Σάββατο 20 Δεκέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 9
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Να αρχίσει ΤΩΡΑ ο πραγματικός αγώνας εναντίον της αντιλαϊκής πολιτικής

Η εισηγητική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συνέντευξη Τύπου

«Οχι μόνο δεν πρέπει να ανασταλούν και να προσαρμοστούν οι αγώνες, αλλά πρέπει τώρα να αρχίσει ο πραγματικός αγώνας, εναντίον της αντιλαϊκής πολιτικής, εναντίον των νέων μέτρων που έρχονται. Τώρα πρέπει να αρχίσει ο αγώνας για να παρεμποδίσει το λαϊκό κίνημα και τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ολιγαρχίας και τα πολιτικά και τα οικονομικά».

Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην εισηγητική της ομιλία, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε χτες με θέμα τις λαϊκές κινητοποιήσεις στο φόντο των τελευταίων εξελίξεων. Παρουσιάζουμε, στη συνέχεια, ολόκληρη την εισηγητική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Υπάρχει ένα το κρατούμενο, που δε θα το αναπτύξω, γιατί το θεωρούμε γνωστό σε όλους σας. Το ένα το κρατούμενο είναι ότι στο επίκεντρο της πάλης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και της ΚΝΕ είναι τα δικαιώματα της εργατικής τάξης των αυτοαπασχολουμένων, της φτωχής αγροτιάς, των γυναικών, της νεολαίας, των συνταξιούχων, των μεταναστών και ο αγώνας για τα δικαιώματά τους. Ιδιαίτερα μπροστά στη νέα επίθεση, εξαιτίας και εξ ονόματος της κρίσης, ο αγώνας αυτός συνδέεται αναπόσπαστα με την πάλη κατά της κρατικής βίας - τρομοκρατίας - καταστολής και κατά, επίσης, της εργοδοτικής βίας και τρομοκρατίας. Για την οποία δεν ακούω τίποτα από τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.


Οπως ξέρετε, τον καθημερινό αγώνα, τον αγώνα για τα καθημερινά προβλήματα εμείς τον εντάσσουμε μέσα σε μια συνολική κατεύθυνση αντεπίθεσης, ρήξης και ανατροπής. Οχι μόνο μιας κυβέρνησης, αλλά ανατροπής και στο επίπεδο συνολικά της πολιτικής εξουσίας.

Η φτώχεια γεννάει την ανάπτυξη και την όξυνση της ταξικής πάλης και της πάλης κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου

Επιτρέψτε μου, όμως τώρα, να σταθώ ιδιαίτερα στο ζήτημα της κρατικής βίας και καταστολής, με βάση τις εξελίξεις και τα γεγονότα που ζούμε εδώ και δεκαπέντε περίπου μέρες. Αξίζει κανείς να σταθεί σε αυτό χωρίς να ξεχνάει και όλα τα άλλα.

Εμείς - και αυτό χρειάζεται να το υπογραμμίσω - από τα πρώτα λεπτά, από τις πρώτες ώρες, όταν είχαμε τα γεγονότα στις Ηνωμένες Πολιτείες με τους δίδυμους πύργους και τους χιλιάδες αθώους νεκρούς, αντί να τρέξουμε στην πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών και να συλλυπηθούμε τον κ. Μπους, αντί να υιοθετήσουμε το σύνθημα «είμαστε όλοι Αμερικανοί», εμείς βάλαμε το εξής ζήτημα: Οτι το τραγικό αυτό γεγονός αποτελεί βούτυρο στο ψωμί των ιμπεριαλιστών και πριν απ' όλα των Ηνωμένων Πολιτειών για να οργανώσουν πολέμους. Να περάσει η κρατική βία και καταστολή σε εθνικό και διεθνές επίπεδο σε μια πιο άγρια μορφή.

Δυστυχώς, δικαιωθήκαμε. Συνδέουμε όλες τις εξελίξεις με αυτό το αρχικό γεγονός, το οποίο επέτρεψε να διαμορφωθεί ένα σύστημα νόμων, οι οποίοι πάρθηκαν με τον τίτλο νόμοι κατά της τρομοκρατίας, όπου πια η κλασική κρατική καταστολή και βία χρησιμοποιεί πάρα πολλές καινούριες μορφές. Θα θυμίσω ότι αντιταχθήκαμε σθεναρά και δεν πήραμε μέρος από κοινού, ακόμα και στο μαζικό επίπεδο, σε καμία κινητοποίηση που είχε σαν σύνθημα "όχι στον πόλεμο - όχι στην τρομοκρατία". Δεν υιοθετήσαμε τον όρο αντι - τρομοκρατικός νόμος, αντι - τρομοκρατικοί νόμοι και πάλη κατά της τρομοκρατίας, αλλά υιοθετήσαμε τον όρο "τρομονόμος". Και αυτό γιατί ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι είχαν ως στόχο τα λαϊκά και τα απελευθερωτικά κινήματα. Είχαν πια περισσότερα προσχήματα.

