Τρίτη 17 Οχτώβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Στήριξη των προσπαθειών για το Μέτωπο

Ολα δείχνουν ότι η δημιουργία του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Μετώπου θα αποτελέσει τον άξονα των εργασιών του επικείμενου 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Αυτό σημαίνει ότι η συμβολή στην επεξεργασία του είναι άκρως αναγκαία προς αποφυγή λαθεμένων ερμηνειών του τελικού αποτελέσματος. Από την αρχή, οι λέξεις «Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό» προσδιορίζουν το πολιτικό του περιεχόμενο. Ο σύγχρονος διεθνής καπιταλισμός έχει ιμπεριαλιστικό, δηλαδή επεκτατικό και μονοπωλιακό, χαρακτήρα με υπερεθνικό περιεχόμενο. Αυτό προκύπτει από την αναγκαία λειτουργία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.

Επομένως, η αντίσταση κατά του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων είναι αντίσταση κατά του χρηματιστικού κεφαλαίου, που είναι η ανώτερη και γι' αυτό ισχυρότερη μορφή κεφαλαίου. Αυτή η μορφή λειτουργεί με έναν άκρως αντιφατικό χαρακτήρα. Ενώ γεννιέται μέσα από τη συνολική κεφαλαιοκρατική λειτουργία, σε ένα στάδιο ανάπτυξης, ξεχωρίζει και επιβάλλεται σε όλες τις άλλες μορφές κεφαλαίου. Μοιάζει με πατροκτόνο που υποτάσσει τον γεννήτορά του. Βρίσκεται σε θησαυροφυλάκια των τραπεζών και μετουσιώνεται σε χίλιες δυο μορφές στο χρηματιστήριο αξιών. Αυτό γίνεται, για να μπορεί, σαν δράκουλας, να ρουφά το μεγαλύτερο μέρος έως και το σύνολο της υπεραξίας. Είναι σύνηθες φαινόμενο, από τις αρχές του 20ού αιώνα, έμποροι και βιομήχανοι να μεταβάλλονται σε κατ' ουσίαν υπάλληλους των τραπεζών μέχρι και τελικής πτώσεως. Αυτή η εξέλιξη είναι που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη μορφή ανταγωνισμού, καταπίεσης και υποταγής στο εσωτερικό της καπιταλιστικής τάξης και προσδιορίζει την ποικιλία των ενδιάμεσων στρωμάτων της στην πόλη και στο χωριό. Είναι αυτοί που με μια λέξη αποκαλούνται «μικρο-μεσαίοι». Το χρηματιστικό κεφάλαιο μοιάζει με πλημμυρίδα που ελέγχει και την τελευταία πράξη «δούναι και λαβείν» του τελευταίου περίπτερου.

