Β. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Πού αποσκοπεί η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με ένα τέτοιο κείμενο; Αποσκοπεί στα παρακάτω: Να εμφανίσει την πολιτική του ως αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή (γιατί όχι και ως ατόφια κομμουνιστική;), με σκοπό να παραπλανήσει ριζοσπαστικοποιημένες λαϊκές δυνάμεις. Και με αυτόν τον τρόπο προσκομίζει νέα «πειστικά» στοιχεία, ότι ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται για τη συμμετοχή του στην άσκηση μιας κυβερνητικής διαχειριστικής πολιτικής, αφού με το ΠΑΣΟΚ τον χωρίζει χάος και αφού στόχος του είναι ο σοσιαλισμός!...

Στους ελιγμούς του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι ολοφάνερη η πίεση που ασκεί στις γραμμές του και σε ψηφοφόρους του η πολιτική του ΚΚΕ, ο γενικότερος ρόλος του Κόμματός μας. Οχι βεβαίως ότι με την πίεση θα αλλάξει ο οπορτουνιστικός χαρακτήρας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οχι, γιατί ο οπορτουνιστικός χαρακτήρας ενός φορέα αλλάζει μόνο όταν εκείνος συντριβεί... Αλλά είναι σαφές ότι οι θέσεις και η δράση του ΚΚΕ, η πολιτική του που επιβεβαιώνεται, υποχρεώνουν τον οπορτουνισμό σε ελιγμούς, σε φραστική αποδοχή θέσεων που απέρριπτε μέχρι πρότινος και τις ελεεινολογούσε. Είναι αυτή η πολιτική του ΚΚΕ που σακάτεψε τους «κοινωνικούς διαλόγους», έφθειρε τα περί κοινωνικής συναίνεσης, τσαλάκωσε το πρόσωπο της ΕΕ σε πολύ πλατιές λαϊκές δυνάμεις. Να η ύπαρξη αποτελεσμάτων της κομμουνιστικής πάλης, που διάφοροι ψάχνουν αλλού να τα βρουν, αν και βρίσκονται μπροστά στα μάτια τους.

Ετσι, λοιπόν, συμβαίνει και με τους 15 στόχους πάλης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που, σημειωτέον, επί της ουσίας αποτελούν κομματικό πρόγραμμα και όχι απλώς κάποιους στόχους πάλης...

Σημειώνεται επίσης ότι «η επικαιρότητα του σοσιαλισμού υπογραμμίζεται ακόμη πιο έντονα από τις συνέπειες της βάρβαρης καπιταλιστικής κρίσης που βιώνει σήμερα ολόκληρος ο πλανήτης».

Πρώτο ερώτημα: Για ποιον σοσιαλισμό κάνουν λόγο; Τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης τις έχουν απορρίψει μετά βδελυγμίας οι ίδιοι και οι πρόγονοί τους εδώ και 20 - 40 χρόνια και κατακρίνουν το ΚΚΕ επειδή μένει σταθερό σε αυτές, ενώ το χαρακτηρίζουν παλαιολιθικό... Εχουν υιοθετήσει τα περί «σοσιαλισμού με ελευθερία και δημοκρατία», δηλαδή το «σοσιαλισμό» με τις αστικές ελευθερίες και την αστική δημοκρατία, εκείνη της υποκρισίας. Το «σοσιαλισμό» που αποθεώνει την ελευθερία του εργοδότη να τσαλαπατάει τον εργάτη.

Δεύτερο ερώτημα: Τι σοσιαλισμός είναι αυτός, «που βάζει τον άνθρωπο και το περιβάλλον πάνω από τα κέρδη», όπως γράφει το κείμενο; Σοσιαλισμός σημαίνει κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, αποφασιστικό χτύπημα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Αυτά, φυσικά, απουσιάζουν από το κείμενο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, ο άνθρωπος και το περιβάλλον τοποθετούνται πάνω από τα κέρδη! Και ιδιοκτησία των μονοπωλίων και κυριαρχία τους, δηλαδή και εκμετάλλευση και ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη; Μάλλον μέθην θα έχει ο Δαρείος...

