Του Πέτρου Ζερβού από το «9» της «Ελευθεροτυπίας»

«η χώρα πρέπει να σφίξει τα λουριά».

Ας αρχίσουν το σφίξιμο οι επιχειρηματίες της χώρας. Οι εργάτες έτσι κι αλλιώς περαστικοί είναι. Χτες στη Γερμανία, σήμερα στην Ελλάδα, προχτές στο Πακιστάν, αύριο ποιος ξέρει...

«η χώρα πρέπει να κόψει τη σπατάλη».

Αρχισε, ήδη. Από τα νοσοκομεία. Καθένας μπορεί να πεθάνει χωρίς την πολυτέλεια να τον έχει δει ένας γιατρός.

«η χώρα πρέπει να γίνει πιο παραγωγική».

Παράδειγμα: Πέντε ντιλίβερι μπόι χτες έσπασαν πόδια, χέρια για να είναι παραγωγικοί. Αύριο να σπάσουν και την άλλη πλευρά.

«η χώρα πρέπει να γίνει ανταγωνιστική».

Παράδειγμα: Να αρχίσουν οι μαθητές να τρώνε ο ένας τον άλλο μέσα στην τάξη, αντί να περιμένουν πότε θα δώσουν εξετάσεις για να πιάσουν 19,99.

«η χώρα θα βρεθεί σε έκτακτη κατάσταση».

500 χρόνια καπιταλισμού, ακόμα έκτακτος είναι; Και μας που μας φαινότανε για σάπιος...

«οι σοβαροί άνθρωποι ανησυχούν».

Σωστό είναι. Στην πραγματικότητα, τρέμουν όταν βλέπουν εργάτη να γελάει υποχθόνια.

Στην απέναντι μεριά του ωκεανού:

-- Τι είπε ο άνθρωπος; Οτι σ' αυτό το σύστημα επιβιώνει ο ισχυρότερος. Και πέσανε να τον φάνε. Γιατί τη θέση της Τζένεραλ Μότορς θα την πάρει η αναδυόμενη Σινγκ Γιου Του Του.

-- Οι πατεράδες τους πήγαν σ' έναν πόλεμο που δεν ήταν δικός τους. Αυτοί ένα μεροκάματο έψαχναν - όσο μπορείς να πεις μεροκάματο το να σκορπίζεις θάνατο. Τώρα μετράνε νευροπαραλυμένους ανάμεσα στους μισθοφόρους. Παραδόξως, δε μετράνε κανέναν απ' αυτούς που φάγανε στο κεφάλι τα αέρια...

-- Τα παιδιά των μισθοφόρων υποσιτίζονται. Για να είναι έτοιμοι μόλις «η πατρίδα το ζητήσει» να προσφερθούν κι αυτά για μισθοφόροι.

Χρειάστηκε να περάσουν κοντά 20 χρόνια, για να μάθουμε ορισμένα από το τι ήταν «ο Κόλπος». Εχουμε καιρό να μάθουμε για τη Σερβία και το επόμενο Ιράκ, όπως και για το Αφγανιστάν. Μέχρι τότε, όποτε ακούμε κάποιον να δηλώνει «είμαστε όλοι Αμερικάνοι» να του ευχόμαστε «και πεζοναύτης νέε μου...».

Λεπτομέρεια: Τα στοιχεία για τους υποσιτισμένους αφορούν την περίοδο πριν το ξέσπασμα της κρίσης. Τα στοιχεία της κρίσης θα αρχίσουν να παρουσιάζονται του χρόνου τέτοιο καιρό. Αυτό δεν εμποδίζει τους αναλυτές να βλέπουν το μέλλον και, ήδη, να προετοιμάζουν το κλίμα για ό,τι έρχεται.

Καλώς να έρθει. Ο,τι εμφανίζει γυμνή τη βαρβαρότητα, είναι για καλό. Το κακό είναι πως αυτός που πρέπει να δώσει τη λύση είναι ακόμα ανοργάνωτος, αν όχι και ανυποψίαστος. Γιατί πολλοί τρώνε τη σφαλιάρα, λίγοι καταλαβαίνουν από πού τους ήρθε.

Βοηθάει σ' αυτό κι εκείνη η «διανόηση» που έχει μύρια όσα να γράψει κάθε μέρα, ώστε να μη μείνει χαραμάδα απ' όπου η συνείδηση να μπορέσει να δει την αιτία.

Κάποια στιγμή να πάψουμε να γράφουμε για «παπαγαλάκια» και λοιπές τέτοιες α-νόητες λέξεις.

Είναι κρίσιμο να πεις τι ακριβώς κάνουν όλοι αυτοί που λένε στους εργάτες ότι τρεις ή δεκατρείς τράπεζες υπό κρατικό έλεγχο θα κάνουν ανθρώπινο τον καπιταλισμό.

Ασχετο: Τι σας έκανε, ρε παιδιά, ο άνθρωπος και του βάψατε τον τοίχο; Ξέρετε τι είναι να Πασχ-ίζεις μια ζωή για να γίνεις ιδιοκτήτης και ένα πρωί να βλέπεις τον τοίχο της περιουσίας σου να έχει γίνει δημόσιας χρήσης; Τουλάχιστον, βάλατε γράσο στην μπογιά;