Motion Team

Αυτό ξεκαθάρισε ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας, προχτές το βράδυ, σε εκδήλωση για τις Θέσεις για το σοσιαλισμό που πραγματοποιήθηκε στην Καλαμαριά. «Εξακολουθούμε και σήμερα, συνέχισε, να υπερασπιζόμαστε το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε παρά την κριτική που περιέχεται στις Θέσεις και στα ντοκουμέντα μας. Αυτήν την κόκκινη γραμμή δεν την περνάμε. Ούτε για λόγους εγωισμού, ούτε για λόγους συναισθηματισμού, αλλά για λόγους ουσίας».

Ο Θ. Κωνσταντινίδης τόνισε ότι με τις Θέσεις της ΚΕ δίνεται μια απάντηση στις αιτίες της ανατροπής, ενώ κατατίθεται η αντίληψη του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό.

«Θεωρούμε μεγάλης σημασίας το γεγονός, ανέφερε, ότι αποκρυσταλλώθηκαν τα αποτελέσματα της παραπέρα μελέτης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, για τις αιτίες νίκης της αντεπανάστασης. Η αναζωογόνηση του οράματος του σοσιαλισμού σε ευρύτερες μάζες αποτελεί το στοιχείο ισχυροποίησης του Κόμματος, ζήτημα που είναι άλλωστε κεντρικό θέμα του Συνεδρίου.

Ξεκινάμε από την αρχή της υπεράσπισης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε τον 20ό αιώνα. Κυρίως, ο εμπλουτισμός της συζήτησης που άνοιξε, το 1995, στο Κόμμα στηρίζεται στην εμπειρία της Σοσιαλιστικής Οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, με επίκεντρο την ΕΣΣΔ. Αξιοποιεί ντοκουμέντα, μελέτες άλλων επιστημόνων, επιστημονικά συμπόσια στην έδρα της ΚΕ, δημοσιεύσεις και εκδόσεις, χωρίς να σημαίνει ότι υιοθετούμε ό,τι ακούστηκε και ό,τι δημοσιεύτηκε.

Και μόνο το γεγονός ότι το Κόμμα, εσωκομματικά πρώτα και με ανοιχτό διάλογο σήμερα, συζητάει, είναι απόδειξη ιδεολογικής, πολιτικής και θεωρητικής ωριμότητας και προόδου που σημειώσαμε ως Κόμμα.

Το βάρος στη μελέτη των αιτιών της αντεπανάστασης και της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στρέφεται στις ευθύνες του υποκειμενικού παράγοντα, στο κόμμα. Οφείλαμε να πούμε τους προβληματισμούς, να δώσουμε εξηγήσεις σε όλους εκείνους οι οποίοι καλοπροαίρετα αναρωτιούνται τι συνέβη και θέλουν να γνωρίζουν πώς σήμερα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας επεξεργάζεται τη θέση του για το σοσιαλισμό.

Εμείς την προσφορά και τη συνεισφορά γενικότερα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη Σοβιετική Ενωση την κρίνουμε πάντα σε συνάρτηση με τις συγκεκριμένες συνθήκες που επικρατούσαν διεθνώς και, πάνω απ' όλα, παίρνοντας υπόψη ότι ο διεθνής συσχετισμός παρέμενε υπέρ του ιμπεριαλισμού.

Η Σοβιετική Ενωση μπήκε στο μάτι του κυκλώνα από την πρώτη στιγμή της πραγματοποίησης της σοσιαλιστικής επανάστασης και μπήκε στο μάτι του κυκλώνα όχι μόνο με ιδεολογικά και προπαγανδιστικά μέσα. Ας μην ξεχνάμε ότι από την πρώτη στιγμή, το 1918, δέχτηκε την άμεση στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση. Τη δέχτηκε πάλι και το 1941 και το λέμε αυτό, διότι βεβαίως μιλάμε για ένα Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά όλοι ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι υπήρχε συγκεκριμένος σχεδιασμός: Να επιτεθεί πρώτα η Γερμανία στη Σοβιετική Ενωση, ώστε να ξεμπερδεύουν οι Γάλλοι, οι Αγγλοι και οι Αμερικάνοι "φίλοι μας" και μετά βεβαίως οι ιμπεριαλιστικές χώρες να βρουν μεταξύ τους μέσα από πόλεμο πώς θα διαμορφώσουν το συσχετισμό δύναμης.

