«Αυτή η πολιτική η αντιλαϊκή, με μέτωπο κι αγώνα θα ανατραπεί!»

Το κάλεσμα αντίστασης που την περασμένη Δευτέρα ήχησε έξω απ' τη ΛΑΡΚΟ, σ' όλο τον οικισμό των εργατών και μέχρι τη Λάρυμνα, ήταν ξεκάθαρο. Η νέα, αποφασιστική κινητοποίηση που διοργάνωσε το Συνδικάτο Μετάλλου Φθιώτιδας ήταν ένα ακόμα βήμα μπροστά, για την αγωνιστική ενεργοποίηση και το συντονισμό της πάλης των εργαζομένων της περιοχής ενάντια στις μαζικές απολύσεις και γενικά τα σχέδια που υπονομεύουν τη ΛΑΡΚΟ.

Ηταν ακόμα μια απόδειξη πως η σιωπή και η τρομοκρατία που η εργοδοσία προσπαθεί να επιβάλει με πολύμορφες πιέσεις, ειδικά μετά τις 120 απολύσεις που ανακοινώθηκαν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, πρέπει και μπορεί να «σπάσει». Στην κινητοποίηση, εκ μέρους του ΚΚΕ, παραβρέθηκε ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και βουλευτής τους Κόμματος.

«Τη ΛΑΡΚΟ τη χτίσαμε με τον ιδρώτα και το αίμα μας. Ε όχι, δε θα αφήσουμε να περάσουν τα σχέδιά τους. Δε θα σταματήσουμε αν δεν πάρουν πίσω τις απολύσεις. Και δε θα σταματήσουμε μόνο εκεί. Είμαστε νέοι άνθρωποι, θέλουμε να κάνουμε οικογένειες, σφυροκοπούν τα όνειρά μας... Σήμερα, κάνουμε ένα ακόμα βήμα. Ξέρουμε πως φοβούνται όταν μας βλέπουν ενωμένους...». Παίρνοντας πρώτος το λόγο στη διαδήλωση που έκανε στάση στην είσοδο του εργοστασίου, ο Παναγιώτης Πολίτης, γραμματέας του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας, μετέφερε την αγωνία και την αγανάκτηση των εργαζομένων. Αλλά και το μονόδρομο που ανοίγεται μπροστά τους.

Στην κινητοποίηση συμμετείχε πλήθος συνδικάτων και μαζικών φορέων των γύρω νομών, τονίζοντας με την παρουσία τους την ανάγκη να ξεσηκωθεί όλος ο λαός της περιοχής ενάντια στις μαζικές απολύσεις. Την αλληλεγγύη τους εξέφρασαν το Συνδικάτο Μετάλλου Βοιωτίας, το Εργατικό Κέντρο Φωκίδας, το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Χαλκίδας, αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ, του Γραφείου Περιοχής Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας του ΚΚΕ, του δήμου Οπουντίων κτλ.

Η ίδια η πείρα των εργατών αποκαλύπτει την ανάγκη αγώνα ενάντια στο σύνολο της πολιτικής ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που βυθίζει τους εργαζόμενους αλλά και την ίδια την εταιρεία στην αβεβαιότητα, όπως και τα ψέματα με τα οποία το κεφάλαιο προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τους εργάτες για «να κάνουν υπομονή» δήθεν μέχρι να περάσει η «μπόρα».

Στο ερώτημα «σε τι συνθήκες δουλεύατε;» που έθετε ο «Ρ» πλησιάζοντας πηγαδάκια απολυμένων, η απάντηση ερχόταν κοφτά: «Ετσι». Μαζί μ' ένα ζευγάρι χεριών που τεντωνόταν για να φανούν οι δυο παλάμες, σημαδεμένες απ' τα εγκαύματα που προκαλεί η «πάστα» (το υλικό που βράζει στα καμίνια σε θερμοκρασία χιλιάδων βαθμών Κελσίου) όταν πετάγεται.