Στις μέρες μας, στην Ελλάδα, έχει εισέλθει σε κάθε οικογένεια με τη βελούδινη μορφή του καταναλωτικού δανείου και ελέγχει το σύνολο των ζωτικών δραστηριοτήτων της. Ολη η οικογένεια εργάζεται για να εξοφλήσει το χρηματιστικό δάνειο που έχει τραπεζική μορφή. Αυτή είναι η πιο μοντέρνα μορφή φακελώματος. Αυτή η γενική περιγραφή της κεφαλαιοκρατικής λειτουργίας γίνεται για να διευκολύνει την κατανόηση του χαρακτήρα του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού Μετώπου. Ο ιμπεριαλισμός και τα μονοπώλια συνιστούν τις αλληλεξαρτώμενες μορφές ύπαρξης του μεγάλου κεφαλαίου και είναι ταυτόχρονα οι δυο πυλώνες του. Απέναντι σε αυτές τις δυο μορφές και τους δυο πυλώνες, η κοινωνία, ως οργάνωση ζωής και προόδου, αναγκάζεται να αντιδράσει. Η αντίδραση αυτή είναι εκ των πραγμάτων πολυμέτωπη, διότι προέρχεται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, ομάδες και τάξεις. Η ιεράρχηση αυτών των αντιδράσεων και συσπείρωσή τους σε ένα οργανωμένο Μέτωπο αποτελεί συνειδητή πράξη αυτοσυντήρησης της κοινωνίας για τη σωτηρία της. Είναι ένα κοινωνικό μέτωπο. Αυτό το Μέτωπο δεν υποκαθιστά ούτε αντικαθιστά το, έτσι κι αλλιώς, αναγκαίο ταξικό Μέτωπο της εργατο-υπαλληλικής τάξης. Οι σκοποί του και οι επιδιώξεις του, ακόμη και το τυχόν πρόγραμμά του, δεν κάνουν περιττό το πρόγραμμα του προλεταριάτου. Αντίθετα, με μια κατάλληλη πολιτική οργάνωση, οι σκοποί κι οι επιδιώξεις του μπορούν να έχουν μεταβατικό χαρακτήρα ως στοιχείο ενός ενιαίου μεταβατικού προγράμματος κοινωνικής αλλαγής των εργαζομένων. Κοινωνικός έλεγχος και ταξικός έλεγχος έχουν μια εσωτερική αλληλουχία από την άποψη της προόδου. Ο αποκλεισμός τους ενός από τον άλλο βρίσκεται μόνο μέσα στα κεφάλια των επινοητών του αποκλεισμού του προοδευτικού κινήματος. Αυτό, όμως, δε σημαίνει την ταύτισή τους. Εάν το ένα οδηγεί στον αποκλεισμό της εργατο-υπαλληλικής τάξης από τους φυσικούς της συμμάχους, η ταύτισή τους οδηγεί στη διάλυσή της μέσα σε ένα παρδαλό κοινωνικό σύνολο χωρίς οργάνωση και προοπτική. Η συγκεκριμένη μορφή πολιτικών συμμαχιών καθορίζεται από την κοινωνική έκταση της καταπίεσης, τον κοινωνικό και πολιτικό της φορέα, καθώς και από το μέγεθος και την ποιότητα των εθνικών και κοινωνικών κινδύνων.

