Πέμπτη 25 Δεκέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 23
ΠΑΙΔΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
Πρωτότυπα είδη και τεχνικές

«Χορεύοντας με τα χρώματα»
«Χορεύοντας με τα χρώματα»
(Του συνεργάτη μας Θανάση ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ).--

Δημ. Σεϊτάνης

«Χορεύοντας με τα χρώματα»

από το «ΘΕΑΤΡΟ ΝΕΩΝ»

στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «BIOS»

Ο Δημ. Σεϊτάνης επιχειρεί εδώ και ορισμένα χρόνια την παραγωγή μιας ιδιότυπης θεατρικής παράστασης με μια πρωτοποριακή, και μοναδική στα ελληνικά δεδομένα, τεχνική, όπου με τη βοήθεια ηλεκτρονικού θεάματος (multimedia), και τη συμμετοχή ενός ταλαντούχου ηθοποιού, βοηθά τα παιδιά - θεατές, να σκεφτούν, να παρατηρήσουν και να προβληματιστούν συμμετέχοντας σε ομαδικές δραστηριότητες. Η πρώτη στην Ελλάδα διαδραστική - συμμετοχική παράσταση εισήχθη, με πρωτοβουλία του Δημ. Σεϊτάνη, με την παράσταση «Γιαπωνέζικοι κήποι», στα 2005. Ακολούθησε η παράσταση: «Ιταλικοί κήποι» και κατά την τρέχουσα θεατρική περίοδο παρουσιάζει την παράσταση: «Χορεύοντας με τα χρώματα».

Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, τα παιδιά καλούνται να παίξουν θεατρικά και να δημιουργήσουν με το σώμα, κυρίως, να διασκεδάσουν, να εκφραστούν (θεατρικό παιχνίδι) πάνω σε ένα μαγικό χαλί. Πρωταγωνιστής της παράστασης και συγχρόνως εμψυχωτής είναι ο Παναγιώτης Αλεξανδράκης. Συμμετέχει η χορεύτρια Δήμητρα Βλαγκοπούλου με εκφραστικές χορευτικές παρεμβάσεις, συνδέοντας τον αφηγηματικό λόγο του ηθοποιού με τις δραστηριότητες της κάθε ομάδας παιδιών. Η μουσική του Χρήστου Κραβαριώτη, καθώς και οι παράξενοι ηλεκτρονικοί ήχοι, που χρησιμοποιεί στα δρώμενα, είναι ανατολίτικου ύφους και τεχνοτροπίας και δένει αρμονικά με τα σχέδια και τις δράσεις του ζωγράφου Ρεμπουάρ, που υποδύεται ο Παν. Αλεξανδράκης. Χειριστής του προγράμματος είναι ο Στίβεν Παρτσιγκιάν.

«Παραμυθί...ssimo»
«Παραμυθί...ssimo»
Τα παιδιά - θεατές της παράστασης και συμμετέχοντες, συγχρόνως, στα δρώμενα, έχουν τη δυνατότητα να μάθουν τα χρώματα, να παίξουν με αυτά και παράλληλα να κατανοήσουν ότι οι τέχνες είναι «συγκοινωνούντα δοχεία», συνεργάζονται μεταξύ τους, και όλες βοηθούν τους ανθρώπους να εκφράσουν τον ψυχικό τους κόσμο, τα συναισθήματά τους, τον πόνο και τα βάσανά τους, τα όνειρά τους (χορός, μουσική, ζωγραφική). Επίσης, τα παιδιά, μαζί με τα χρώματα της φύσης, μαθαίνουν και για τα φυτά, τα λουλούδια, τα ζώα, τις λειτουργίες της φύσης. Τα χρώματα διηγούνται την ιστορία τους, με έναν πρωτότυπο τρόπο και τα παιδιά αφουγκράζονται τις αόρατες και μυστικές δυνάμεις της φύσης, ταξιδεύοντας στο μαγικό κόσμο των χρωμάτων.

Από το ταξίδι αυτό δε λείπουν οι άνθρωποι, οι ανάγκες και τα προβλήματά τους, οι μετανάστες και ο αγώνας τους για την επιβίωση και την ανάγκη δημιουργίας και κοινωνικής προσφοράς.