«Εμείς ρίχνουμε υλικό στα καμίνια, αυτό μ' έχει κάψει... Με 800 και 900 ευρώ το μήνα. Και με δυο παιδιά, το ένα 6,5 χρόνων και το άλλο τώρα γίνεται 1,5 - να, αυτός περιμένει και τρίτο - και τα γραμμάτια να τρέχουν...». Ο Δημήτρης, ο Θύμιος, ο Νίκος, ο Αναστάσης καταγγέλλουν για όλους όσους εδώ και καιρό σκάβουν το λάκκο των εργατών. «Το επιχειρησιακό σωματείο ήξερε από καιρό τι θα γίνει. Και δεν έκανε τίποτα». Πρόκειται για τις ίδιες δυνάμεις (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ έχουν καταλάβει όλες τις έδρες του ΔΣ) που εδώ και χρόνια σπέρνουν τη διχόνοια, αλείφοντας βούτυρο στο ψωμί της εργοδοτικής επίθεσης.

Αυτό έκαναν όταν στάθηκαν απέναντι στους εργαζόμενους των εργολαβιών οι οποίοι, το 2006, με τον πολυήμερο απεργιακό αγώνα που έδωσαν συσπειρωμένοι στο κλαδικό τους συνδικάτο σημείωσαν κατακτήσεις όπως π.χ. την εφαρμογή της κλαδικής σύμβασης. Αυτό κάνουν και σήμερα, καλλιεργώντας την ηττοπάθεια και την αδράνεια των εργαζομένων, την ώρα που η απειλή μεγαλώνει για όλους ανεξαίρετα: Από τα συνεργεία υπολογίζεται ότι στο δρόμο θα μείνουν πάνω από 150 άτομα, για τους μόνιμους έχουν ακουστεί μεταξύ άλλων ότι θα υπάρξουν διαθεσιμότητες κτλ. Ενώ γίνεται όλο και πιο φανερό πως η κυβέρνηση ψάχνει αγοραστές, για να «ξεφορτωθεί» τη ΛΑΡΚΟ, με το πρόσχημα της πτώσης της διεθνούς τιμής του νικελίου. Είναι χαρακτηριστικό πως, δέκα μέρες μετά την ανακοίνωση των απολύσεων και μετά την αναβολή της προγραμματισμένης για χτες Γενικής Συνέλευσης, το επιχειρησιακό σωματείο μένει άπραγο.

«Οταν πρόσφατα έγιναν εκλογές για το επιχειρησιακό, άρχισαν τις απειλές στα παιδιά για να μην ψηφίσουν την παράταξη του ΠΑΜΕ, τάζανε, εκβιάζανε...» τόνισε στον «Ρ» ο Σταύρος, που μονιμοποιήθηκε μετά από τον επίμονο αγώνα του 2006. «Πρέπει να αντιδράσουμε όλοι μαζί. Τα ίδια προβλήματα έχουμε. Τα παιδιά καλύπτουν πάγιες ανάγκες. Είναι φίλοι μας, χωριανοί μας...» προσθέτει.

Εκεί, στην πύλη, στην αλλαγή της βάρδιας, ακούστηκε νέτα - σκέτα το πρώτο και το κύριο που πρέπει οι εργάτες να 'χουν κατά νου: «Η ανάπτυξη που έχει κριτήριο τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου έχει ταυτιστεί με την ανεργία, τη λιτότητα, τη φτώχεια, έχει ταυτιστεί με την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας. Αυτή η ανάπτυξη δεν έχει καμιά σχέση με τα συμφέροντα των εργαζομένων, είναι αντίθετη, καταστρατηγεί τα δικαιώματα των εργαζομένων, χειροτερεύει την κατάσταση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών», σημείωσε, χαιρετίζοντας την κινητοποίηση ο Γιώργος Μαρίνος.

«Οι εργάτες και οι εργάτριες δεν είναι αναλώσιμο είδος. Και η λογική της στυμμένης λεμονόκουπας πρέπει να καταδικαστεί μαζικά. Ολα αυτά τα χρόνια, με το μόχθο της εργατικής τάξης, με το δικό σας μόχθο, με το μόχθο των εργαζομένων στις εργολαβίες, αύξησε τα κέρδη της και στήριξε τη λειτουργία της η ΛΑΡΚΟ. Οταν αύξαινε τα κέρδη της, όταν η τιμή στο νικέλιο ήταν 50.000 δολάρια ο τόνος, ήταν καλοί αυτοί οι εργαζόμενοι. Μόλις εμφανίστηκαν τα πρώτα συμπτώματα της κρίσης, ήρθαν νέες απολύσεις», επισήμανε.

