Είναι υπόθεση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της να δυναμώσουν την οργάνωση του λαϊκού κινήματος, να κάνουν την οργή και την αγανάκτηση συγκροτημένο αγώνα, να αυτοπεριφρουρήσουν τους αγώνες και τα αιτήματά τους τόσο από τις δυνάμεις καταστολής όσο και από τις προβοκάτσιες

Απέναντι ακριβώς σε αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, μαθητές, φοιτητές - σπουδαστές κινητοποιούνται εδώ και μέρες. Το κύμα της αγανάκτησης, που πυροδοτήθηκε από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή από τις δυνάμεις καταστολής, δεν είναι τυφλό. Οι δεκάδες χιλιάδες κόσμου που βρίσκονται στους δρόμους όλες τις προηγούμενες μέρες, δεν είναι «κίνημα της βιτρίνας». Μπορεί η δράση των κουκουλοφόρων να είναι εκείνη που προβάλλεται από τα αστικά ΜΜΕ, μπορεί και ανάμεσά τους να βρίσκονται και κάποιοι μαθητές παρασυρμένοι. Ομως, ο όγκος αυτός των κινητοποιήσεων δε συστήνεται από κουκουλοφόρους, αλλά από νέους και εργαζόμενους που ασφυκτιούν από την εφαρμοζόμενη πολιτική και οργίζονται από την ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού.

Το απέδειξαν τη Δευτέρα και την Πέμπτη οι μαθητές δεκάδων σχολείων με τις τοπικές κινητοποιήσεις που έκαναν, οι οποίες οργανώθηκαν από τους ίδιους τους μαθητές άμεσα εμπεριέχοντας και το στοιχείο του αυθορμητισμού της νιότης τους. Το απέδειξαν την Τρίτη και την Παρασκευή δεκάδες χιλιάδες μαθητές και φοιτητές με τις περιφρουρημένες και συγκροτημένες πορείες που έκαναν με τα Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων Αθήνας και Πειραιά. Αποστομωτική απάντηση έδωσαν την Τετάρτη οι δεκάδες χιλιάδες απεργοί εργάτες, και μαζί τους οι μαθητές και φοιτητές, που κόντρα στο κλίμα της τρομοκράτησης και του εκφοβισμού των τελευταίων ημερών και κυρίως κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία με την οποία καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι, περιφρούρησαν την απεργία, μαζικοποίησαν τις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα και μετέτρεψαν την απεργία τους σε κραυγή διαμαρτυρίας ενάντια σε όλες τις εκφράσεις της αντιλαϊκής πολιτικής.

Οι ίδιοι οι μαθητές αποκαλύπτουν το στημένο παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες του μαθητικού κινήματος, καταγγέλλοντας διάφορους άγνωστους τύπους που μόνη τους δουλειά είναι να διαλύσουν τις συγκροτημένες μαθητικές διαδηλώσεις και να εγκλωβίσουν τους μαθητές στο παιχνίδι του κλεφτοπόλεμου με την αστυνομία.

Σε αυτό το παιχνίδι παίζει η κυβέρνηση, επιδιώκοντας να ξυπνήσει αντιδραστικά και συντηρητικά ανακλαστικά ενάντια όχι στους κουκουλοφόρους, αλλά στο ίδιο το κίνημα του λαού και της νεολαίας. Στο ίδιο πνεύμα αστικά ΜΜΕ μιλούν για εξεγέρσεις απομονώνοντας από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας - τις οποίες αντιμετωπίζουν ως μη γενόμενες - τα επεισόδια των κουκουλοφόρων. Σε αυτό το παιχνίδι παίζει και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, σε μια προσπάθεια να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων και της νεολαίας και να παρουσιαστεί ως δύναμη «ανατροπής». Ετσι, χαϊδεύει τους κουκουλοφόρους, για τους ίδιους ακριβώς τυχοδιωκτικούς και ψηφοθηρικούς λόγους που το έχει πράξει και στο παρελθόν.

Ο Αλ. Τσίπρας μιλάει για «εξέγερση της νέας γενιάς» (Κόρινθος, 9/12/2008), ενώ ο Αλ. Αλαβάνος, αφού λέει ότι έχει μια μεγάλη αγκαλιά που τους χωράει όλους (και τους κουκουλοφόρους) σημειώνει: «Εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ (...) δεν αγωνιζόμαστε ενάντια σε βιτρίνες (...) Πρέπει όμως αυτή η Βουλή κι αυτή η κυβέρνηση να καταλάβει την οργή της νέας γενιάς» (Βουλή, 11/12/2008). Δηλαδή, ο ΣΥΝ λέει πως η νέα γενιά που πρέπει να καταλάβει η Βουλή την οργή της, είναι εκείνοι που τα σπάνε... Επειδή ακριβώς με το πραγματικό κίνημα οι οπορτουνιστές δεν έχουν καμία σχέση, γι' αυτό και φτάνουν στο σημείο να παραλληλίζουν τους κουκουλοφόρους με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τους αντάρτες του ΕΛΑΣ και να υποστηρίζουν ότι οι νέοι έλκονται από τη δράση των κουκουλοφόρων, γι' αυτό είναι νέο κίνημα (Π. Λαφαζάνης στη ΝΕΤ)...

