Τετάρτη 24 Δεκέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
Ξεκαθαρίζουν τα στρατόπεδα

Ετσι είναι, όπως το περιγράφουν: Χρονιά όπου θα κυριαρχήσει η καπιταλιστική κρίση. Αυτοί λένε ότι θα είναι χρονιά αντιμετώπισης της κρίσης. Οχι, βέβαια, των μονοπωλίων που κερδίζουν και από την κρίση. Αλλά του λαϊκού κινήματος και της οξυνόμενης ταξικής αντιπαράθεσης.

Ηδη οι «παίχτες» παίρνουν θέση. Οποιο κι αν είναι το κυβερνητικό σχήμα που θα αναλάβει την υπόθεση, σίγουρο είναι πως θα πρόκειται για κυβέρνηση με εντολή να εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή συναίνεση ώστε ενωμένος ο αστικός πολιτικός κόσμος να αντιμετωπίσει το οργανωμένο λαϊκό κίνημα.

Σ' αυτό το στόχο ακριβώς, στην αντιμετώπιση του οργανωμένου λαϊκού κινήματος, καλούνται με κατεπείγουσα διαταγή να παίξουν το ρόλο για τον οποίο χρόνια εκπαιδεύονται διάφοροι «δούρειοι ίπποι», είτε για την υπονόμευση, είτε για το προβοκάρισμα του κινήματος.

Σ' αυτό το στόχο, ήδη στήνονται διάφορα σχήματα για να εμφανίζονται ως εξομοίωση κινήματος.

Η μάχη που έχουμε μπροστά θα χαρακτηρίζεται από ένα διαρκές ιδεολογικό πλαγιοκόπημα του οργανωμένου λαϊκού κινήματος ώστε αυτό να μην αποκτά χαρακτηριστικά αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

Για να γίνει αυτό, για να περάσει στις λαϊκές συνειδήσεις η άποψη ότι κίνημα είναι οι «πέτρα και κουκούλα», πρέπει το ίδιο το λαϊκό κίνημα να παρουσιαστεί ως ανύπαρκτο. Πρέπει να εξαφανιστεί από το χάρτη ειδικά η επαναστατική πρωτοπορία. Κι επειδή αυτό δεν μπορούν να το κάνουν με εντολή, άρχισαν να περιγράφουν το επαναστατικό κίνημα οι ίδιοι οι αστοί: Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας που «ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις» χρεώθηκε ο ίδιος πια να απαντήσει στην Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος ακριβώς στο σημείο που το ΚΚΕ δείχνει με καθαρό τρόπο τι είναι και τι πρέπει να κάνει μια αυθεντική λαϊκή εξέγερση. Πώς να απαντήσει, όμως, σε ένα πρόγραμμα που βάλλει ευθέως κατά της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, αλλά και δίνει περιεχόμενο στην επιδιωκόμενη λαϊκή εξουσία;

Βλέπουμε, λοιπόν, τους ίδιους αστούς που χτες μιλούσαν για «υπερεπαναστατικό», «λαϊκίστικο» και «ουτοπικό» ΚΚΕ, να ανακαλύπτουν τώρα ότι το Κόμμα είναι των «φοβισμένων μικροαστών». Το φόβο του ΚΚΕ να 'χουν κι ας γράφουν ό,τι θέλουν, απαντά ο δρόμος, που για κάτι τέτοιους γραφιάδες χρησιμοποιεί την ερώτηση «ποιος το 'πε; Α, ο Αντωνάκης; καλά...».

Στη μάχη που έχουμε μπροστά, θα βρούμε διάφορες κατασκευασμένες εικονικές πραγματικότητες. Οπως αυτή που προβάλλει τον ΣΥΡΙΖΑ να ζητά ως και κατάργηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ! Ας μας δείξουν το σχετικό απόσπασμα της πολιτικής του απόφασης. Εμείς, πάντως, διαβάσαμε («κι ανάγνωση γνωρίζω...») ότι ζητά πεντακάθαρα τον «εκδημοκρατισμό» του Μάαστριχτ από το «νεοφιλελευθερισμό», με αλλαγή κάποιων από τις συνθήκες που το συνοδεύουν. Οπως χτες ζητούσε να υπάρχει ανθρώπινος καπιταλισμός («οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη», δηλαδή ναι στα καπιταλιστικά κέρδη που λογαριάζουν και τον άνθρωπο).

Η μάχη θα είναι σφοδρή. Αλλά μπορεί να είναι νικηφόρα για το λαϊκό κίνημα. Πότε και πώς: Οταν με μεγαλύτερη ένταση το ίδιο το λαϊκό κίνημα βάλει ευθέως ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων. Κι αυτή δε βρίσκεται στο ξεφούσκωτο λάστιχο - έστω μιας κλούβας των ΜΑΤ, άσε που ο Ρωμαίος του ΠΑΣΟΚ το έκανε καλύτερα όταν έστειλε τους ένστολους της αστικής τάξης ενάντια στα τρακτέρ των αγροτών...

Εκτός κι αν τα μονοπώλια θέλουν από μόνα τους να ανατραπούν, οπότε να αφήσουμε τη δουλειά σε κάποιο από τα «κινήματα» που στήνουν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, κάτι σαν το «G700»...

Το οργανωμένο λαϊκό κίνημα πρέπει να 'χει καθαρό πως απέναντί του θα βρει ένα μηχανισμό που έχει διδαχτεί από το παρελθόν, έχει καλύτερα μοιρασμένους τους ρόλους, και στοχεύει κατευθείαν την εργατική τάξη, με στόχο να αποτρέψει τη συσπείρωσή της στο Κόμμα της, το ΚΚΕ. Οταν ο Τσίπρας λέει πως η εξέγερση στο Παρίσι έφερε τον Σαρκοζί επειδή δεν υπήρχε εκεί το ΚΚΓ, ενώ στην Ελλάδα υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν το λέει από χαζομάρα. Ακριβώς επειδή γνωρίζει κι αυτός και η τάξη που υπηρετεί ότι στην Ελλάδα υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα που και δεν τα δίπλωσε και οργανώνει με όρους επαναστατικής ταξικής συνείδησης τους αγώνες της εργατικής τάξης, ακριβώς γι' αυτό πασχίζει να εμφανίσει ως «επαναστατικό υποκείμενο» μια καρικατούρα που μόλις του αποσύρει την υποστήριξη η «Ελευθεροτυπία» θα ψάχνει να βρει ποιας απόχρωσης πράσινος ουρανός τον πλάκωσε...


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