Αυτό, πριν απ' όλα, σημαίνει τον ακριβή προσδιορισμό του χαρακτήρα κάθε κοινωνικής ομάδας, τάξης και στρώματος που διαμορφώνεται κυρίως από τη θέση που έχει στην οικονομική λειτουργία. Στην εποχή μας, της κοινωνικής κόλασης, με τα μύρια προβλήματα ποιότητας ζωής, όλα τα κοινωνικά στρώματα δέχονται λίγο - πολύ την επίδραση αυτόνομων και πρωτοβουλιακών ομάδων που δραστηριοποιούνται σε επιμέρους ζητήματα. Υπάρχει μια εναλλασσόμενη συνεχής ροή άρνησης αντικοινωνικών λειτουργιών και αποτελεσμάτων. Αυτές οι ομάδες μπορούν να συνυπάρξουν σε ένα ευρύ κοινωνικό Μέτωπο που θα έχει Αντιιμπεριλιαστικό, Αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα. Αυτό δε σημαίνει την ισοπέδωση του χαρακτήρα των κοινωνικο-πολιτικών οργανώσεων και λειτουργιών και την άρνηση της αναγκαίας ιεράρχησής τους. Δε σημαίνει, δηλαδή, ότι εξομοιώνεται η εργατική συνδικαλιστική οργάνωση με μια συνοικιακή ομάδα πρωτοβουλίας για κάποιο σημαντικό ζήτημα της γειτονιάς. Αντίθετα, σημαίνει τη διατήρηση του αυτόνομου χαρακτήρα της κάθε μιας, ώστε να μπορούν να συνεργάζονται σε ζητήματα μείζονος σημασίας. Είναι άκρως ουσιώδες ζήτημα η κρυστάλλινη διάκριση του χαρακτήρα των διαφόρων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, που θα συμμετέχουν στο Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό Κοινωνικό Μέτωπο. Το ονομάζω «κοινωνικό», για να τονίσω τον κοινωνικό χαρακτήρα του. Η έλλειψη αυτονομίας και διακριτού ρόλου της κάθε κοινωνικο-πολιτικής οργάνωσης και ομάδας θα οδηγήσει στην επανάληψη της αποτυχίας του πάλαι ποτέ ενιαίου «Συνασπισμού» του 1989. Αυτό, με όλα τα άλλα, σημαίνει ότι το ΚΚΕ, που έχει τη βασική πρωτοβουλία της δημιουργίας του Μετώπου, πρέπει να διατηρήσει την αυτονομία του για να μπορέσει να στηρίζει αυτήν την προσπάθεια. Η αποδοχή ρόλων που δεν ταιριάζουν στον πολιτικό του χαρακτήρα θα οδηγήσει σε ένα νέο συνασπισμένο φιάσκο. Είναι, επίσης, άκρως σημαντικό ζήτημα ο τρόπος δημιουργίας του Μετώπου. Ενα Μέτωπο, για να είναι άξιο του εαυτού του, πρέπει να προκύψει ως κοινωνικό γεγονός. Αυτό σημαίνει ότι διαμορφώνεται στους κοινωνικούς αγώνες, αλλά και στους στοχασμούς της μαχόμενης κοινωνίας. Η εμπειρία διδάσκει ότι πρέπει να μεταφερθεί στις γειτονιές της Ελλάδας. Να γίνουν στέκια και εκδηλώσεις στις πλατείες και οργανωμένες ομιλίες με υπομονή και επιμονή. Οι ομιλητές να υποχρεώνονται να εκθέτουν τις απόψεις τους ανοιχτά, δημόσια, φωναχτά κι όχι ζουλατζίδικα. Να ειπωθεί η αλήθεια μπροστά στον κόσμο για να μπορέσει να την εκτιμήσει και να την ακολουθήσει στον άλφα ή βήτα βαθμό. Με τον τρόπο αυτό, επιτυγχάνεται κάτι πολύ ουσιώδες. Οι ομιλητές, αναγκαστικά, θα προσέχουν αυτά που λένε. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία, θα διαμορφώνονται κατ' αρχήν δίαυλοι επικοινωνίας και κατανόησης μεταξύ τους. Θα μάθουν να συζητούν «ήρεμα κι απλά». Η πολιτική τους συνείδηση θα κοινωνικοποιείται και η κοινωνική συνείδηση θα πολιτικοποιείται. Είναι ο νόμος της αλληλεπίδρασης αυτό. Κυρίως, μέσα σε αυτή την ανοιχτή διαδικασία, οι άνθρωποι θα μαθαίνουν να ξεχωρίζουν τη φλούδα απ' το κουκούτσι, την πολιτική ουσία από τα παραπολιτικά. Επανερχόμενος στη γενική πολιτική βάση του Μετώπου, λέγω ότι αυτή προσδιορίζεται από το όνομά του: Αντιιμπεριαλιστικό -Αντιμονοπωλιακό.

Είναι ένα ευρύτατο και ταυτόχρονα συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο, που δίνει τη δυνατότητα να συνευρεθούν και να συμπράξουν άνθρωποι και ιδέες που ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, παίρνουν διαφορετικούς δρόμους, για να καταλήξουν όμως στο ίδιο κοινό συμπέρασμα, που είναι η επιτακτική ανάγκη αλλαγής της κοινωνίας. Αυτή η ανάγκη εκφράζεται στο δίπτυχο: «Εθνική ανασυγκρότηση - Κοινωνική δικαιοσύνη».

Τέλος, το ΚΚΕ πρωτοστατεί για δεύτερη φορά μετά το 1989 στη δημιουργία ενός προοδευτικού κοινωνικο-πολιτικού μετώπου. Ας φροντίσει να διατηρήσει ως κόρη οφθαλμού το χαρακτήρα και την αυτονομία του κι ας στηρίξει τις προσπάθειες δημιουργίας του Μετώπου έξω από μουχλιασμένα γραφεία πολιτικών εργολάβων.


ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΑΜΙΓΟΣ
Χολαργός


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