Πέμπτη 18 Δεκέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 39
ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ
Βατοπέδι

Τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις, δύο «διαφορετικών» κομμάτων, δέκα διαδοχικοί υπουργοί, είκοσι διαδοχικοί υφυπουργοί, διαδοχικά νομικά και γνωμοδοτικά συμβούλια διαφορετικής σύνθεσης και ένα σκάνδαλο διαρκείας σε βάθος δεκαετίας. Τι κοινό υπάρχει σε όλα αυτά; Ποια είναι η «λεπτή κλωστή» που συνδέει όλους τους συμμετέχοντες σε αυτή τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου με πρωταγωνιστή τη Μονή του Βατοπεδίου;

Ο κοινός παρονομαστής, πάνω στον οποίο έδρασαν όλοι όσοι συνέλαβαν, οργάνωσαν, συμμετείχαν και εκτέλεσαν το σκάνδαλο είναι το ενιαίο και αδιαίρετο κράτος. Ενα κράτος που επιδεικνύει μια αξιοθαύμαστη συνέχεια, μια αξιομνημόνευτη συνέπεια, ένα κράτος που αποδεικνύει ότι έχει κανόνες λειτουργίας, έχει προτεραιότητες, έχει και ιεραρχήσεις, όσον αφορά το είδος των συμφερόντων που εκπροσωπεί.

*

Ο εκμαυλισμός που αναδείχτηκε ακόμα και μέσα από τις λεπτομέρειες αυτής της δυσώδους υπόθεσης του Βατοπεδίου δε θα μπορούσε παρά να αποτυπωθεί τόσο στον ευτελισμό της δικομματικά και μιντιοκρατικά ποδηγετούμενης διαδικασίας «διερεύνησης» του σκανδάλου, όσο και στην πολιτική υποκρισία που συνοδεύει την «ανάληψη πολιτικής ευθύνης» για το σκάνδαλο.

Είδαμε τα κόμματα που εμπλέκονται - με αποφάσεις και με υπογραφές - στην «αγία ρεμούλα», να κατατάσσουν στα «δευτερεύοντα» (!) την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Είδαμε τους εκπροσώπους τους να προσπαθούν να ξεφύγουν, όσον αφορά στην εμπλοκή τους στις «ιερές μπίζνες», βαφτίζοντας το κρέας ψάρι. Είδαμε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που δρομολόγησαν και έφεραν εις πέρας τις «ιερές» τους υποχρεώσεις προς τη Μονή, να επιδιώκουν να ξεπετάξουν το σκάνδαλο της δυσώδους συναλλαγής, ρίχνοντάς το στα «Πάτερ ημών» της υποκρισίας και στα «Κύριε ελέησον» των διαδικαστικών σοφιστειών και της μετατροπής της έννοιας «κοινοβουλευτικός έλεγχος» σε ανέκδοτο.

*

Ο μεν πρωθυπουργός, με ύφος «ολίγον από Σημίτη», να τα ρίχνει στις «χρόνιες παθογένειες του κράτους (που) διευκόλυναν τα όσα διαδραματίστηκαν». Το είχε πει και ο Σημίτης: «Τι να κάνουμε, αυτή είναι η Ελλάδα»...

Το δε ΠΑΣΟΚ, όταν οι άλλοι χρησιμοποιούν σαν άλλοθι την προσωπική τους «μωρία», εκείνο επιμένει να αντιμετωπίζει σαν «βλάκες» όλους τους υπόλοιπους, πλην δηλαδή των ενοίκων της Χαριλάου Τρικούπη. Κατά τη λογική του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, οι υπόλοιποι πρέπει να αποδεχτούμε ότι τα κακώς κείμενα στην Ελλάδα - και για όλα τα θέματα - ξεκινούν από το 2004. Πριν, δεν είχε ακόμα η Εύα δαγκώσει το μήλο και δεν είχε διασαλευτεί ο Παράδεισος...

*

Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου είναι μια καραμπινάτη κλοπή του δημόσιου πλούτου. Είναι μια καραμπινάτη κλοπή της γης των ακτημόνων. Είναι μια υπόθεση που η «διερεύνησή της» κατέστη συνώνυμη της καταρράκωσης ακόμα και των τελευταίων αποθεμάτων σοβαρότητας από τους «Καρχιμάκηδες» και τις «Παπακώστες» της δικομματικής οπερέτας.

Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου είναι μια καθαρή ακτινογραφία του δικομματισμού: Εχουμε δύο κόμματα που χάρισαν, εκποίησαν, αντάλλαξαν και ξεπούλησαν τη λίμνη, την παραλίμνη, τα κτήματα, τα οικοδομικά φιλέτα, έχουμε δύο «μουσαντένιους» πολιτικούς σχηματισμούς που κάνουν μπροστά τους τους κάθε λογής «πενταβρωμίδηδες» να μοιάζουν με σχολιαρόπαιδα και που έχουν το θράσος να καμώνονται τους «παραπλανημένους» και τους «πεντακαθαρίδηδες»...


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