Αγαπητοί Σύντροφοι,

Συμμετέχοντας στον προσυνεδριακό διάλογο θα μου αρκούσε να αντιγράψω λίγα λόγια από το κείμενο της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ που διάβασα στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 28/9/2008:

-- Το ΚΚΕ είναι ο κύριος φορέας διείσδυσης της επαναστατικής συνείδησης στις μάζες. Από εδώ προκύπτει και η αναγκαιότητα το ίδιο το κόμμα να έχει υψηλή θεωρητική στάθμη και ατσάλωμα, να είναι αταλάντευτο στην πάλη κατά του οπορτουνισμού τόσο σε συνθήκες καπιταλισμού, πολύ περισσότερο σε συνθήκες σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Ομως, επειδή μέσα από ένα διάλογο προκύπτουν πράγματα ωφέλιμα για τους ειδικούς, ακόμη και από απλούς ανθρώπους της καθημερινότητας, έχω χρέος να γράψω πώς βλέπω εγώ τα πράγματα να περπατούν.

Πρώτο: Η Νεολαία, το αύριο των πάντων και φυσικά του κόμματός μας, είναι ένα από τα κορυφαία μελήματα του κόμματος γιατί από αυτή θα προκύψουν και οι μαχητές και τα στελέχη μας. Οι νέοι που ακόμη δεν έχουν μπει στην παραγωγή και εκ τούτου ο ζυγός του εκμεταλλευτή δεν τους πιέζει άμεσα, έχουν τη δυνατότητα να συλλογιούνται σωστά. Διψούν για γνώση και πολιτισμό πράγματα που προηγούνται της πολιτικής. Εδώ προκύπτει ευθύνη του κόμματος. Η οργάνωση της ΚΝΕ είναι σε καλό επίπεδο ποσοτικά και ποιοτικά, κυρίως στη σπουδάζουσα μερίδα της.

Οσο όμως πλαταίνει η ΚΝΕ τόσο μεγαλώνουν οι ευθύνες μας για την παιδεία της και την οργάνωσή της για να εντάσσονται τα μέλη της στο κόμμα συνειδητά και με υπερηφάνεια.

Πρέπει στην ΚΝΕ να ανατεθεί περισσότερο έργο και ευθύνη με το χρέος απόδοσης λόγου. Πρέπει η πειθαρχία να γίνει πιο σφιχτή και τα ιδεολογικά μαθήματα πιο πυκνά. Η πλατιά γνώση με την πειθαρχημένη δράση φτιάχνουν ανθρώπους ηγέτες, ανυποχώρητους αγωνιστές.

Δεύτερο: Οι εργαζόμενοι νέοι και μεγαλύτεροι έχουν από τη μια τα προβλήματα της καθημερινότητας που τους συνθλίβουν τη ζωή, το χρόνο τη σκέψη. Εχουν από την άλλη τις εμπειρίες που τους καταδείχνουν το από πού και γιατί η ζωή τους αντί να πηγαίνει μπροστά, γίνεται βάρος. Ομως, η πορεία της εργατικής τάξης είναι προς τα πίσω βήμα το βήμα και όχι προς τα μπρος. Εχει ευθύνη το κόμμα σ' αυτό; Ναι, και η ευθύνη, από μένα, εντοπίζεται στο ότι δεν μπορέσαμε στον κάθε χώρο δουλειάς να έχουμε τον έναν ή τους δύο διαφωτιστές - παλικάρια που η δουλειά τους θα είναι να εντοπίσουν τα πρόσωπα εκείνα που έχουν τα προσόντα να αποτελέσουν πυρήνα δράσης στο χώρο.

Το ΠΑΜΕ έχει να κάνει σήμερα, όπως έχει η κατάσταση, πολύ πιο δύσκολη δουλειά από ό,τι το ΕΑΜ στην Κατοχή. Η δράση του έχει πρόοδο αλλά λόγω υποκειμενικών και κυρίως αντικειμενικών δυσκολιών δεν είναι η χρειαζούμενη. Η μυστικότητα της διαφώτισης και της οργάνωσης των εργαζομένων στον κάθε χώρο πιστεύω θα έχει καλύτερα αποτελέσματα.

Οι κίνδυνοι που απειλούν τους εργαζόμενους δεν είναι για περιφρόνηση και γι' αυτό χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή η προσπάθεια της οργάνωσής τους.

Τρίτο: Οι απόμαχοι, οι συνταξιούχοι είναι ο δυσκολότερος κόσμος στο να κατανοήσει και να παραδεχτεί τις αιτίες που την κάνουν τη ζωή μαρτυρική και να αποδεχτεί τις προτάσεις μας για οργανωμένο αγώνα.

Οι οργανώσεις της ΠΕΑΕΑ - Δημοκρατικού Στρατού και οι σύλλογοι των συνταξιούχων μπορούν να βοηθήσουν στον προσανατολισμό αυτού του κόσμου για οργάνωση και αγώνες, αλλά πρέπει να στελεχωθούν από το κόμμα και οι διοικήσεις και οι υποψηφιότητες για διοίκηση αυτών των συλλόγων.