«Απαιτήσαμε και απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη, με άλλους όρους, με όρους πλήρους και σταθερής εργασίας, με ευθύνη του κράτους, της κυβέρνησης και της επιχείρησης της ΛΑΡΚΟ», ξεκαθάρισε και τόνισε ότι ο αγώνας απαιτεί «γραμμή πάλης που δε θα επιτρέπει καμιά υποχώρηση. Γιατί όσο θα υπάρχει υποχώρηση θα κερδίζει έδαφος η επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου. Σήμερα χρειάζεται ταξική, αγωνιστική ενότητα, πολύ μεγαλύτερη οργάνωση και αποφασιστική διεκδίκηση του δικαιώματος στην πλήρη σταθερή εργασία, εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες. Σήμερα η γραμμή πάλης πρέπει να εναντιώνεται μαζικά στις δυνάμεις του κεφαλαίου και να βάζει θεμέλια για την κοινή δράση, την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα της περιοχής».

Σε άλλο σημείο, το στέλεχος του ΚΚΕ υπογράμμισε: «Σήμερα η ίδια η ζωή έχει αποδείξει ότι είναι ανάγκη να συζητήσουμε μαζί και να στηρίξουμε την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, να ισχυροποιήσουμε το ΚΚΕ για να ανοίξει ένας δρόμος για μια άλλη ανάπτυξη. Γιατί ο δρόμος ανάπτυξης που υπερασπίζεται το ΚΚΕ έχει ένα κριτήριο: τα συμφέροντα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων κι αυτός ο δρόμος ανάπτυξης συνδέεται με άλλη εξουσία που θα εκφράζει τα δικαιώματα, τα συμφέροντα του λαού. Συνδέεται με την κοινωνικοποίηση των βασικών, συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, συνδέεται με το κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Κι εδώ ακουμπάει η ανάπτυξη της ΛΑΡΚΟ, εδώ ακριβώς ακουμπάει η ανάπτυξη του ορυκτού πλούτου. Γι' αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία η πρόταση των κομμουνιστών, για ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο φορέα ορυκτού πλούτου, που θα περιλαμβάνει τη ΛΑΡΚΟ, ώστε σχεδιασμένα και με κριτήριο τα δικαιώματα τα συμφέροντα των εργαζομένων να αναπτυχθεί η ΛΑΡΚΟ. Καθετοποιημένη, σχεδιασμένη ανάπτυξη».

«Ο αγώνας αυτός έχει μεγάλη σημασία. Η συνάντηση αυτή έχει μεγάλη σημασία, γιατί η επίθεση που έρχεται στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης είναι πολύ σφοδρή και καλά οργανωμένη. Αφορά το σύνολο των εργαζομένων της επιχείρησης, το σύνολο των εργαζομένων της περιοχής, το σύνολο των εργαζομένων της χώρας μας. Η απόκρουση αυτής της επίθεσης χρειάζεται κότσια, χρειάζεται καλύτερη οργάνωση, μαζί με το ΠΑΜΕ, μαζί με τις ταξικές δυνάμεις. Πολύ περισσότερο αυτό ισχύει στις μέρες που εξυφαίνεται ένα καλά επεξεργασμένο σχέδιο προβοκάτσιας, με σκοπό να καλλιεργήσει το φόβο και να καθηλώσει την ανάπτυξη του οργανωμένου ταξικού εργατικού κινήματος. Η εργατική τάξη έχει και πείρα έχει και γνώση και μπορεί να απαντά και στις προβοκάτσιες, και στην εργοδοσία, και στην κρατική καταστολή, και στην αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ, των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου. Ημασταν και θα είμαστε μαζί με τους εργαζόμενους στη ΛΑΡΚΟ», κατέληξε μεταξύ άλλων ο Γιώργος Μαρίνος.

Από την πύλη, οι συγκεντρωμένοι διαδήλωσαν μέχρι τα γραφεία της διοίκησης της ΛΑΡΚΟ, περνώντας μέσα από τον οικισμό των εργαζομένων, φωνάζοντας αμείωτα συνθήματα: «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη». «Θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία, την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία». Η κινητοποίηση ολοκληρώθηκε με τη δέσμευση όλων για ένταση της αγωνιστικής δράσης, ώστε να γίνει πράξη το μήνυμα που παραδόθηκε στους εκπροσώπους της εργοδοσίας: «Ο αγώνας συνεχίζεται».