Παρασκευή 14 Νοέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Περί ανθρωπιάς

Σ' ένα απόμερο παγκάκι έξω από κάποιο νοσοκομείο κάθεται να ξαποστάσει ένας μετανάστης, ένας φτωχός σπουργίτης, ένας απόκληρος - όπως θα λέγαμε - της κοινωνίας. Ενα παλικάρι μέχρι κει πάνω. Ρακένδυτος κι εξαθλιωμένος που με ένα κασελάκι στο χέρι μετέφερε τη φτωχική του πραμάτεια κυνηγώντας το μεροκάματο, ανάμεσα σε ανήμπορους και δυστυχισμένους.

Κάθισε να ξαποστάσει θλιμμένος και απόκοσμος, μοναδικό του κέρδος για κείνη τη μέρα, αυτό που κατάφερε να αποκτήσει. Ηταν ένα σάντουιτς. Θες - κι όπως θέλεις πάρτο - για πρωινό; για μεσημέρι; για βράδυ; Ενα σάντουιτς. Αυτό ήταν ο κόπος και το κέρδος του.

Σ' ένα σάντουιτς είχε τοποθετήσει όλη την επιτυχία και δραστηριότητά του και φυσικά ο τρόπος που θα το έτρωγε προμήνυε μια μοναδική απόλαυση. Ενα διάλειμμα. Δεν προχώρησε σε δυο - τρεις γεμάτες μπουκιές, όταν μπροστά του εμφανίστηκε ακάλεστος ένας περιστασιακός φίλος, που δε γνωρίζει ταξικές διαφορές, να τον κοιτά παρακλητικά στα μάτια και να γουργουρίζει.

Ηταν ένα χαριτωμένο πεκινουά, ένα μικρό σκυλάκι που μόλις ξέφυγε από την επιτήρηση της αρχοντικής κυράς του και λιμπίστηκε το ξεροκόμματο που με τόση ευχαρίστηση και βουλιμία έτρωγε ο φίλος μας...! Εκείνος του ανταπέδωσε τη ματιά κι ένα τρυφερό χάδι στη μουσούδα. Υστερα - και χωρίς να το πολυσκεφτεί - έκοψε ένα ικανό κομμάτι με το κεντρικό περιεχόμενο του σάντουιτς και το πρόσφερε στον περιστασιακό φίλο του, μένοντας ο ίδιος νηστικός. Ο σκυλάκος το πήρε με μεγάλη ευχαρίστηση, κουνώντας επιδεικτικά την ουρά του, ώσπου έσπευσε ανήσυχη η αρχοντική κυρία και περιμάζωξε τον ατακτήσαντα σκύλο της, μαλώνοντάς τον και μην επιτρέποντάς του τις κακές συναναστροφές.

Ποιος είπε πως χάθηκε; πως εξαφανίστηκε η Ανθρωπιά; Μόνο που δε θα τη βρεις στα σαλόνια και τα μέγαρα, μόνο που δε θα τη βρεις στις λέσχες των κομπιναδόρων, των κατασκευαστών όπλων και σ' αυτούς που καπηλεύονται τα όσια και τα ιερά μας, τους υποκριτές δυνάστες και τους μεγαλορασοφόρους.

Ποιος είπε πως χάθηκε; Πως δεν υπάρχει Ανθρωπιά; Δε χτύπησε πόρτες σε φτωχούς κι απόκληρους. Δε μοιράστηκε τη γόπα του τσιγάρου, τον πόνο και τη στέρηση. Δεν ένιωσε, δεν κατάλαβε, δεν έζησε, δεν προβληματίστηκε.

Ναι! Υπάρχει ακόμα γύρω μας ανθρωπιά και συμπόνια. Αρκεί να μπορείς να τη διακρίνεις, αρκεί να μην έχεις κορεστεί και μπουχτίσει από πρόσκαιρες παραχωρήσεις κι απολαύσεις.

Αρκεί να πιστεύεις σε κάποιες αξίες που δεν παλιώνουνε ποτέ...! Η ανθρωπιά υπάρχει στις ψυχές των καθημερινών απλών ανθρώπων..!


Β ασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