Εντονα «εκσυγχρονιστική» «σφραγίδα» φέρει η πολιτική απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού, που συνεδρίασε το Σαββατοκύριακο, παρά το γεγονός ότι επιχειρήθηκε να εμφανιστεί ως προϊόν συμβιβασμού των διαφορετικών απόψεων που διακρίνουν τις τάσεις και τα ρεύματα του κόμματος. Ωστόσο, σημεία της απόφασης δεν ικανοποίησαν τους «ανανεωτές» του κόμματος και για το λόγο αυτό ψήφισαν «λευκό» (14 στο σύνολο των μελών της ΚΠΕ), ενώ υπήρξε και 1 ψήφος κατά.

Η συνεδρίαση κύλησε χωρίς τις αναμενόμενες αντεγκλήσεις, ωστόσο κάποιες τοποθετήσεις προκάλεσαν αίσθηση, όπως αυτή του Π. Κουναλάκη, που κάλεσε τα μέλη της ΚΠΕ να μη χαίρονται με τα χάλια του «εκσυγχρονισμού», μια και όταν χάνει αυτός και οι «εκσυγχρονιστικές» πολιτικές δυνάμεις, χάνει και ο ΣΥΝ! Ηπια κριτική για τον τρόπο που η ηγεσία χειρίζεται ζητήματα, όπως η διαπλοκή, οι Ολυμπιακοί Αγώνες κ.ά., άσκησε ο Μ. Παπαγιαννάκης. Η Μαρία Δαμανάκη δε μίλησε, δέχτηκε ωστόσο τα βέλη συνδικαλιστών του ΣΥΝ, οι οποίοι δήλωσαν πως ενίοτε τους φέρνει σε δύσκολη θέση με τη στάση της σε ζητήματα όπως ο «κοινωνικός διάλογος».

Να σημειωθεί εδώ πως σε «πονοκέφαλο» για την ηγεσία του ΣΥΝ τείνει να μετατραπεί το θέμα της σύστασης εξεταστικών των πραγμάτων επιτροπών στα πλαίσια της Βουλής (για «Ολυμπιακή», πόρισμα Ντογιάκου). Σύμφωνα με πληροφορίες, η ΠΓ έχει συζητήσει το θέμα σε τρεις συνεδριάσεις της, χωρίς να καταλήξει σε απόφαση και το πιθανότερο είναι ο κάθε βουλευτής να πράξει κατά το δοκούν. Ηδη, η Μαρία Δαμανάκη απουσίαζε από την ψηφοφορία για τη σύσταση επιτροπής για την «Ολυμπιακή».

Γενικές διαπιστώσεις επί των εξελίξεων, καμία ουσιαστική αυτοκριτική και επιδερμική κριτική στην κυβέρνηση, χαρακτήρισαν την εισηγητική ομιλία και το κλείσιμο του προέδρου του ΣΥΝ στην ΚΠΕ.

Εισηγητικά μίλησε για «εικόνα στασιμότητας, αδιεξόδων και στρατηγικού κενού» και για την ανάγκη ο ΣΥΝ να χαράξει γραμμή παρέμβασης. Υπεραμύνθηκε της ΟΝΕ αποδίδοντας στους λάθους κυβερνητικούς χειρισμούς τα προβλήματα που απορρέουν απ' αυτή, ενώ δήλωσε - σε αντίθεση με τη σχετική διατύπωση που υπάρχει στην πολιτική απόφαση - πως το Ελσίνκι άνοιξε μεν ένα δρόμο, αλλά γεμάτο παγίδες και πολύ δύσκολο.

Ισχυρίστηκε, τέλος, πως ο δικομματισμός «ή θα αναπαράγεται βαθαίνοντας την κρίση του πολιτικού συστήματος ή θα ανατραπεί κάτω από τις αντινομίες που αναπτύσσονται στο διπλό κενό που δημιουργεί, το ιδεολογικό και πολιτικό κενό».

Η κυβερνητική πολιτική και η ανάγκη διαρθρωτικών αλλαγών, η διαπλοκή και η ανάγκη ελέγχου της κυβέρνησης, που είναι ανεκτική και χαριστική προς τη διαπλοκή, το Μεσανατολικό και η ανάγκη κινητοποίησης της Ευρώπης για την ειρήνη στην περιοχή, κόντρα στο «μονοπώλιο των χειρισμών από τις ΗΠΑ» κ.ά., ήταν τα ζητήματα που έθιξε ο Ν. Κωνσταντόπουλος στο κλείσιμο των εργασιών της ΚΠΕ.

Αναφέρθηκε βέβαια και στο ΚΚΕ λέγοντας πως «θεωρίες περί δεξαμενών (ΠΑΣΟΚ), μεσαίου χώρου (ΝΔ), αντιιμπεριαλιστικού μετώπου (ΚΚΕ)» είναι «υπόθεση τακτικής κορυφών, επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων και εξωθεσμικών μηχανισμών, που δεν οδηγούν στο μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος»!

Σε οκτώ θεματικές ενότητες χωρίζεται η πολιτική απόφαση της ΚΠΕ, με σημαντικότερες και ενδεικτικές του πνεύματός της αυτές που αφορούν στη Γιουγκοσλαβία, στην εξωτερική πολιτική, αλλά και στην κριτική που ασκείται στο ΚΚΕ.

Ειδικότερα, παρότι διαπιστώνεται η εξαιρετικά κρίσιμη καμπή στην οποία έχει περιέλθει το Κυπριακό και τα «αρνητικά αποτελέσματα» της πολιτικής που ακολουθήθηκε για την «ελληνοτουρκική προσέγγιση», όχι μόνο δεν επιχειρείται να αναζητηθούν οι αιτίες, αλλά, σε πείσμα της πραγματικότητας και αντιστρέφοντάς την, η ΚΠΕ εμμένει στη θέση για το «θετικό χαρακτήρα του Ελσίνκι»!

Σε ό,τι αφορά στις εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία, η ηγεσία του ΣΥΝ υιοθετεί την κατάπτυστη επιχειρηματολογία και συντάσσεται με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για τα Βαλκάνια, ισχυριζόμενη πως «η πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία και η κατάρρευση του προηγούμενου αντιδημοκρατικού και αυταρχικού καθεστώτος δημιουργεί θετικές προϋποθέσεις για να αναπτυχθεί μία νέα δυναμική στην όλη υπόθεση της ανασυγκρότησης των Βαλκανίων και δίνει εκ νέου δυνατότητες για σημαντικές ελληνικές πρωτοβουλίες με την προϋπόθεση χάραξης συνολικής στρατηγικής»!

Και βέβαια, η ηγεσία του ΣΥΝ, ορμώμενη από άκρως «προοδευτικές» και «εκσυγχρονιστικές» θέσεις σαν τις παραπάνω, δεν παραλείπει να καταδικάσει το ΚΚΕ για «αναχρονιστική και δογματική πολιτική». Συγκεκριμένα, αναφέρεται στην πολιτική απόφαση: «Η ανάκαμψη της Αριστεράς και η ενίσχυση του ρόλου της στην πολιτική ζωή της χώρας συνδέεται άρρηκτα και με την απόκρουση της αναχρονιστικής και δογματικής πολιτικής του ΚΚΕ».

Τολμά, μάλιστα, η ηγεσία του ΣΥΝ, που έχει ταυτιστεί ουκ ολίγες φορές με τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό και άλλες τόσες έχει μετατραπεί σε τροχοπέδη στην ανάπτυξη λαϊκών αγώνων, να εγκαλεί το ΚΚΕ για την πολιτική του (σε θέματα όπως Εκκλησία, συνδικαλιστικό κίνημα, Γιουγκοσλαβία), ισχυριζόμενη πως «οδηγεί στην περιθωριοποίηση σημαντικές λαϊκές δυνάμεις και αναδεικνύει την ανάγκη για μια ουσιαστική και σε βάθος αντιπαράθεση και αντιμετώπισή της». Και καταλήγει τοποθετώντας στις προτεραιότητες του κόμματος την οργάνωση αυτής της αντιπαράθεσης!

Επιδερμικά θίγονται στην πολιτική απόφαση ζητήματα που άπτονται του «κοινωνικού κράτους», των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού, του «35ωρου», των προβλημάτων των αγροτών κ.ά.