Γι' αυτό και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ξεδιπλώθηκε με μεγάλη σφοδρότητα και σε βάθος, στο έδαφος της Σοβιετικής Ενωσης. Βεβαίως, καθόλου δεν ξεχνάμε ότι η έκβαση αυτού του πολέμου θα ήταν διαφορετική δίχως το ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης. Δεν υποτιμούμε τα απελευθερωτικά κινήματα που έγιναν σε όλη την Ευρώπη, αλλά ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι δεν έφτανε ούτε η μεγαλειώδης ελληνική Αντίσταση ούτε η γιουγκοσλάβικη Αντίσταση για να νικηθεί ο γερμανικός στρατός. Ο συσχετισμός δύναμης καθορίστηκε, σε πολύ μεγάλο βαθμό, από το ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης.

Βεβαίως, η πολεμική εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης συνεχίστηκε και μετά την απελευθέρωση, με το εναρκτήριο λάκτισμα του Τσόρτσιλ το 1946, με όλα τα μέσα στρατιωτικά και πολιτικά.

Ωστόσο, αυτό το θέμα το διαπραγματευτήκαμε πάρα πολύ αναλυτικά στα ντοκουμέντα της Πανελλαδικής Σύσκεψης του 1995. Εκτοτε, η Κεντρική Επιτροπή χρεώθηκε να συγκεντρώσει την προσοχή της κυρίως σε αυτό που λέμε τον υποκειμενικό παράγοντα και τους εσωτερικούς παράγοντες που οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση.

Με δεδομένο ότι η Σοβιετική Ενωση προχωρούσε σε έναν πάρα πολύ δύσβατο δρόμο, όπως και οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης, παρ' όλα αυτά εμείς στρέφουμε την προσοχή μας στους εσωτερικούς παράγοντες, ακριβώς διότι όχι μόνο δεν έχουμε ξεσήκωμα του λαού για να ανατρέψει τη σοβιετική εξουσία, αλλά αντίθετα την ώρα που γινόταν προσπάθεια από τα πάνω να ανατραπεί η σοβιετική εξουσία, από κάτω ο σοβιετικός λαός και οι άλλοι λαοί πίστευαν ότι ενισχύεται ο σοσιαλισμός και έλεγαν: Θέλουμε καλύτερο και περισσότερο σοσιαλισμό. Ακριβώς αυτή η κατάσταση που τη ζήσαμε, ότι δηλαδή από τα πάνω ξεκίνησε η διαδικασία της αντεπανάστασης, μας οδηγεί στο να στρέψουμε την προσοχή μας στον υποκειμενικό παράγοντα.

Επίσης, στο κείμενο - που είναι προσυνεδριακό - τοποθετούμαστε, όπως και το 1995, απέναντι στο δικαιολογημένο ερώτημα που βάζουν άνθρωποι, οι οποίοι στηρίζουν και πιστεύουν στο Κόμμα, αλλά και καλοπροαίρετοι εργαζόμενοι: Καλά δεν μπορούσατε να δείτε, να προβλέψετε αυτήν την κατάσταση;

Είναι γεγονός ότι ακολουθήσαμε μια τάση εξιδανίκευσης του σοσιαλισμού. Αυτό οφειλόταν στο ότι δε διαμορφώσαμε εκείνες τις προϋποθέσεις με τη δική μας θεωρητική επάρκεια και τις δικές μας θεωρητικές επεξεργασίες, ώστε να συμβάλουμε στην ανάπτυξη της θεωρίας και να μπορούμε πραγματικά να ξεχωρίζουμε αυτό που βλέπαμε ως αδύνατο ή δύσκολο σημείο, να μην το αποδίδουμε στην ίδια την αντικειμενική πραγματικότητα και στη φύση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αλλά να μπορούμε να συμβάλουμε να συνειδητοποιηθεί ότι ξεκινούσε μια περίοδος που είχε λάθη.

Ενα ζήτημα ήταν αυτό. Δεν κρύβαμε. Δεν μπορούσαμε να δούμε σε βάθος το όλο πρόβλημα.

Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι βεβαίως δε βοηθηθήκαμε κι εμείς, μέσα από τις διαμορφωμένες, ιδιαίτερα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τυπικές σχέσεις ανάμεσα στα κομμουνιστικά κόμματα. Δε διευκολυνόταν ο διάλογος, ο αντίλογος, η συζήτηση. Κυριαρχούσε η άποψη, που σε ένα βαθμό ήταν σωστή, ότι κάθε κόμμα έχει την ευθύνη της δράσης στη χώρα του. Είναι σωστό αυτό να μπορεί να συνδυάζεται με ένα δημιουργικό προβληματισμό και με μια δημιουργική κριτική.

Βγάλαμε κι εμείς τα συμπεράσματά μας και, ακριβώς γι' αυτό, θεωρούμε ότι πρέπει να συμβάλλουμε. Δε θεωρούμε ότι είμαστε το κέντρο της Γης, αλλά πρέπει κι εμείς να καταθέσουμε τη δική μας συμβολή μπροστά στο λαό της χώρας μας», υπογράμμισε ο Θ. Κωνσταντινίδης.