Ξένια Καλογεροπούλου - Θωμάς Μοσχόπουλος

«Παραμυθ...issimo»

Στο θέατρο «ΠΟΡΤΑ»

«Για να 'ν' το παραμύθι μέλι / κάτι από σένα θέλει», μας λέει μια παροιμία από την Τοσκάνη της Ιταλίας. Βέβαια, ο θίασος της «Μικρής Πόρτας» δεν έκανε κάτι, αλλά πολλά, έτσι που τα τέσσερα ιταλικά παραμύθια, που διασκεύασε και σύνθεσε για θεατρική παράσταση η Ξένια Καλογεροπούλου σε συνεργασία με τον Θωμά Μοσχόπουλο, να γίνουν γλυκύτατο μέλι. Η μαεστρία του σκηνοθέτη Θωμά Μοσχόπουλου, στη συνέχεια, και των άλλων συντελεστών της παράστασης τα έκαναν ακόμη γλυκύτερα.

«Λοκαντιέρα»
«Λοκαντιέρα»
«Ο Παπαγάλος» (σανσκριτική εκδοχή ινδικών και περσικών παραμυθιών) εδώ ως παραμυθάς διηγείται άλλα τρία επιλεγμένα παραμύθια: «Η πανέμορφη Φανταγκίρο» (Τοσκάνη), «Η ξύλινη Μαρία» (Ζανάτσο, Ρώμη), «Ο βοσκός στο παλάτι» (Τοσκάνη). Η επιλογή των παραμυθιών έγινε από μία συλλογή 200 ιταλικών λαϊκών παραμυθιών που επιχείρησε στα μέσα του 20ού αι. ο Ιταλός συγγραφέας Ιταλο Καλβίνο.

Ευρηματική κρίνεται η κατασκευή σκηνής γεωμετρικού τύπου έξι επιπέδων, σε βάθος, ώστε τα δρώμενα να εξελίσσονται σε διάφορα επίπεδα και να διευκολύνουν τους ηθοποιούς, να πέφτουν σε καταπακτές, ν' ανεβαίνουν βουνά, να κάνουν κονταρομαχίες, να ταξιδεύουν με άλογα κ.ο.κ. Οι αφηγητές των παραμυθιών είναι οι ίδιοι ηθοποιοί σε διαφορετικούς κάθε φορά ρόλους, με άλλα κοστούμια και άλλες μάσκες. Τραγουδούν όλοι, είτε μονοφωνικά είτε χορωδιακά (πολυφωνικά), με ποιοτικό αισθητικά αποτέλεσμα, ιταλικές μελωδίες. Η κίνηση των ηθοποιών και η εκφραστικότητα των προσώπων, καθώς και η υποκριτική τους δεινότητα, μαγεύουν παιδιά και μεγάλους θεατές της παράστασης, σκορπούν γέλιο και πλούσια συναισθήματα. Οι ήρωες αγωνίζονται να ξεπεράσουν δυσκολίες της ζωής τους, με αποφασιστικότητα, με ψυχική δύναμη και με αισιοδοξία.

Το θεατρικό παιχνίδι και η παντομίμα είναι στοιχεία της παράστασης, όπου αρωγοί έρχονται τα υφάσματα, οι γιγαντόκουκλες, τα καπέλα, οι μάσκες, οι ξυλοπόδαροι, τα ξύλινα άλογα, οι μηχανικές γιγαντόκουκλες κ.ά. Ομολογώ ότι δεν πρόλαβα να σημειώσω και άλλα σκηνοθετικά και σκηνογραφικά ευρήματα, λόγω του ότι με συνέπαιρνε η μαγευτική ατμόσφαιρα, που δημιουργούνταν στην παράσταση.

Μια μικρή παρατήρηση: Η μουσική, κατά σημεία, δεν πρέπει να είναι τόσο δυνατή, έτσι ώστε να μην ακούγεται ευκρινώς ο λόγος, ο οποίος σημειωτέον καλό είναι να εκφέρεται από ορισμένους, πάλι κατά σημεία, με περισσότερη δύναμη και καθαρότητα.

Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος, σκηνικά - κοστούμια: Ελλη Παπαγεωργακοπούλου, χορογραφία: Μάρθα Κλουκίνα, μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής, φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος. Διανομή των ρόλων: Μιχ. Σαράντης, Τατιάνα - Αννα Πίττα, Χρίστος Νικολάου, Στέλιος Χλιαράς, Ηλιάνα Γαϊτάνη, Δάφνη Μαρκάκη, Τώνια Γελεκλίδου και Γιάννης Κουκουράκης.

Κάρλο Κολντόνι

«Η Λοκαντιέρα»

στο θέατρο «ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ»

Είναι η δεύτερη φορά που ο Νίκος Δαφνής ανεβάζει αυτό το έργο για παιδιά των μεγαλυτέρων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου, καθώς και για εφήβους (μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου). Η πρώτη ήταν κατά τη θεατρική περίοδο 2003-2004. Είναι προς τιμήν του σκηνοθέτη, και ηθοποιού στην παράσταση, Νίκου Δαφνή, το ανέβασμα της κλασικής κωμωδίας του Κάρλο Γκολντόνι (1707-1793), «Η Λοκαντιέρα».