Οι σημερινοί συνταξιούχοι είναι παιδιά της Κατοχής και στις πλάτες τους κουβαλάνε, εκτός από τα χρόνια, τα μεγάλα βάσανα και τις στερήσεις εκείνων των χρόνων και ακόμη τις σειρήνες εκμαυλισμού. Ολα αυτά τους συνιστούν, εκτός λίγων εξαιρέσεων, συντηρητική αναμονή.

Τέταρτο: Η δουλιά του ΚΚΕ στο εξωτερικό είναι κορυφαίο χρέος, όχι γιατί φιλοδοξούμε να ηγηθούμε ενός παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αλλά γιατί το ΚΚΕ αφού πέρασε από σαράντα κύματα ατσαλώθηκε θεωρητικά και στην πράξη τόσο που να προβλέπει και να καθοδηγεί την εργατική τάξη αταλάντευτα και σωστά παρά τις χιλιάδες σειρήνες και πολεμικές πιέσεις που με λύσσα το κατατρέχουν.

Δεν είναι τυχαίο ότι το ΚΚΕ επέζησε και σήμερα πολλά προοδευτικά κινήματα στον κόσμο ζητούν την καθοδήγησή του. Αυτό μας βαραίνει με περισσότερες ευθύνες και πρέπει να ανταποκριθούμε.

Πέμπτο: Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που διαθέτουμε, μπορούμε και πρέπει να τα βελτιώσουμε. Πρέπει να τα κάνουμε πιο αποδεχτά από τον κόσμο και φυσικά πιο αποτελεσματικά στο κύριο έργο τους.

Ο ραδιοσταθμός «902 Αριστερά στα FM» λειτουργώντας προσφέρει την είδηση, ενημέρωση, διαφώτιση με χιούμορ και σάτιρα, πράγμα που αρέσει, ψυχαγωγεί, προσηλώνει.

Η TV του «902» πρέπει να ξεφύγει από τη στεγνή είδηση, διαφώτιση και τούτο θα καταφέρει παίρνοντας στοιχεία από το ραδιόφωνο και επενδύοντάς τα με την κατάλληλη εικόνα. Η TV είναι για την τρίτη ηλικία το κύριο μέσο ψυχαγωγίας στο σπίτι, γι' αυτό η TV «902» πρέπει να παρέχει την απαραίτητη είδηση, διαφώτιση με αρκετή ψυχαγωγία για να ξεκουράζει τον τηλεθεατή.

Ο «Ριζοσπάστης» και συνακόλουθα όλα τα διαφωτιστικά έντυπα πρέπει κατά τη γνώμη μου να γίνει πιο αυστηρός - δηκτικός, κυρίως απευθυνόμενος προς την εργατική τάξη. Πρέπει αυστηρά να βάζει τον καθένα μπροστά στις ευθύνες του για ό,τι έκανε ή δεν έκανε για τα σημερινά του χάλια.

Εκτο: Για την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση πιστεύω πως το θέμα δεν έχει εξαντληθεί και η μελέτη του θα συνεχιστεί για πολύ ακόμη. Θέλω όμως να περιορίσω λίγο το εύρος του ενδιαφέροντός μας και να αναρωτηθούμε όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι της Γης: Τι κάναμε τότε για να λασκάρουμε τα λουριά του παγκόσμιου καπιταλισμού που έσφιγγαν το λαιμό της Σοβιετικής Ενωσης (οικονομικά, στρατιωτικά, προπαγανδιστικά...);

Το ένα μετά το άλλο τα κομμουνιστικά κόμματα των λεγόμενων ελεύθερων κρατών γλίστραγαν προς τον οπορτουνισμό αντί να συμπαραταχτούν και να συνδράμουν στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού δημιουργώντας φράγματα αντιπερισπασμού στα δικά τους κράτη για να μπορεί να ανασάνει η ΣΕ.

Ο οπορτουνισμός είναι γάγγραινα και αν δεν κοπεί το μέλος που έχει προσβληθεί, μολύνει όλο το σώμα και τον εγκέφαλο.

Και επειδή το ψάρι δε βρομάει πάντα από το κεφάλι καλό θα είναι να κοιτάξουμε ο κάθε ένας μας, το κάθε Κ.Κ. πώς από το 30% ή το 20%... πιάσαμε πάτο (Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία). Ο Στάλιν φταίει και γι' αυτό!;

Εβδομο: Για το (σύντροφο) Γιώργη έχω μια λαϊκή παροιμία: Οταν της αλεπούς, το δόκανο, της έκοψε την ουρά, αντί να θλίβεται για το ατύχημά της, συνιστούσε και στις άλλες αλεπούδες να κολοβωθούν για να γίνουν τάχα πιο όμορφες, πιο ελκυστικές.