Η ΚΕ του ΚΚΕ δίνει σήμερα στη δημοσιότητα με ειδικό ένθετο στον «Ρ» τις Θέσεις για το σοσιαλισμό ως προσυνεδριακό ντοκουμέντο για εσωκομματική και δημόσια συζήτηση στο δεύτερο θέμα του 18ου Συνεδρίου. Για το ΚΚΕ η διερεύνηση των παραγόντων που οδήγησαν στην αντεπανάσταση δεν αποτελεί απλά ένα ζήτημα μελέτης και έρευνας για ιστορικούς λόγους. Είναι καθήκον που απορρέει από το Πρόγραμμα του Κόμματος, τον τελικό σκοπό της πάλης του, που είναι η ανατροπή του καπιταλισμού και η οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας. Απορρέει από το χαρακτήρα του ΚΚΕ ως επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης. Αποτελεί θεμελιακό ζήτημα για το Κόμμα μας η ανάπτυξη της επιστημονικής κοσμοθεωρίας του κομμουνισμού, προκειμένου να επεξεργάζεται σωστά την επαναστατική στρατηγική. Η ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας είναι προαπαιτούμενο της επαναστατικής δράσης. Επομένως, η συνεχής ενασχόληση του ΚΚΕ με τη διερεύνηση των αιτιών ανατροπής του σοσιαλισμού αποτελεί καθήκον πρώτης γραμμής. Μας εξοπλίζει θεωρητικά για τα ζητήματα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, καθήκον που ως κόμμα της εργατικής τάξης όχι μόνο δεν μπορούμε να το παραπέμψουμε στο μέλλον, αλλά το θεωρούμε καθήκον καθημερινής συστηματικής δουλειάς με στόχο να γίνεται υπόθεση πάλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ενισχύει την πίστη και την πεποίθηση στην υπόθεση της υπεράσπισης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, μέσα στο σημερινό πλαίσιο της πιο οξυμένης όσο ποτέ ιδεολογικοπολιτικής πάλης ανάμεσα στην αστική τάξη και το λαό. Δίνει και απαντήσεις στα χιλιάδες ερωτήματα που εδώ και χρόνια μας απευθύνουν οι άνθρωποι του μόχθου στις συζητήσεις που έχουμε μαζί τους. Είναι σημαντικό η επεξεργασία μας για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό να αφομοιωθεί απ' όλο το κομματικό δυναμικό, τις ΚΝίτισσες και τους ΚΝίτες. Αποτελεί προϋπόθεση της εξασφάλισης της ικανότητας να δουλεύουμε αποτελεσματικά με τη στρατηγική μας.

Συνεπώς το κείμενο με τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό, η δουλειά που θα αναπτυχθεί προσυνεδριακά, αποτελεί και μέσο ανάπτυξης δεσμών του Κόμματός μας με την εργατική τάξη, με τα άλλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, με την προοδευτική διανόηση.

Οι Θέσεις της ΚΕ για το σοσιαλισμό, για όλους τους πιο πάνω λόγους, αποτελούν όπλο ζωντανής δράσης στην υπόθεση της κοινωνικής επανάστασης, της ιστορικής εξέλιξης για να περάσει η ανθρωπότητα στο βασίλειο της ελευθερίας. Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού αποτελεί συστατικό μέρος του Προγράμματος του Κόμματος, που πρέπει να γίνεται υπόθεση πάλης της εργατικής τάξης ως ηγέτιδας και πρωτοπόρας κοινωνικής δύναμης στην εκπλήρωση της κοινωνικής της αποστολής για την κατάληψη της εξουσίας, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Η σοσιαλιστική οικοδόμηση είναι πάλη για την αλλαγή των σχέσεων παραγωγής, για την αναδιοργάνωση όχι μόνο των οικονομικών σχέσεων αλλά και των ιδεολογικών, πολιτιστικών κλπ., δηλαδή, όλων των κοινωνικών σχέσεων. Με αυτή την έννοια, η κοινωνική επανάσταση εκτείνεται σε όλη τη διάρκεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και δεν περιορίζεται στην κατάληψη της εξουσίας ή στη διαμόρφωση μόνο της αρχικής της οικονομικής βάσης.

Επομένως, το κείμενο με τις Θέσεις για το σοσιαλισμό αποτελεί όπλο της καθημερινής πολιτικής πάλης σε μια εποχή που ιστορικά δεν καθορίζεται από την αντεπανάσταση αλλά από το γεγονός ότι ο καπιταλισμός έχει μπει από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα στην εποχή του ανώτατου και τελευταίου σταδίου του, του μονοπωλιακού καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού. Αυτός είναι ο χαρακτήρας της και επομένως είναι εποχή των σοσιαλιστικών επαναστάσεων.