Ο Γκολντόνι προσπάθησε μέσα από την κωμωδιογραφία του να σατιρίσει ξεπεσμένους αριστοκράτες κόμηδες, μαρκησίους και ιππότες, και να τονίσει την έπαρση και ματαιοδοξία τους.

Το έργο απευθύνεται σε κοινό ενηλίκων. Ομως, τα κλασικά θεατρικά έργα του παγκόσμιου δραματολογίου, κατάλληλα διασκευασμένα, είναι δυνατό - και πρέπει - να ανεβαίνουν για παιδιά και εφήβους. Το εγχείρημα της μετάφρασης - διασκευής του έργου είναι δουλειά του Γιάννη Καλατζόπουλου, το οποίο έφερε σε πέρας με πλήρη επιτυχία στα 1984. Οι στίχοι του Γ. Καλατζόπουλου είναι υπέροχοι, η δε λαϊκή γλώσσα και το ύφος της θεατρικής μετάφρασης είναι προσεγμένα, έτσι ώστε να κατανοούνται εύκολα από τους νεαρούς θεατές, αλλά και να διατηρούν συγχρόνως και τη λογοτεχνικότητα του πρωτότυπου κειμένου. Απαραίτητη, βέβαια, κρίνεται πριν και μετά από την παράσταση από τον εκπαιδευτικό η εισαγωγή των μαθητών του στην κοινωνική εποχή του Γκολντόνι, στο έργο του και στην προσφορά του σ' αυτό, στα θεατρολογικά στοιχεία της παράστασης, έτσι ώστε οι νεαροί θεατές να διαμορφώνουν, σταδιακά, θεατρική συνείδηση, ιδεολογικό και κοινωνικό προβληματισμό, μέσα και από τις ιστορικές συντεταγμένες, αλλά και να ωφελούνται παιδαγωγικά, από τους φωτισμένους παιδαγωγούς τους, που έχουν ήδη συνειδητοποιήσει την παιδευτική αξία του θεάτρου.

Η Λοκαντιέρα είναι μια γυναίκα με έντονη προσωπικότητα για την εποχή της, η οποία διαθέτει παρρησία και καπατσοσύνη, ώστε να μη γίνεται ούτε θύμα, ούτε υποχείριο των πλούσιων ή ξεπεσμένων ευγενών πελατών της. Ετσι, μέσα από κωμικές καταστάσεις, διαγράφεται η κοινωνική πραγματικότητα της εποχής, με όχημα την αξιόλογη γκολντονική γραφή και την ουσιαστική υποκριτική του συνόλου των ηθοποιών της συγκεκριμένης παράστασης (Γιάννης Τσίκης: Μαρκήσιος, Βαγγέλης Μελής: Κόμης, Νίκος Δαφνής: Ιππότης, Κατερίνα Τσεβά: Μιραντολίνα (Λοκαντιέρα), Μπάμπης Αρώνης: Φαμπρίκης, Μαρουσώ Γεωργοπούλου: Ορτένσια, Γιώτα Βόκαλη: Δηιάνειρα, Κώστας Μπούρμπας: Υπηρέτης.

Ενα έργο του παγκόσμιου θεατρικού ρεπερτορίου με κοινωνικές και έμμεσα πολιτικές αιχμές, με χιουμοριστικές καταστάσεις, καθώς και με ιστορικές αναφορές, χρήσιμες εγκυκλοπαιδικά και παιδευτικά για τους εφήβους.

Η σκηνοθετική άποψη του έμπειρου Νίκου Δαφνή μπορεί να μην έχει κάτι το νεοτερικό και πρωτοποριακό, εντούτοις διατηρεί αξιόλογα στοιχεία των παραδοσιακών παραστάσεων, αποδίνοντας μιαν εξαιρετική ατμόσφαιρα συναισθηματικών καταστάσεων των γκολντονικών χαρακτήρων, με το χιούμορ, την ειρωνεία και τη σατιρική διάθεση που τους διακρίνει. Ευχάριστη και ενταγμένη στο κλίμα της εποχής είναι η μουσική του Σάκη Τσιλίκη, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Χάρη Σεπεντζή, καθώς και η χορογραφία της Κων/νας Σαραντοπούλου.

Μια διευκρίνιση: Οσον αφορά την παράσταση του έργου «Της φύσης μυστικό», την οποία παρουσιάσαμε στο φύλλο της Παρασκευή 19/12, διευκρινίζουμε ότι αφορά και μόνο στους αισθητικούς, κοινωνικούς και παιδαγωγικούς στόχους του έργου.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