Θα μπορούσα να σας παραπέμψω και σε συγκεκριμένα άρθρα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ και της ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ, όπου αντιταχθήκαμε σε αυτή την "προοδευτικούλα", όπως εμφανιζόταν, άποψη που έκανε και κριτική στον Μπους ότι η φτώχεια γεννάει την τρομοκρατία και επομένως υπάρχει και μια δικαιολόγηση και άρα αν δώσει κανείς ψίχουλα στους λαούς, μπορεί να σταματήσει και τα φαινόμενα της τρομοκρατίας.

Η φτώχεια γεννάει, αργά ή γρήγορα, την ανάπτυξη και την όξυνση της ταξικής πάλης και της πάλης κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η φτώχεια, αργά ή γρήγορα, οδηγεί στο πέρασμα από το αυθόρμητο στο συνειδητό. Ολα τα άλλα είναι πονηρά και ύπουλα και δυστυχώς πρέπει να πούμε και στην Ελλάδα και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά συνολικά το αστικό κράτος, βρήκε την ευκαιρία να κάνει το λεγόμενο μιμητισμό. Δηλαδή, να χρησιμοποιήσει αυτό που λέμε είτε και να δημιουργήσει κάποιες ομάδες οι οποίες εμφανίζονταν ότι εμφορούνταν από την ιδέα της πάλης κατά της αδικίας με κάθε μέσο. Με ληστεία σε τράπεζα, με γκαζάκια εδώ κι εκεί, με καμένα αυτοκίνητα κλπ.

Πρέπει να σας πω, για άλλη μια φορά, ότι τα θύματα, οι στόχοι αυτών των επιθέσεων συνήθως δεν είναι οι πραγματικοί στόχοι. Κυρίως, ήταν για να εθιστεί η κοινή γνώμη και όλοι μας με τέτοια φαινόμενα. Ιδιαίτερα αυτά αυξήθηκαν - και το ξέρουμε αυτό - αφού πέρασε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα και δεν υπήρχε το άλλοθι της "17ης Νοέμβρη" για την καταστολή, για τη βία κλπ. Και φαίνεται, το γράψαμε και τότε και το είπαμε δημόσια, αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε τι θα μπει στη θέση της "17ης Νοέμβρη".

Ο πυρήνας των κουκουλοφόρων έχει σχέση με την κρατική καταστολή

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει την εξής θέση: Η κρατική βία και καταστολή είναι οργανωμένη επίσημα από τα κράτη, από τις κυβερνήσεις με νόμους. Επεκτείνεται και σε μη κρατική βάση, θέλετε να το πείτε παρακράτος; Αλλά, κοιτάξτε να δείτε και αυτά είναι νομιμοποιημένα: ειδικοί φρουροί, συνοριοφύλακες, "ΦΡΟΝΤΕΞ", χρηματοδότηση για ειδικές φρουρές στα σύνορα για τους μετανάστες, στρατιώτες που είναι στην ουσία μισθοφόροι, ανεξάρτητα αν τα παιδιά που πήγαιναν το βλέπουν σαν επάγγελμα. Μια σειρά οργανώσεων, που εμείς τις εντάσσουμε μέσα στην κρατική βία και καταστολή που, όμως, δεν είναι και επίσημα κρατικές. Η Δημοτική Αστυνομία που, βεβαίως, ξεκίνησε αθώα. Ολα αυτά εμφανίζονται σαν διάφορα θεσμικά όργανα που πολλές φορές τα επιζητεί ο λαός για να αντιμετωπίσει την εγκληματικότητα, την ανασφάλεια κλπ.

Θα μου πείτε, γιατί σας λέω όλα αυτά. Γιατί κανένα φαινόμενο δε γίνεται σε ένα βράδυ. Βεβαίως, η δολοφονία αυτού του αθώου παιδιού λειτούργησε ως σπινθήρας για ένα ξέσπασμα, και αυτό το είχαμε και στο παρελθόν, θα το έχουμε και σήμερα και αύριο, για να μπουν νέες δυνάμεις στη δράση με όρους οργής και αγανάκτησης.