Η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού αναδεικνύονται μέσα από τις αντιφάσεις του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Το βασικό κριτήριο που προσδιορίζει ότι έχουν ωριμάσει οι αντιφάσεις του καπιταλισμού είναι η όξυνση της βασικής του αντίθεσης, που είναι: Η κοινωνικοποίηση της παραγωγής, της εργασίας, και η ατομική - καπιταλιστική ιδιοποίηση του προϊόντος, με τη θεώρηση ότι ο άνθρωπος και η εργατική του δύναμη είναι η σπουδαιότερη παραγωγική δύναμη. Αυτή η αντίφαση μπορεί να επιλυθεί μόνο αν αντιστοιχηθούν οι σχέσεις παραγωγής με το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, αν κοινωνικοποιηθούν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, αν υπάρξει σχεδιασμένη χρησιμοποίησή τους από τη σοσιαλιστική εξουσία σε όφελος των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου.

Αυτή η αντίφαση φαίνεται καθημερινά από τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, από την αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, τους πολέμους, το ξέσπασμα των οικονομικών κρίσεων του καπιταλισμού. Από την οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει σε διάφορες ισχυρές και λιγότερο ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες, με πρώτη απ' όλες τις ΗΠΑ, αλλά και την ΕΕ.

Επομένως, η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού όχι μόνο υπάρχουν και σήμερα, αλλά έχουν αναδειχτεί ακόμα πιο πολύ, ανεξάρτητα από το συσχετισμό δύναμης. Αλλωστε, η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού δεν καθορίζεται από το συσχετισμό δύναμης.

Τα συμπεράσματα από την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα είναι αναγκαία πρώτ' απ' όλα για τον εμπλουτισμό της δικής μας αντίληψης για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, για την πορεία μετασχηματισμού της κοινωνίας που στηρίχτηκε στην ατομική ιδιοκτησία σε κοινωνία που στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία. Το καθήκον αυτό, που πραγματοποιεί η εργατική τάξη με την καθοδήγηση του κόμματός της, ξεκινά με την επαναστατική κατάληψη της εξουσίας. Είναι πρωτόγνωρη ιστορική διαδικασία, απαιτεί συνείδηση των νομοτελειών της, για την επιτυχή σχεδιασμένη πορεία της σταδιακής κατάργησης κάθε μορφής ατομικής ιδιοκτησίας, για τη σχεδιασμένη ανάπτυξη των μέσων παραγωγής και πρώτα απ' όλα την ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου ως της σημαντικότερης παραγωγικής δύναμης. Απαιτεί τη διαμόρφωση του νέου ανθρώπου ως κοινωνικού ιδιοκτήτη, ικανού στην οργάνωση και διεύθυνση της σοσιαλιστικής παραγωγής, στην αναμόρφωση όλων των κοινωνικών σχέσεων και στην εδραίωση των λειτουργιών, των δομών και των κανόνων της νέας κοινωνίας.

Η πάλη για τη θεμελίωση και ανάπτυξη της νέας κοινωνίας καθοδηγείται από την επαναστατική εργατική εξουσία με επικεφαλής το Κομμουνιστικό Κόμμα, που αξιοποιεί τους νόμους κίνησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Από εδώ απορρέει και ο ανώτερος ρόλος του υποκειμενικού παράγοντα σε σχέση με όλους τους προηγούμενους κοινωνικοοικονομικούς σχηματισμούς. Αλλωστε, οι νέες σχέσεις παραγωγής δεν μπορούν να εμφανιστούν στον καπιταλισμό, το ίδιο όπως και στο παρελθόν κατά το πέρασμα από τον ένα κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό στον άλλο. Για παράδειγμα, οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής εμφανίστηκαν στους κόλπους της φεουδαρχίας ακριβώς γιατί η αστική τάξη είχε ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής. Η εργατική τάξη επειδή ακριβώς δεν έχει στην ιδιοκτησία της μέσα παραγωγής είναι υποχρεωμένη να καταλάβει πρώτα την εξουσία και στη συνέχεια να διαμορφώσει τις κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής.

Στο σοσιαλισμό εξαλείφεται η ταξική εκμετάλλευση, αλλά όχι και κάθε κοινωνική ανισότητα και διαστρωμάτωση, κάθε μορφή ατομικής ή ομαδικής ιδιοκτησίας, κάθε μορφή διείσδυσης καπιταλιστικών σχέσεων, όπως με το ξένο κεφάλαιο. Φυσικά, αυτό έχει αντανάκλαση στη συνείδηση, στις αντιλήψεις, στη στάση ζωής, που οπωσδήποτε επηρεάζονται και από τους μηχανισμούς που διαθέτει ο ιμπεριαλισμός.

