Παρασκευή 10 Οχτώβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
Καμιά ασπιρίνη

Της Φρεντερίκ Γκρος, από την έκθεση γελοιογράφων που ανοίγει τη Δευτέρα στο Ζάππειο
Της Φρεντερίκ Γκρος, από την έκθεση γελοιογράφων που ανοίγει τη Δευτέρα στο Ζάππειο
Ηταν, είναι και θα είναι ένα το «φάντασμα» που τους τρομάζει.

Κι αυτήν ακριβώς την ώρα της κρίσης τους, φροντίζουν να κάνουν καθαρό, όχι μόνο τι είναι αυτό που φοβούνται περισσότερο, αλλά κι ότι, για να το αντιμετωπίσουν, ενώνουν όλες τις δυνάμεις τους. Γι' αυτό φροντίζουν να μην αφήνουν ρωγμές προς τα εκεί που πάντα κοιτάνε οι εργάτες: Την πλήρη κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης.

Με αναλύσεις, που συσκοτίζουν την αιτία και εμφανίζουν τα συμπτώματα ως αιτία, και με παιδαριώδη αντικομμουνισμό τού τύπου «τον είδαμε τον κρατισμό να φέρνει δυστυχία», κάνουν καθαρό πως αυτήν ακριβώς την ώρα κρίσιμο παραμένει η εκμετάλλευση των συνεπειών της αντεπανάστασης ως απόδειξη ότι η λύση δε βρίσκεται στην κατάργηση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά στη διόρθωσή του.

Αυτό δηλώνει το θράσος του αρθρογράφου, που από τη χώρα του «βερουσφερμπότεν», της απαγόρευσης, δηλαδή, εργασίας λόγω πολιτικών φρονημάτων, μιλά για δημοκρατία! Από μια χώρα με την πιο σκληρή ταξική εκμετάλλευση, μιλάει για κοινωνικό κράτος!

Σε ορισμένα πράγματα αρκεί ένα «άι σιχτίρ». Δεν το κάνεις, καθώς σκέφτεσαι πως ο βλάκας δε θα καταλάβει, έτσι κι αλλιώς, τίποτα. Απευθύνεσαι, λοιπόν, στους άλλους, αυτούς που διαβάζουν και εξακολουθούν να πιστεύουν πως είναι «αντιεξουσιαστική» η λάσπη στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Και τους δείχνεις τη μία μετά την άλλη τις αντιφάσεις στο κείμενο του βλάκα: Ναι, γράφει, είχαν δουλειά, αλλά θέλανε καλύτερη, ναι είχαν σπίτι, αλλά θέλανε καλύτερο. Για να καταλήξει πως ο κρατισμός (τόσο νογάει, έτσι βλέπει το σοσιαλισμό) ήταν αιτία της αντεπανάστασης, που ο ίδιος θεωρεί δρόμο προς την ελευθερία! Ούτε που του περνάει απ' το μυαλό - κάνει πως δεν ξέρει - πως κι αυτό ακόμα που ονομάζει κοινωνικό κράτος δεν είναι άλλο από αντανάκλαση των κατακτήσεων στο σοσιαλισμό. Και που ακριβώς με την επικράτηση της αντεπανάστασης άρχισε να ξηλώνεται.

Επειδή ο αντικομμουνισμός έχει κοντά ποδάρια, ισχυρότερο όπλο αναδεικνύεται ο ίδιος ο τρόμος (το γνωστό, όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος). Αυτόν ακριβώς καλλιεργούν. Για να περάσουν ως σωτήρες οι δήμιοι, δε φτάνει η ανεργία, δε φτάνει το μεροκάματο της πείνας. Πρέπει να νιώθεις τρομαγμένος για τα πάντα. Ετσι σκύβεις περισσότερο.

Τουλάχιστον, δεν κρύβουν λόγια. Δε μιλάνε για άλλο σχέδιο. Λένε ευθέως ότι αυτή η κρίση θα έχει θύματα κι ότι χρειάζεται ισχυρή κυβέρνηση, που θα πάρει αντιδημοφιλή μέτρα. Τι σημαίνει ισχυρή κυβέρνηση; Ευρύτερες συναινέσεις. Αυτό ψάχνουν.

Ας μην τους αφήσουμε χώρο να σταθούν. «Καμιά συναίνεση, καμιά υποταγή», ήταν το σύνθημα και παραμένει. Αλλά κι αυτό πια δε φτάνει.

Τώρα, είναι η ώρα να διατυπώνεται ολόκληρη η πρόταση εξουσίας που προβάλλει το ΚΚΕ. Ετσι που να μην μπορεί να σταθεί ως εναλλακτική λύση καμιά «ΕΕ της κοινωνικής ανάπτυξης»! Που ήταν πάντα ανάπτυξη των καπιταλιστικών κερδών.

Κι επειδή αυτή η πρόταση του ΚΚΕ μπορεί σήμερα να γίνεται πιο εύκολα κατανοητή από πλατιές λαϊκές μάζες, εντείνεται η προσπάθεια των αστών να προβάλουν το επιμέρους της κρίσης ως αιτία, ακριβώς για να μη φανεί η αιτία στο ίδιο το σύστημα και, άρα, να μην τεθεί θέμα ανατροπής.

Αναλύσεις, όπως ότι το πρόβλημα είναι η ανίκανη αυτορρύθμιση, η έλλειψη ελέγχου και η μείωση της φορολογίας, περιορίζουν τη σκέψη στο διά ταύτα: Ορίζουν ως λύση κάποια αόριστη αλλαγή στη δομή του συστήματος - όχι αλλαγή του ίδιου του συστήματος - και αναδεικνύουν ως κλειδί όλο κι όλο το να μπουν στην άκρη οι κερδοσκόποι τραπεζίτες.

Κι όμως, γνωρίζουν ότι η κρίση εμφανίζεται στις τράπεζες, αλλά δεν προέρχεται από αυτές. Η κρίση υπάρχει στην παραγωγή, στην υπερπαραγωγή για την ακρίβεια, που δεν μπορεί να απορροφηθεί λόγω φτώχειας και εξαθλίωσης, γι' αυτό και μιλάνε για μέτρα τόνωσης της ζήτησης. Αυτές τις κρίσεις το σύστημα τις ξεπερνά, καταστρέφοντας παραγωγικές δυνάμεις. Αυτή η καταστροφή σταματά μόνο καταργώντας την καπιταλιστική ιδιοκτησία, το ίδιο το σύστημα. Αυτήν τη συνείδηση θέλουν να αποτρέψουν όσοι προσφέρουν ασπιρίνες.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