Οταν, όμως, υπάρχει κρατική βία και καταστολή ή παρακρατική - με αυτή την έννοια που είπα - βία και καταστολή και όταν υπάρχει η πονηρή στάση κομμάτων της αντιπολίτευσης, φορέων ή αν θέλετε παραγόντων, επιστημόνων, σχολιαστών και ορισμένων δημοσιογράφων, όταν καλλιεργείται ένα έδαφος το οποίο μπερδεύει το ζήτημα, ένα έδαφος που, όπως σας είπα, ξεκίνησε από το ότι η φτώχεια γεννά την τρομοκρατία, τότε χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Και αναφέρομαι τώρα συγκεκριμένα στους κουκουλοφόρους.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είπε: Οτι ο πυρήνας των κουκουλοφόρων, που δεν είναι καινούριοι, έχει σχέση με την κρατική καταστολή. Επίσημα ή ανεπίσημα έχει σχέση με υπηρεσίες και μάλιστα είναι και ένα αρκετά διεθνοποιημένο φαινόμενο, ευρωπαϊκό φαινόμενο. Ετσι εμφανίζονται αυτά τα "φρούτα" στις συνθήκες της Ευρώπης. Σε άλλες χώρες, στην Ασία, στη Λατινική Αμερική μπορεί να πάρουν άλλη έκφραση.

Η ιστορία με τους κουκουλοφόρους χρησιμοποιείται από όλα τα άλλα κόμματα με βάση συγκεκριμένα πολιτικά αντιλαϊκά κριτήρια

Ξεκαθαρίζουμε το εξής πράγμα: Οι κουκουλοφόροι δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τον αριστερισμό που έχουμε γνωρίσει ούτε με άλλες εκφράσεις. Αλλο πράγμα ότι στο έδαφος μιας σειράς κινημάτων, τα οποία υποστηρίζουν τυφλά χτυπήματα, τα οποία υιοθετούν ..."ανώτερες" μορφές πάλης και πολύ υποβαθμισμένο πολιτικά περιεχόμενο, μπορεί σε αυτό το έδαφος να δημιουργούνται προϋποθέσεις να σχηματιστούν και άλλες ομάδες ή να χρησιμοποιηθούν υπαρκτές ή να γίνουν καινούριες. Είναι άλλο πράγμα αυτό. Η πρόθεση των κουκουλοφόρων, και γι' αυτό ανησυχούμε, δεν έχει σχέση με τον αριστερισμό, ο οποίος αριστερισμός έχει και μια βάση αντικειμενική: Νέοι άνθρωποι, χωρίς κοινωνική πείρα ή τμήματα μεσαίων στρωμάτων, τα οποία απότομα έχασαν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, πέρασαν στην απόλυτη φτώχεια και αντιδρούν με έναν τρόπο. Πιστεύουν σε μια εύκολη νίκη, μετά από μια διαδήλωση μετά από ένα πετροβόλημα. Αυτό το κίνημα δεν είναι ούτε πρακτορίστικο, ούτε χαφιεδίστικο, ούτε τίποτα.

Ολη αυτή η ιστορία με τους κουκουλοφόρους χρησιμοποιείται από όλα τα άλλα κόμματα με βάση συγκεκριμένα πολιτικά κριτήρια, τα οποία είναι αντιλαϊκά.

Η κυβέρνηση δικαιολογεί το να γεμίζει η Αθήνα δακρυγόνα, το να δρουν ανεξέλεγκτα οι αστυνομικοί και δε μιλάω μόνο για τώρα, αλλά και σε προηγούμενες καταστάσεις, στο όνομα ότι πρέπει να προστατεύσουν τις περιουσίες των ανθρώπων, ότι πρέπει να προστατεύσουν τις βιτρίνες, τις τράπεζες και όλα αυτά τα μικρομάγαζα. Ετσι η κρατική καταστολή εμφανίζεται τάχα δικαιωμένη και δεν ξέρουμε τι θα έρθει αύριο. Μπορεί και κάποια αναστολή άρθρων του Συντάγματος. Ηδη έχουμε την πρώτη εφαρμογή του τρομονόμου. Μπορεί να έχουμε και άλλα έκτακτα μέτρα και η κυβέρνηση να λέει: Μα τι να κάνω; Δεν μπορώ, πρέπει να αντιμετωπίσω το ζήτημα!...