Ολ' αυτά συνεπάγονται πάλη των νέων, των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής με τις παλιές, τις καπιταλιστικές, ως την οριστική εξάλειψή τους. Επομένως, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού δεν είναι έργο μονόπρακτο. Δε λύνεται μεμιάς, με την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη.

Οι δραματικές εξελίξεις των αρχών της δεκαετίας του 1990 έδωσαν τη δυνατότητα για μια συντονισμένη επίθεση του διεθνούς κεφαλαίου. Το Κόμμα μας δέχτηκε μια πρωτοφανή ιδεολογική επίθεση, επειδή υπερασπίστηκε την προσφορά του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα, επειδή προέβλεψε ότι η αντεπαναστατική καπιταλιστική παλινόρθωση θα έφερνε δεινά για όλη την ανθρωπότητα.

Παρά τις αντεπαναστατικές ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη και την ΕΣΣΔ στα 1989-1991 και τη μεγάλη οπισθοδρόμηση που έφεραν στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, παρά την προσωρινή υπεροχή του καπιταλισμού, οι αστοί ποτέ στα χρόνια που ακολούθησαν δεν εγκατέλειψαν την αντικομμουνιστική πάλη, παρά τους πανηγυρισμούς τους για οριστική και πλήρη νίκη τους, όπως υπεροπτικά προπαγάνδιζαν. Η οποία παίρνει διαστάσεις πολύμορφης πολεμικής, είτε ανοιχτής, είτε ύπουλης, υπονομευτικής, με στόχο να διεισδύσει στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος και των επαναστατικών κομμάτων η αμφισβήτηση του νομοτελειακού, του αντικειμενικού, του ιστορικά αναγκαίου, για το επαναστατικό πέρασμα από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό και, άρα, το ουτοπικό της πάλης για την κοινωνική επανάσταση.

Δικαιολογημένα από τη σκοπιά των αστών, από τη στιγμή που το ΚΚΕ συνεχίζει σε θεωρητικό, αλλά και πρακτικό επίπεδο να παλεύει για την επαναστατική κατάχτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη με τελικό σκοπό την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Οι καπιταλιστές, τα κόμματά τους, τα επιτελεία τους, προπαγανδιστικά και άλλα, έχουν το ταξικό κριτήριο υψηλά ανεπτυγμένο, γνωρίζοντας και αυτοί όπως και εμείς τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης. Ταξικό κριτήριο, που θεμέλιό του έχει το ζήτημα της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και κατανομής. Το οποίο μένει αναλλοίωτο στην κοινωνία, όσο συνεχίζει να διατηρείται η ταξική τους εξουσία. Μόνο έτσι συνεχίζουν ακόμη και ιστορικά αναγκαίες κοινωνικές ανατροπές για το πέρασμα από έναν κοινωνικό οικονομικό σχηματισμό στον επόμενο, από μια κατώτερη ιστορικά κοινωνική βαθμίδα σε μιαν ανώτερη, όπως στις σύγχρονες συνθήκες που ο καπιταλισμός είναι προ πολλού ιστορικά ξεπερασμένος, να καθυστερούν και να διατηρούνται αντιδραστικές σχέσεις παραγωγής, φρενάροντας τη δυνατότητα και προοπτική πλήρους απελευθέρωσης και πλέριας ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη, σε όφελος όχι μιας τάξης, αυτής που έχει την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας, με την επαναστατική αλλαγή ολόκληρης της οικονομικής βάσης της παλιάς κοινωνίας, την κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και την ολοκληρωτική εδραίωση και νίκη των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής. Που μέχρι να νικήσουν οριστικά, ενυπάρχει και ελλοχεύει ο κίνδυνος της αντεπανάστασης, σε συνθήκες αρνητικού συσχετισμού. Οι αστοί δεν το αντιμετωπίζουν αυτό μόνο από ταξικό ένστικτο, αλλά από τη συσσωρευμένη ιστορική πείρα και την πορεία οριστικής νίκης των δικών τους σχέσεων παραγωγής πάνω στη φεουδαρχία, αλλά και τη γνώση του αναπόφευκτου της κατάργησής τους, της αντικατάστασης της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής από την κοινωνική.

