Μη φοβάσαι σύντροφε, όπως δε φοβήθηκαν αυτοί που έζησαν στο σκοτάδι των μπουντρουμιών.

Μη φοβάσαι σύντροφε, όπως δε φοβήθηκαν αυτοί που μ' ένα πινέλο και μια μπογιά ξενυχτούσανε γράφοντας στους τοίχους συνθήματα για την Ειρήνη και τη Λευτεριά, κάτω από τον ήχο ενός ακορντεόν.

Μη φοβάσαι σύντροφε, όπως δε φοβήθηκαν αυτοί που έδωσαν τον οβολό από το στέρημά τους κάνοντας δικό τους το μέλλον του κόσμου. Συμπόνεσε τους θρήνους και τους αναστεναγμούς των μαυροφορεμένων γυναικών έξω από τις φυλακές, τα στρατόπεδα και τα νεκροτομεία.

Μη φοβάσαι σύντροφε παρ' ότι ο δρόμος μακρινός, στρωμένος με τ' αγκάθια, είναι δικός σου αυτός ο δρόμος... Δικό σου και το δίκιο, όπως δικός σου είναι ο πλούτος που παράγεις. Μη φοβάσαι τα ξόανα και τ' αργυρώνητα τσιράκια, τους εσταυρωμένους χαμαιλέοντες, τα ερπετά και τρωκτικά της Γης.