Ερχονται τώρα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ, με τη γνωστή του διγλωσσία, γιατί αισθάνεται με το ένα πόδι στην κυβέρνηση, ενώ ταυτόχρονα είναι και αντιπολίτευση σήμερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, για καθαρά λόγους ψηφοθηρίας. Δεν τον ταυτίζω με καμία υπηρεσία ούτε με τους κουκουλοφόρους. Και μια σειρά άλλοι παράγοντες, αριστεροί, αριστερούτσικοι, μοντέρνοι, μεταμοντέρνοι, σύγχρονοι, ανανεωτές κλπ. Και αρχίζει μια συζήτηση ολόκληρη. Οτι τα γεγονότα που έχουμε με τους κουκουλοφόρους είναι απάντηση στην κρατική βία, ότι είναι κίνημα, ότι δεν είναι 200 αλλά 4.000, λες και δε γίνονται τέτοιες οργανώσεις την κατάλληλη στιγμή για να γίνουν και «κίνημα», προσωρινά έστω, για να προσελκύσουν αθώους ανθρώπους, παιδιά, τα οποία βεβαίως όταν ζουν τα προβλήματα που ζουν, έλκονται ενδεχομένως και από κάποιες τέτοιες μορφές, που είναι όμως παιδιά εντελώς αθώα.

Δεν είναι συνιστώσα του κινήματος, είναι απέναντι από το κίνημα

Εχει αρχίσει, λοιπόν, μια συζήτηση. Οτι οι κουκουλοφόροι είναι ένα κίνημα το οποίο είναι απάντηση στην κρατική βία. Οχι. Είναι μέρος της κρατικής βίας. Υπάρχει διασύνδεση της κρατικής βίας με τους κουκουλοφόρους. Στην ουσία, είναι σε συμμαχία. Καθαρά πράγματα.

Δεν μπορεί κανείς να ωραιοποιεί τέτοιες καταστάσεις και δεν μπορεί να κάνεις ψυχολογικές αναλύσεις αυτών των φαινομένων, όταν είσαι πολιτικός και όταν βλέπεις πώς χρησιμοποιεί η κυβέρνηση τους κουκουλοφόρους. Μιλάει για κοινωνική ειρήνη, δηλαδή "αφήστε με εμένα ελεύθερο να πάρω τα πιο αντιλαϊκά μέτρα", "μην κουνιέστε, μη μιλάτε, μην κάνετε συλλαλητήρια γιατί οι κουκουλοφόροι θα διεισδύσουν και θα γίνει ό,τι γίνει".

Πώς απαντάνε άλλες δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ; Είναι, λένε, ένα κίνημα αυθόρμητο, ένα νέο κίνημα και μάλιστα φτάνουν στο σημείο να πουν ότι είναι συνιστώσα ενός πολύχρωμου κινήματος.

Οι κουκουλοφόροι, αυτοί δηλαδή που συνειδητά εκτελούν ένα έργο - δε λέω για τους παρασυρμένους - δεν είναι η συνιστώσα του κινήματος. Είναι απέναντι από το κίνημα.

Εχουμε φαινόμενα κακέκτυπα της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου: Οι καταλήψεις ορισμένων σχολών τι σχέση έχουν με τον αγώνα του Πολυτεχνείου το '73; Εχουμε ένα πασπάλισμα με εργατικό χρώμα, με την κατάληψη των γραφείων της ΓΣΕΕ. Ετοιμάζονται καταλήψεις - από ό,τι ακούγεται - σε Εργατικά Κέντρα. Ποιος πιστεύει ότι η ΓΣΕΕ μπορεί να αποκτήσει μια αντιμονοπωλιακή ταξική πολιτική, επειδή κάποιοι πήγαν και κατέλαβαν τα γραφεία της; Δεν αλλάζει ο προσανατολισμός της ΓΣΕΕ και ούτε νομίζουμε ότι αυτοί που μπήκαν μέσα στα γραφεία της ΓΣΕΕ, ενδιαφέρονται γι' αυτό. Καθόλου δεν ενδιαφέρονται.