Είναι γεγονός ότι το ΚΚΕ τούς κάθεται καρφί στο μάτι και όχι τυχαία. Σε μια περίοδο που το αστικό πολιτικό σύστημα υφίσταται τριγμούς από την εντεινόμενη δυσαρέσκεια απέναντι στα κόμματα του δικομματισμού που δε λέει να ανακάμψει και εναγωνίως αναζητά «σωσίβιο» σταθεροποίησής του με κάθε μορφή, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, το ΚΚΕ επιμένει, ταξικά αδιάλλακτο, αταλάντευτο, να παλεύει και να προβάλλει ως μονόδρομο για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της την αναγκαιότητα και προοπτική συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης για το σοσιαλισμό. Να προπαγανδίζει την αναγκαιότητα σύγκρουσης και ρήξης με την πολιτική και τα κόμματα του κεφαλαίου, παλεύοντας, ταυτόχρονα, αδιάλλακτα ενάντια στον οπορτουνισμό και το φορέα του, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Να αποκαλύπτει την παγίδα που στήνουν στις λαϊκές δυνάμεις, της δικομματικής εναλλαγής, ή της λεγόμενης αριστερής διακυβέρνησης με ένα «αριστερό» τάχα ΠΑΣΟΚ, όπου και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να συμβάλει, δηλαδή μια παραλλαγή της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας. Να μιλά για ανατροπή και όχι για εξανθρωπισμό της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Για επανάσταση και όχι για ταξική συνύπαρξη, με τον άνθρωπο, τάχα, πάνω από τα κέρδη. Δεν μπορούν να χωνέψουν το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν εγκαταλείπει τη στρατηγική του για να συμβάλει σε δήθεν αριστερή πολιτική διέξοδο με θέσεις κοινά αποδεκτές από άλλα κόμματα, δηλαδή τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το «καλό» ΠΑΣΟΚ, όπως οι πρόθυμοι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Και δε χάνουν ευκαιρία, ταυτόχρονα, να χύνουν δηλητήριο για μια υπόθεση που όταν συνέβη έκαναν πανηγύρια για δήθεν ιστορική νίκη του συστήματός τους, για το τέλος της Ιστορίας και άλλα τέτοια φαιδρά. Τους πονάει το γεγονός ότι το ΚΚΕ, παρά την ανατροπή του σοσιαλισμού, υπερασπίζεται το σοσιαλισμό. Προβάλλει τις κατακτήσεις του και γίνεται πιο ώριμο, αλλά και ικανό να συσπειρώνει την εργατική τάξη, ώστε να κάνει δική της υπόθεση τη σοσιαλιστική επανάσταση. Διδάσκεται από τα λάθη αυτής της πρώτης προσπάθειας, εξοπλίζεται θεωρητικά, ώστε να γίνεται πιο ικανό να ανταποκριθεί στο καθήκον της οικοδόμησης του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Η μελέτη από το ΚΚΕ του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε πατά γερά στις νομοτέλειες της κοινωνικής εξέλιξης. Αυτές, που διέπουν κάθε κοινωνικο-οικονομικό σχηματισμό, άρα και το σοσιαλισμό - κομμουνισμό ως ενιαίο σχηματισμό.

Δεν μπορούν να χωνέψουν οι αστοί ότι το ΚΚΕ όχι μόνο δεν απεμπόλησε τον επαναστατικό χαρακτήρα και το ρόλο του μετά την αντεπανάσταση, αλλά πολύ γρήγορα, μετά το 1992, προσανατολίστηκε στην αναζήτηση των αιτιών νίκης της αντεπανάστασης.

Το Κόμμα μας διαμόρφωσε συλλογικά στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του 1995 τις εκτιμήσεις του για την προσφορά του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα και τα πρώτα συμπεράσματα από την έρευνα για τις αιτίες της αντεπανάστασης.

Με βάση αυτές τις συλλογικά επεξεργασμένες θέσεις, άνοιξε διάλογο με άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα, κομμουνιστές επιστήμονες κυρίως από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, με θεωρητικά περιοδικά και ερευνητικά κέντρα κομμουνιστικού προσανατολισμού. Μετέφρασε πληθώρα μελετών και αρχειακών κειμένων, η ΚΟΜΕΠ φιλοξένησε 36 ξένες δημοσιεύσεις και το εκδοτικό εξέδωσε μεταφρασμένα 10 ξενόγλωσσα βιβλία μεταξύ των οποίων τα εξής: «Οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» του Ι. Β. Στάλιν, ανέκδοτοι τόμοι στη σειρά των «Απάντων Στάλιν», η συζήτηση για θέματα πολιτικής οικονομίας στα τέλη της πρώτης δεκαετίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ.