Τρίτο ερώτημα: Αφού ισχυρίζονται ότι η πάλη για το σοσιαλισμό πρέπει να διαποτίζει τους αγώνες του σήμερα, πώς συμβιβάζεται αυτό με την πάλη για «κατοχύρωση του δημόσιου πολιτικού και κοινοβουλευτικού ελέγχου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών, ανάμεσά τους και της Τράπεζας της Ελλάδας», όπως λέει το κείμενο; Αυτή η μπουρδολογία αποτελεί άραγε στόχο που διαποτίζει την πάλη σήμερα με το σοσιαλιστικό όραμα; Το «σοσιαλιστικό» όραμα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ίσως...

Το ίδιο και η θέση τους για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που στρέφεται «...κατά του κοινωνικού κράτους... κατά της λειτουργίας της δημοκρατίας και των θεσμών».

Να, λοιπόν, που έχουμε και κοινωνικό αστικό κράτος, που τώρα προφανώς αυτοτραυματίζεται με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ... Χώρια ο πόνος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για τη λειτουργία της δημοκρατίας και των θεσμών! Των αστικών θεσμών, που βάλλονται από το «νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό»!!

Η υπεράσπιση αυτών των θεσμών διαποτίζει την πάλη για το σοσιαλισμό ή είναι πάλη που ενισχύει τον καπιταλισμό;

Τέταρτο ερώτημα: Αφού ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος, όπως λένε (και πράγματι είναι, αλλά ο αληθινός σοσιαλισμός) και ότι αυτό το αποδείχνει και η κρίση του καπιταλισμού, τότε πώς συμβιβάζεται η «απάντηση» που δίνουν στην κρίση του; Γράφουν: «Συγκρότηση κρατικού πόλου παρέμβασης στο τραπεζικό σύστημα, με πυλώνες την Εθνική Τράπεζα, την ΑΤΕ και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο...».

Και τι έχει να κερδίσει ο λαός από την τυχόν κρατικοποίηση των παραπάνω οργανισμών; Πριν από χρόνια αυτοί οι οργανισμοί ήταν κρατικοί, όπως και άλλοι. Βρίσκονταν όμως στην υπηρεσία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Επόμενο. Γιατί και το κράτος είναι των μονοπωλίων, και γιατί αυτά κυριαρχούν. Αρα;

Χώρια από το γεγονός ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε την κρίση ως κρίση του «καζινοκαπιταλισμού», για να αλλάξει τάχιστα θέση και να μιλήσει για κρίση του καπιταλισμού, κάτω από την απήχηση που έχει η ανάλυση του ΚΚΕ για τις καπιταλιστικές κρίσεις...

Προσέξτε: Την κατάργηση συγκεκριμένων διατάξεων, όχι του Μάαστριχτ! Δηλαδή, εμπρός για ένα ...καλό Μάαστριχτ! Δηλαδή, ζήτω η ΕΕ!... Και η ψήφος που έδωσε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του Μάαστριχτ, παραμένει... Κι ας έδειξε η τελευταία 30ετία ότι στο πηδάλιο της ανάπτυξης βρέθηκαν αλλού τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αλλού τα φιλελεύθερα, αλλού και τα δύο μαζί, υλοποιώντας την ίδια πολιτική.

Παρ' όλα αυτά το κείμενο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιλαμβάνεται αυτή την πολιτική (των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων) ως στρατηγική ανάγκη του κεφαλαίου, αλλά την αντιλαμβάνεται ως «πολιτική επιλογή του νεοφιλελευθερισμού».

Ομως, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει στους στόχους του και την «κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας»! Πώς θα γίνει αυτό, δίχως να καταργηθεί η ίδια η ΕΕ, δηλαδή και η Ευρωζώνη και όσα απαιτούνται για να χαλιναγωγούνται (ελέγχονται) οι αντιθέσεις ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ;

Αλλά εκεί που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υπερβαίνει εαυτόν σε αντιφατικότητα και δημαγωγία, είναι οι στόχοι του για την οικονομική πολιτική. Γράφουν στο κείμενό τους:

«Να επανέλθουν υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο όλες οι Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί στους τομείς της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, των Υδάτινων πόρων ύδρευσης και των Μεταφορών, χωρίς αποζημίωση των μεγαλομετόχων».