Το κυριότερο είναι ότι αποδίδεται στο ΚΚΕ η λογική της συνωμοσιολογίας. Ε, λοιπόν, δεν μπορεί ένα πολιτικό κόμμα να υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως ποια πολιτική έχει, που να μην έχει την εμπειρία ότι η πολιτική αντιπαράθεση δε διεξάγεται στα τηλεπαράθυρα και στη Βουλή. Διεξάγεται και μέσω μυστικών υπηρεσιών. Διεξάγεται και με προβοκάτσιες και με συνωμοσίες. Ανάλογα. Αυτά, δηλαδή, τι είναι; Είναι έξω από τη λογική του αστικού κράτους και έξω από τη λογική του χτυπήματος του κινήματος;

Οσοι μιλάνε για συνωμοσιολογία χαϊδεύουν τα αυτιά σε αυτές τις ομάδες. Εχουν ξεχάσει κάποιοι ότι ο Χίτλερ έκαψε το Ράιχσταγκ και κλήθηκε σε δίκη ο Δημητρώφ. Καλά, καινούργια είναι αυτά; Από εκεί και πέρα δε θέλω να επεκταθώ, αλλά θα επεκταθούμε στο επόμενο διάστημα.

Εμπνέονται από τους κουκουλοφόρους τα άλλα κόμματα και αρχίζουν να μιλάνε για το κίνημα των νέων, που αυτό είναι η σωτηρία της Ελλάδας, λες και οι νέοι είναι κάτι έξω από τον ελληνικό λαό. Βεβαίως, πρέπει να υπάρχει κίνημα νέων, άλλωστε κι εμείς έχουμε ξεχωριστή Οργάνωση, είναι η Κομμουνιστική Νεολαία.

Αλλά εμφανίζουν πια το κίνημα των νέων σαν ένα νέο υποκείμενο. Φτιάξανε δε και καινούργιες δυνάμεις το λεγόμενο "Πρεκαριάτο"! Αλλο, καινούργιο πράγμα. Για μας δεν είναι περίεργο. Οταν μιλάνε για νεολαία μιλάνε μόνο για τους απόφοιτους των Πανεπιστημίων που έχουν κάνει μεταπτυχιακά και διδακτορικά και δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Βεβαίως, υπάρχουν κι αυτά τα παιδιά και αρκετά από αυτά, θέλοντας να σπουδάσουν, αναγκάστηκαν οι γονείς τους να πουλάνε χωράφια που είχαν αξία και να υποφέρουν. Αλλά δείχνει καθαρά, και ιδιαίτερα για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ότι τους ενδιαφέρει η κάλπη και δε βλέπουν και το παιδί που αφήνει το Λύκειο, το παιδί που αφήνει το Γυμνάσιο, το παιδί που πάει στα απαράδεκτα ΕΠΑΣ και ΕΠΑΛ, τα παιδιά που είναι στον ΟΑΕΔ και σε τελευταία ανάλυση εκφράζουν, όχι την υποτίμησή τους, αλλά το φόβο τους απέναντι στην εργατική τάξη.

Θέλουν οι εργαζόμενοι να υποστείλουν τη σημαία της πάλης, στο όνομα της τάξης και της ησυχίας

Είναι απαράδεκτο. Εφημερίδες σοβαρές - ανεξάρτητα αν διαφωνούμε μαζί τους - να δημοσιεύουν άρθρα του Κουφοντίνα. Καλά, όλη αυτή η συζήτηση που γινόταν για τη 17Ν τι γίνεται; Που τους έλεγαν δολοφόνους, που δε δέχονταν να θεωρηθούν ότι είχαν πολιτική διάσταση οι ενέργειές τους και τώρα βάζουν τον Κουφοντίνα, τον Χριστόδουλο Ξηρό να μας βγάζουν λόγους και να καλούν το λαό σε εξέγερση; Ή να υπάρχουν δημοσιογράφοι που να λένε ότι η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που φορούν κουκούλες τις φοράνε για τα δακρυγόνα; Καλά, μας κοροϊδεύουν;

Ομως δεν είναι ηλίθιοι και χαζοί αυτοί που τα λένε. Ξέρουν ότι μπορούν να ψαρεύουν σε θολά νερά. Με αυτή την έννοια, εμείς θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Οχι μόνο δεν πρέπει να ανασταλούν και να προσαρμοστούν οι αγώνες, αλλά πρέπει τώρα να αρχίσει ο πραγματικός αγώνας, εναντίον της αντιλαϊκής πολιτικής, εναντίον των νέων μέτρων που έρχονται. Τώρα πρέπει να αρχίσει ο αγώνας, για να παρεμποδίσει το λαϊκό κίνημα και τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ολιγαρχίας και τα πολιτικά και τα οικονομικά.