Με απόφαση του ΠΓ της ΚΕ διοργανώθηκε από το ΚΜΕ, το Δεκέμβρη του 2002, διήμερη θεματική συζήτηση με Ρώσους κομμουνιστές οικονομολόγους για το ρόλο των εμπορευματικών σχέσεων κατά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Το ΚΚΕ διερεύνησε τις αντιφάσεις που προκύπτουν εξαιτίας του γεγονότος ότι στο σοσιαλισμό, που συνιστά την πρώτη φάση του κομμουνισμού, οι κομμουνιστικές σχέσεις είναι ακόμα ανώριμες, δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως και διατηρούνται φύτρα των παλιών εκμεταλλευτικών σχέσεων για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ιδιαίτερο αντικείμενο μελέτης αποτέλεσε η έκταση των εμπορευματο-χρηματικών σχέσεων στο σοσιαλισμό. Ξαναμελετήθηκαν θέσεις των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν, του Στάλιν και άλλων ηγετικών στελεχών της ΕΣΣΔ σε αυτό το ζήτημα, τα ντοκουμέντα του ΚΚΣΕ, οι πολιτικές αποφάσεις της σοβιετικής εξουσίας και μια σειρά άλλες πηγές, η θεωρητική συζήτηση που είχε διεξαχθεί στο παρελθόν.

Παράλληλα, η μελέτη και έρευνα του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό δόθηκε σε Κομμουνιστικά Κόμματα, κομμουνιστές επιστήμονες, εκπροσώπους θεωρητικών περιοδικών κομμουνιστικού προσανατολισμού, προκειμένου να προετοιμαστούν και να πάρουν μέρος σε διήμερη συζήτηση που διοργανώθηκε από την «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΚΟΜΕΠ) με απόφαση της ΚΕ και πραγματοποιήθηκε το Δεκέμβρη του 2007.

Το Κόμμα μας πριν δώσει στη δημοσιότητα τις Θέσεις της ΚΕ για το σοσιαλισμό, τη μελέτη και έρευνα για τις αιτίες των αντεπαναστατικών ανατροπών, τις έθεσε για συζήτηση στα καθοδηγητικά όργανα και στις ΚΟΒ αλλά και στην ΚΝΕ. Μια διαδικασία για ένα θεμελιακό θέμα συστατικό της στρατηγικής του, προκειμένου όλα τα μέλη του Κόμματος, και στην προκειμένη περίπτωση και της ΚΝΕ, να συμβάλουν με τη μέγιστη δυνατή συλλογικότητα στην τελική διαμόρφωση των ντοκουμέντων του. Τα οποία, επίσης, στη συνέχεια τίθενται σε δημόσιο διάλογο για να καταληχτούν οριστικά ως αποφάσεις στο Ανώτατο Κομματικό Σώμα, το Συνέδριο. Αυτές είναι οι αρχές λειτουργίας και δράσης του, που αναδεικνύουν την πλέρια δημοκρατικότητά του.

Με βάση την παραπάνω προεργασία και συζήτηση, η ΚΕ του Κόμματός μας διαμόρφωσε τις Θέσεις για το σοσιαλισμό.

Η μελέτη της εμπειρίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης ξεκινά από την ΕΣΣΔ, ως πρωτοπόρα περίπτωση στη διεθνή διαδικασία. Τα συμπεράσματα σχετίζονται με τη διαδικασία ανάπτυξης της θεωρητικής μας προσέγγισης για την οικοδόμηση και ανάπτυξη του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Η διαδικασία αυτή θα ολοκληρωθεί στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος. Με τη σημερινή πανεξόρμηση συνεχίζουμε τη μάχη. Για να γνωρίσουν οι εργαζόμενοι και να γίνουν κτήμα τους, όσο είναι δυνατό, οι Θέσεις για το σοσιαλισμό.

Αυτό σημαίνει ότι η σημερινή εξόρμηση πρέπει να βρει τη συνέχειά της. Με συσκέψεις, συζήτηση, να ακούσουμε γνώμες, παρατηρήσεις, προτάσεις και ανοιχτό διάλογο. Με ανθρώπους που όλα τα προηγούμενα χρόνια βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή των αγώνων, με άλλους από τα λαϊκά στρώματα που προβληματίζονται για τις εξελίξεις και αναζητούν διέξοδο, με ανθρώπους της προοδευτικής διανόησης. Ετσι που να έχουμε αποτελέσματα που θα προσεγγίζουν και θα φτάνουν στην αναγκαία αντιστοιχία της κομματικής δουλειάς με τις απαιτήσεις του αγώνα και των καιρών για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Τέτοια φιλοδοξία πρέπει να μας διακρίνει μπροστά στο Συνέδριο και για το Συνέδριο.