«Είναι η μεθαδόνη των ομολόγων που μοιράζουν απερίσκεπτα οι τραπεζικοί κύκλοι. Είναι η μικρή απόλαυση της πιστωτικής κάρτας, είναι η φρενίτιδα που μας οδηγεί μπροστά στο φυλακισμένο ιερέα-ταμία για ν' ακούσουμε το χρησμό του, τον οποίο ακολουθούμε σαν γυμνασμένα σκυλιά».

«Οπως οι μουσουλμάνοι που, όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στη Μέκκα, έτσι και ο Ελλην πιστός στρέφει το βλέμμα του στην Τράπεζα όπου ανήκει. Η πίστη αλλάζει τη γλώσσα, δηλαδή το νόημά της. Η πίστη λοιπόν στην Τράπεζα μεταφράζει τη ζητιανιά σε δάνειο, μόλις γεννηθείς σε τυλίγει με το βάρος των γηρατειών, σου μαθαίνει να συλλαβίζεις τις πρώτες σου λέξεις: Πόσο κοστίζω;»

«Η Πατρίς είναι κάλεσμα ηρωικό και εξόχως εκκεντρικό, που σε "στέλνει": Πήγαινε να ζήσεις μέσα σε μια Τράπεζα, μπορείς! Είναι Ιδέα μόνο για όσους πάνε γυρεύοντας, είναι χρηματική πλεκτάνη, είναι άδεια εγκυκλοπαίδεια, είναι το τελευταίο ποτήρι που θα το πιεις μέχρι τον πάτο».