Μνήμες από τους τόπους μαρτυρίου και εξορίας αγωνιστών και κομμουνιστών ζωντάνεψαν την Κυριακή το βράδυ σε μια ιδιαίτερα συγκινητική εκδήλωση που διοργάνωσαν οι ΚΟ Ιλίου της Δυτικής Αχτίδας της ΚΟΑ στα πλαίσια των 90χρονων του ΚΚΕ, στο θέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου Ιλίου, το οποίο αποδείχτηκε τελικά μικρό για να χωρέσει τον κόσμο που συμμετείχε. Ηταν μια εκδήλωση τιμής στους κομμουνιστές, που στα 90 χρόνια της Ιστορίας του Κόμματος βίωσαν τις πολιτικές διώξεις και τους εκτοπισμούς, με εξορίες και βασανιστήρια, χωρίς ποτέ να λυγίσουν, συνεχίζοντας ακόμα και από εκεί τον αγώνα για τα δίκια της εργατικής τάξης και του Κόμματος. Η εκδήλωση αποδείχτηκε ιδιαίτερα συγκινητική, καθώς οι ΚΟ του Ιλίου κατόρθωσαν να συλλέξουν πλούσιο ιστορικό φωτογραφικό και άλλο υλικό με ντόπιους κομμουνιστές αγωνιστές στα ξερονήσια.

«Τιμάμε σήμερα όλους τους αγωνιστές και την προσφορά τους στο Κόμμα και το εργατικό λαϊκό κίνημα. Γιατί αν σήμερα το Κόμμα έχει τις όποιες επιτυχίες οφείλονται στη δική τους προσφορά», επισήμανε, ανοίγοντας την εκδήλωση, ο Νίκος Τριανταφύλλου, εκ μέρους των ΚΟ.

Στη συνέχεια της εκδήλωσης έγινε κεντρική ομιλία από τον Θέμη Γκιώνη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος επισήμανε μεταξύ άλλων ότι υποδεχόμαστε τα 90 χρόνια του ΚΚΕ, το οποίο περίτρανα αποδείχτηκε «τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της Οργής». «Το ΚΚΕ, σημείωσε, όλα αυτά τα χρόνια έμεινε σταθερά στη γραμμή της πάλης και του αγώνα. Στέκεται στο πλευρό της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων που βρήκαν στο Κόμμα ό,τι πιο σύγχρονο και καινοτόμο, "την κατάργηση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο". Γι' αυτό και οι πολιτικές διώξεις και εκτοπίσεις εμφανίστηκαν με την ίδρυση του ΚΚΕ γιατί στο Κόμμα είδε η αστική τάξη τον πιο θανάσιμο εχθρό της και θέλησε έτσι να εξοντώσει».

«Το ΚΚΕ, επισήμανε ο Θ. Γκιώνης, προχωράει σήμερα στο 18ο Συνέδριο "αντεπίθεσης" και με το σύνθημα αυτό απευθύνεται εκτός από τα μέλη και τους φίλους και σε όλη την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα».

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με απαγγελίες ποιημάτων και προβολή εικόνων από τους τόπους εξορίας με αγωνιστές κομμουνιστές και τραγούδια. Η συγκίνηση κορυφώθηκε όταν τιμήθηκαν παλιοί κομμουνιστές εξόριστοι από την περιοχή που βρέθηκαν στην αίθουσα, αλλά και πολλοί ακόμα που δε βρίσκονται πλέον στη ζωή. Με τις φωτογραφίες τους να εμφανίζονται σε γιγαντοοθόνη και ταυτόχρονα να διαβάζεται το αγωνιστικό βιογραφικό τους μαζί με τα θερμά χειροκροτήματα αποτέλεσαν έναν ελάχιστο φόρο τιμής, ο οποίος ολοκληρώθηκε με το σύνθημα που αντήχησε στην αίθουσα: «Ούτε σε ξερονήσια ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές».