1. Η μονότονη φωνή του πρωθυπουργού από δω και στο εξής θα συνοδεύει αποκλειστικά την ύψιστη βλακεία των φερόμενων ως ανταρτών βουλευτών του. Αν είναι ποτέ δυνατόν αυτό το Μάπετ Σόου να εξυφαίνει συνωμοσίες.

2. Ας διευρύνουμε το αντικληρικό κύμα που ξεσπάει παντού. Οι κληρικοί, τόσα χρόνια, αφού διέφθειραν εαυτούς και αλλήλους στήνοντας κάθε δυνατή κομπίνα, επιζητούν την κατανόηση του «ποιμνίου» τους με τον τρόπο δημόσιας υπηρεσίας που κατασκευάζει μεγάλα έργα. Ενώ πλασάρονται ως νεκροζώντανοι απέναντι σε όλες τις επιθυμίες, απλώνουν το χέρι τους όπου μπορούν, καθιστώντας εαυτούς επικίνδυνους. Ας στιγματίσουμε αυτή τη σέχτα που έχει τρελαθεί εντελώς και δεν επιθυμεί τίποτ' άλλο από τον πλουτισμό.

3. Οι δημοσκοπήσεις είναι χρήσιμες για τους αξιοθρήνητους μεγαλοδημοσιογράφους, για αριστερούς πολιτικούς με μεγάλες επιδόσεις στις φούσκες και για όλους όσοι εδώ πατούν κι εκεί βρίσκονται.

4. Προσευχή που διαβάζεται δυνατά: Θεέ μου, σ' ευχαριστώ που δε μ' έκανες δημοσιογράφο Πρετεντέρη, να βγαίνω κάθε τόσο στο μεγάλο κανάλι μου και, αντί να πέσω στα νερά του να πνιγώ ως όφειλα, να φροντίζω να πνίγονται οι τηλεθεατές από τα γέλια που τους προκαλεί η εμφάνισή μου. Σ' ευχαριστώ που δε μ' έκανες Γιώργο Βέλτσο, να ταλαιπωρώ την ποίηση σαν να ήταν ο χειρότερός μου εχθρός. Σ' ευχαριστώ που δε μ' έκανες Μαοϊκό, γιατί θα ήμουν τόσο καιρό στα μέσα και στα έξω και τώρα δε θα μπορούσα να βρω μέρος να κρυφτώ.

5. Ολον αυτό το χρόνο, παρασυρμένος απ' όλους και όλα, καθόμουν στο τραπέζι με θράσος, προσπαθώντας να προσθέσω κι εγώ τη φωνή μου για τα ενενηντάχρονα του Κόμματος. Αποτέλεσμα; Κόλλα λευκή. Η μια απόπειρα διαδεχόταν την άλλη και ο νους, σαν τρελός πίθηκος, πετούσε από το ένα θέμα στο άλλο. Αν προσπαθήσεις να δεις την περιπέτεια του κινήματος ως ιστορικός, όπως αρέσκονται και δικαίως πολλοί, σου φαίνεται παράξενο ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να βάλεις φρένο στο πάθος και να προσπαθήσεις διά της μεθόδου της λογικής να ερμηνεύσεις το θαύμα. Παράδειγμα: Πώς ν' αποδώσεις τον απλό τρόπο με τον οποίο έδωσε κάποιος τη ζωή του χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά; Και τώρα αυτός ο άνθρωπος είναι ένα στατιστικό νούμερο, μια σκιά; Αν, πάλι, ρίξεις μια ψύχραιμη ματιά στους τόμους που έχουν γραφτεί για το θέμα, δεν ξέρεις από πού ν' αρχίσεις, γιατί πρόκειται για μια μεγάλη βιβλιοθήκη που θα πέσει σίγουρα να σε πλακώσει. Πρόσθεσε τώρα και το δύσκολο κομμάτι: τον προφορικό λόγο που σ' έχει μεγαλώσει. Λόγος που είναι κυρίαρχος στο κίνημα, λόγια που άκουσες όταν ήσουν παιδί μέσα στο δάσος της Καισαριανής, στην κουζίνα του σπιτιού όπου έπαιρναν οι μεγάλοι τις αποφάσεις τους με λόγια που δοκιμάζονταν αυστηρά μέσα στην καθημερινότητα. Θ' αποφύγω να αναφερθώ στις θαυμάσιες μορφές, γιατί πώς άραγε να βρεις τις λέξεις με τη δύναμη που αποτυπώθηκαν στο φακό - έστω σαν σπουδές για το κεφάλι του Αρη, του Νίκου Ζαχαριάδη, των ανταρτών - χωρίς όμως να βουλιάξεις στο αίσθημα. Λευκή η κόλλα. Ολον αυτόν τον καιρό διάβαζα, όσο μπορούσα, αυτά που γράφτηκαν κατά καιρούς από τους συντρόφους και τους φίλους του Κόμματος για τα ενενήντα χρόνια. Διάβαζα και άκουγα και, δίχως να καταλάβω, κάθισα πάλι μπροστά στη λευκή κόλλα και άρχισα, εγώ το μειράκιον, να γράφω όχι για τα ενενηντάχρονα αλλά για τη μικρή θέση μου δίπλα τους. Για το τι μπορώ ακριβώς να προσφέρω, τι ακριβώς μπορώ να κάνω, και έτσι για πρώτη φορά ένιωσα πως βρήκα επιτέλους μια αρχή, και στρώθηκα στο γράψιμο.

* Η φράση «το παρόν κενό» ανήκει στη Σύλβια Πλαθ.