Το χάδι πέφτει σύννεφο και μοναδικός στόχος είναι να ανεβάσουν το «κύρος» του ΣΥΝ στη νεολαία, ο οποίος, διαψεύδοντας τις δημοσκοπήσεις, παραμένει ανύπαρκτος σε σχολεία, πανεπιστήμια, ΤΕΙ. Μόνος καημός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι η ψηφοθηρία, όπως αποκαλύπτεται, καθώς «ξαφνικά» ο Αλ. Τσίπρας ζητάει «ψήφο στα 16», και η «Αυγή» της περασμένης Παρασκευής χαρακτηρίζει την πρόταση «αιχμή για να σπάσει η περιθωριοποίηση των νέων και να αποκτήσουν δύναμη και αποτελεσματικότητα οι αγώνες τους»! Πόσο πιο καθαρά να το πουν ότι ενδιαφέρονται για τη νεολαία στενά για ψηφοθηρικούς λόγους... Προσπαθούν να παραστήσουν το κόμμα της νεολαίας προκειμένου να την εμποδίσουν να οργανωθεί και να προσεγγίσει τους φυσικούς της συμμάχους, τους εργάτες. Ακριβώς επειδή δεν τους συμφέρει να υπάρχει κίνημα οργανωμένο (πώς να το καπελώσουν;) και μαχητικό (πώς να το εμποδίσουν;) γι' αυτό και τσουβαλιάζουν το πραγματικό κίνημα με το «κίνημα» της βιτρίνας, χρεώνουν ουσιαστικά στους χιλιάδες μαθητών, φοιτητών, εργαζομένων που διαδηλώνουν μαχητικά, τα τυφλά χτυπήματα των κουκουλοφόρων, συμβάλλοντας στη λασπολογία ενάντια στο κίνημα.

Η οργή που σήμερα ξεσπά δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Γιγαντώνεται καθημερινά από όλες τις πλευρές της αντιλαϊκής πολιτικής κεφαλαίου - ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Το Σάββατο 6/12 ήταν μια σφαίρα από το όπλο αστυνομικού που έριξε νεκρό ένα παιδί. Από την αρχή του 2008 έχουν καταγραφεί στα επίσημα στοιχεία 123 «σφαίρες» του κεφαλαίου που έριξαν νεκρούς ισάριθμους εργάτες. Αυτή είναι η επιθετικότητα του κεφαλαίου και του αστικού κράτους, που πασχίζει βίαια να διατηρήσει και να αυξήσει τα κέρδη των πλουτοκρατών και θα ενταθεί ακόμα περισσότερο μπροστά στην οικονομική κρίση.

Η επιθετικότητα του κεφαλαίου δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά ούτε με ένα ξέσπασμα, ούτε με τυφλά χτυπήματα, ούτε με γενική εκδήλωση αγανάκτησης που περιορίζεται στη μια ή την άλλη έκφραση αυτής της πολιτικής. Τέτοιοι αγώνες είναι «φτερό στον άνεμο», εύκολη «λεία» για αξιοποίηση από την ίδια την κυρίαρχη πολιτική, που μπορεί να τους στρέφει σε όποιο κανάλι κάθε φορά τη συμφέρει. Μορφές κινητοποιήσεων ανοργάνωτες, απεριφρούρητες, «αγκαλιά» με κουκουλοφόρους που δεν ξέρει κανείς το πρόσωπό τους, ήταν και παραμένουν διάτρητες απέναντι στους κρατικούς μηχανισμούς. Γι' αυτό και οι διάφοροι «κινηματίες της βιτρίνας» πρέπει να απομονωθούν από το μαζικό λαϊκό κίνημα, καθώς η δράση τους δίνει άλλοθι στην κυβέρνηση και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς προκειμένου να χτυπήσουν ακόμα πιο λυσσαλέα το λαό και τη νεολαία. Επιπλέον, όλο αυτό το σκηνικό αξιοποιείται από την ίδια την κυρίαρχη πολιτική που δε θέλει οργανωμένο κίνημα, φοβάται τη δύναμη του συλλογικού και συγκροτημένου αγώνα και επιδιώκει να περιορίσει ακόμα περισσότερο τις δημοκρατικές ελευθερίες του λαού.

Απέναντι στην επιθετικότητα του κεφαλαίου απάντηση μπορεί να δώσει το δυνάμωμα ενός ρωμαλέου και οργανωμένου εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, που βάζει αιτήματα και στόχους κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική. Ενα κίνημα με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να χτιστεί και να ανδρωθεί εκεί που αναμετριέται καθημερινά με τη βία του κεφαλαίου, με την εργοδοτική τρομοκρατία, με την υπερεκμετάλλευση και την κλοπή του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι. Είναι υπόθεση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της να δυναμώσουν την οργάνωση του λαϊκού κινήματος, να κάνουν την οργή και την αγανάκτηση συγκροτημένο αγώνα, να αυτοπεριφρουρήσουν τους αγώνες και τα αιτήματά τους τόσο από τις δυνάμεις καταστολής όσο και από τις προβοκάτσιες. Γιατί ένα τέτοιο κίνημα μπορεί όχι μόνο να βάζει φραγμούς στην αντιλαϊκή πολιτική και να αποσπά κατακτήσεις, αλλά, κυρίως, να θέσει σε ευθεία αμφισβήτηση την εξουσία των μονοπωλίων. Προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός κινήματος με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η ενδυνάμωση του ΚΚΕ και της νεολαίας του, που ως η οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης μπορεί να προσανατολίσει τον αγώνα κόντρα στην εξουσία των μονοπωλίων, να οργανώσει τη ριζοσπαστική πάλη για τη νέα έφοδο προς τον ουρανό.