Με την ευκαιρία. Η κυβέρνηση πλαγίως λέει ότι οι κουκουλοφόροι είναι ένας παράγοντας αποσταθεροποίησης, κάποιοι θέλουν να την αποσταθεροποιήσουν. Δεν είναι η κυβέρνηση Καραμανλή κυβέρνηση Αλιέντε, που βεβαίως υπήρχε αποσταθεροποίηση. Εμείς δεν πρόκειται να δεχτούμε αυτό το πράγμα και εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχουν κάποιοι σχεδιασμοί που δεν τους αμφισβητούμε, είναι σχεδιασμοί στήριξης του πολιτικού συστήματος με τη μορφή της δικομματικής απρόσκοπτης εναλλαγής ή κυβερνήσεις συνεργασίας.

Νομίζουμε ότι δεν είναι καθόλου τυχαία η φωνή του προέδρου του ΣΕΒ. Αν αυτό το θεωρεί αποσταθεροποίηση η κυβέρνηση, για μας είναι σταθεροποίηση του συστήματος και γι' αυτό γίνεται η παρέμβαση.

Τώρα, πρέπει να αρχίσει ο πραγματικός ρωμαλέος αγώνας: Ο εργατικός, ο αγροτικός, των αυτοαπασχολουμένων, της νεολαίας, των γυναικών, των συνταξιούχων, των μεταναστών κάθε τμήματος του κινήματος. Εκεί μπορεί να υπάρξει πολυχρωμία και εκεί όμως μπορεί να υπάρξει και συνάντηση σε ενιαία κατεύθυνση.

Δεν μπορεί να υπάρξουν μορφές πάλης που απαγορεύονται. Αυτό όμως που μπορεί να υπάρξει είναι ο πραγματικά περιφρουρημένος αγώνας. Οταν λέμε εμείς περιφρουρημένο αγώνα, δεν εννοούμε απλώς να βάλουμε αλυσίδες για να μην μπουν οι προβοκάτορες.

Περιφρουρημένος αγώνας σημαίνει ότι έχει σωστή πολιτική κατεύθυνση που απαντά στις σημερινές συνθήκες. Εχει αιτήματα, έχει στόχους, έχει ιδέες, έχει αξία, έχει σλόγκαν και πάνω από όλα είναι ένας αγώνας ο οποίος ωθεί στο να έρθει κάποιος σε ένα συλλαλητήριο αλλά και να μετέχει ενεργά στις οργανώσεις. Να γίνονται συνελεύσεις, να γεμίσουν τα αμφιθέατρα με όλους και όχι με τις ηγεσίες των παρατάξεων. Στα εργοστάσια οι εργαζόμενοι μέσα σε δύσκολες συνθήκες να συναντιούνται και να συζητούν, να μαζεύονται το απόγευμα στο σπίτι τους να μετέχουν και στην επεξεργασία των κατευθύνσεων και στη διαμόρφωση των αιτημάτων. Μιλάμε για μια άλλη ζωντάνια στο κίνημα, όπου το κίνημα δε θα ταυτίζεται με τη διοίκηση ενός σωματείου, ούτε μόνο με μια πρωτοπορία. Ενα κίνημα, το οποίο θα βγάλει από τη μέση εργατοπατέρες, γραφειοκράτες, μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εκφραστές της κυβερνητικής πολιτικής και της κρατικής πολιτικής, αλλά ένα κίνημα που θα το κάνει με μαζικές διαδικασίες, με συμμετοχή.

Βεβαίως, αυτό το κίνημα που δεν μπορεί να ταυτιστεί με ένα κόμμα, παραδείγματος χάρη το ΚΚΕ, αλλά που οπωσδήποτε αυτό το κίνημα πρέπει να είναι αντίθετο στα μονοπώλια. Ενα κίνημα, που δε θα παίζει το παιχνίδι του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, ή των σχεδίων για κυβερνήσεις συνεργασίας.

Αυτή είναι η στάση μας. Ολες οι μορφές πάλης και αγώνα και δεν πρέπει οι κουκουλοφόροι και οι προβοκάτσιες, να οδηγήσουν τους εργαζόμενους στο να υποστείλουν τη σημαία της πάλης, στο όνομα της τάξης και της ησυχίας. Αυτή είναι η ησυχία του νεκροταφείου, που δεν τη θέλουμε».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