Ωστε είναι δυνατό και αυτά να συμβούν και στην ΕΕ να παραμείνει η χώρα που κυβέρνησή της θα τα υλοποιήσει; Ασφαλώς δεν είναι δυνατό και οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το γνωρίζουν. Γιατί τότε θέτουν αυτό το ζήτημα, ενώ θέλουν ψυχή τε και σώματι να ανήκει η Ελλάδα στην ΕΕ; Την απάντηση την καταλαβαίνει καθένας...

Το ίδιο και το ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται «για την αλλαγή της διάρθρωσης των δημοσίων επιχειρήσεων με τη συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων και με τον κοινωνικό έλεγχο, έτσι ώστε οι επιχειρήσεις να μην υπηρετούν την καπιταλιστική συσσώρευση, αλλά τις κοινωνικές ανάγκες»!

Λέτε να πουν σε λίγο (λόγω ...πολιτικών αναγκών) ότι τάσσονται υπέρ της δικτατορίας του προλεταριάτου; Αν και απίθανο, η ιστορία μάς διδάσκει ότι οπορτουνιστικά - σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τάσσονταν και υπέρ της δικτατορίας του προλεταριάτου (στα λόγια), για να μπουν στη Γ΄ Διεθνή. Στο Β΄ Συνέδριό της ο Λένιν προειδοποιούσε για τον συγκεκριμένο υπαρκτό κίνδυνο, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στο γεγονός.

Η συγκεκριμένη ιστορική πείρα μπορεί να μην αφορά στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ως προς το γράμμα. Τον αφορά ωστόσο ως προς το πνεύμα της. Δείχνει τι είναι ικανός να κάνει ο οπορτουνισμός, προκειμένου να αλώσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Σήμερα, όμως, εκείνο που πιο πολύ ορέγεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, είναι η ...δόξα του Αντρέα! Ναι, τον περιβόητο κοινωνικό έλεγχο (!) του Α. Παπανδρέου και το «σοσιαλισμό» του... Με τη διαφορά ότι πέρασαν οι καιροί εκείνοι που ο καπιταλισμός έδινε στη σοσιαλδημοκρατία τα περιθώρια να ενσωματώνει μέσω κάποιων παροχών και να δημαγωγεί ασύστολα.

Εξάλλου, και αυτός κατά του ΝΑΤΟ και των βάσεων ήταν, όπως και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο κείμενο με τους 15 στόχους. Τι είχε να χάσει; Κι εξάλλου, τις βάσεις τις έδιωξε!...

Σιγή ιχθύος, λοιπόν, στο βασικό. Γεγονός που επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά τα ιδεολογικά αδιέξοδα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τη διπροσωπία του και όλα τα συμπαρομαρτούντα χαρακτηριστικά ενός οπορτουνιστικού οχήματος που ψαρεύει στα θολά νερά.

Τι άλλο από τα παραπάνω δείχνει, όταν δε λες ως κόμμα τι επιδιώκεις στο επίπεδο της εξουσίας, αν και υποστηρίζεις ότι «ο δικομματισμός χρειάζεται να ηττηθεί οριστικά» και ότι «τα κεντροαριστερά σενάρια και ο κυβερνητισμός ...δεν αφορούν τη Ριζοσπαστική Αριστερά»; Ποιο είναι το διά ταύτα των παραπάνω που προτείνει;

Τίποτα! Κι έπειτα οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν ότι το ΚΚΕ τον συκοφαντεί, επειδή υποστηρίζει ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κρύβει τις επιδιώξεις του, που δεν είναι άλλες από τη συμμετοχή σε κυβέρνηση της «κεντροαριστεράς», υπό ...όρους φυσικά.

Αν δεν ισχύει ούτε αυτό, τότε τι ισχύει; Το πρόγραμμα του απόλυτου κενού;