ΝΑ ΕΞΗΓΟΥΜΑΣΤΕ (αν και αναπόφευκτα θα παρεξηγηθούμε): Εμείς δεν έχουμε «οικονομική κρίση». Αυτοί (δηλαδή η πλουτοκρατία) έχουν οικονομική κρίση...

Ακόμη καλύτερα, εμείς είμαστε μόνιμα σε κρίση, απλά καμία κυβέρνηση δεν ευαισθητοποιείται απέναντί της και δε λαμβάνει «επείγοντα μέτρα».

Οταν πέφτουν τα χρηματιστήρια κατά 5, 7, ή 10%, πανικοβάλλονται. Οταν η αγοραστική αξία των μισθών μας πέφτει κατά 15% κάθε χρόνο, ούτε καν ιδρώνει τ' αυτί τους.

Τώρα λένε πως θέλουν να ...σώσουν τις καταθέσεις των Ευρωπαίων πολιτών, να τις εγγυηθούν. Και στέλνουν πακτωλούς χρημάτων (που προέρχονται από φορολογούμενους) στους τραπεζίτες.

Δηλαδή, ο δικός τους «τρελός» ανταγωνισμός και η αναζήτηση του υπερκέρδους δημιούργησε (όπως πάντα) το πρόβλημα, εμείς τώρα πρέπει να το πληρώσουμε. Είτε άμεσα, είτε έμμεσα.

Τώρα, ούτε το «δόγμα» της απελευθέρωσης των αγορών ισχύει, ούτε ο «ελεύθερος ανταγωνισμός», ούτε τίποτε.

Τυφλά, οι κυβερνήσεις προσπαθούν να μπαλώσουν όπως όπως το χάος και οι «εθνικοποιήσεις» ξαφνικά έγιναν απόλυτα λογικές και «σύγχρονες» κινήσεις.

Η μόνη μας απορία είναι πώς το ΠΑΣΟΚ εδώ αργεί να εκμεταλλευτεί τη ...συγκυρία. Θα μπορούσε ωραιότατα ο Γ. Παπανδρέου να εξαγγείλει ένα πρόγραμμα «σοσιαλιστικών» εθνικοποιήσεων.

Να μας πει πως είναι έτοιμος να «τσακίσει» το τραπεζικό κεφάλαιο (την ώρα, φυσικά, που θα κάνει ό,τι χρειάζονται οι τραπεζίτες).

Προφανώς, δεν είναι «σβέλτοι» εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη. Γιατί η διάθεση να μας κοροϊδέψουν δεν τους λείπει.

Οσο για την κυβέρνηση, προσπαθεί να μας πείσει ότι εδώ ...πάνε καλά τα πράγματα, ενώ ο υπόλοιπος πλανήτης βυθίζεται στο χάος.

Θέλει να πιστέψουμε ότι το ...ελέγχει το πράγμα. Πως οι εξελίξεις γίνονται προγραμματισμένα και ...στα μαλακά.