημαίνει να υποχωρήσουμε, να λέμε ό,τι λέει η ΕΕ, τα μονοπώλια, ο ΣΕΒ».
Ξεκαθάρισε ότι η πρόταση του ΚΚΕ είναι ρεαλιστική γιατί είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη, απαντά στα πραγματικά προβλήματα, πατά στην πραγματικότητα. Αυτό που λείπει είναι ο συσχετισμός δύναμης. Λαϊκή πλειοψηφία δεν υπάρχει, αυτό είναι το δύσκολο, είπε. Σημείωσε δε την ανάγκη το εργατικό και το αγροτικό κίνημα να είναι ενωμένα, να υιοθετεί το ένα τα αιτήματα του άλλου γιατί αντικειμενικά αυτό είναι το συμφέρον τους. Τόσο οι εργάτες όσο και οι αγρότες να ευαισθητοποιούνται για τα ιδιαίτερα προβλήματα και αιτήματά τους.