Κυριακή 5 Οχτώβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝστράτευση με τους «ηθικούς» καπιταλιστές

Γρηγοριάδης Κώστας

Λέγεται πως οι φίλοι στις δύσκολες στιγμές φαίνονται. Και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να το επιβεβαιώσει. Και δεν εννοούμε τις δύσκολες στιγμές που περνά ο λαός, γι' αυτόν πάντα δύσκολες ήταν. Αναφερόμαστε στις δυσκολίες αναπαραγωγής που αντιμετωπίζει το μεγάλο κεφάλαιο. Στα κρισιακά φαινόμενα που εκδηλώθηκαν στην οικονομία των ΗΠΑ και ορισμένων χωρών - μελών της ΕΕ, τα οποία και αποκάλυψαν τη σήψη και τον παρασιτισμό της καπιταλιστικής οικονομίας. Δυσκολίες που σέρνουν μαζί τους και τον κίνδυνο της αφύπνισης λαϊκών συνειδήσεων, τον κίνδυνο της αξιοποίησης της δυνατότητας που δίνεται τώρα, που ο αντίπαλος είναι λαβωμένος, να πολεμηθεί με καλύτερους για τους λαούς όρους. Τον κίνδυνο να μη συναινέσουν σε ακόμα περισσότερες θυσίες.

Τι έκανε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Εκανε αυτό που αρμόζει σε μια δύναμη οπορτουνιστική, σοσιαλδημοκρατικών αναφορών και στοχεύσεων. Προσφέρθηκε να συνδράμει τις επιχειρήσεις διάσωσης του συστήματος. Βομβαρδίζοντας το λαό με απόψεις επιζήμιες για τα συμφέροντά του.

Κατά το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ η κρίση δεν είναι εγγενές στοιχείο του καπιταλισμού, αναπόφευκτη όσο αυτός θα υπάρχει. Πηγάζει από το γεγονός ότι οι ηγέτες των καπιταλιστικών χωρών έδειξαν μια ανεξήγητη εμμονή στο νεοφιλελευθερισμό. Λόγω αυτής της εμμονής οδήγησαν τον καπιταλισμό σε... κρίση και γι' αυτό τους κατακεραυνώνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύπτοντας έτσι την απόλυτη ταύτισή του με το σύστημα. Ο στόχος για τη σωτηρία του καπιταλισμού, για την αποενοχοποίησή του και τον εξωραϊσμό του στα μάτια του λαού, του αφαιρεί τη μάσκα και αφήνει εκτεθειμένο το πραγματικό του πρόσωπο. Χρειάζεται βέβαια να σημειώσουμε και τούτο: Καμία εμμονή και πολύ περισσότερο ανεξήγητη στο νεοφιλελευθερισμό δεν επέδειξαν οι κυβερνήσεις των καπιταλιστικών κρατών. Απλά αυτή ήταν στη δοσμένη χρονική στιγμή η ενδεδειγμένη για τα συμφέροντα του κεφαλαίου μορφή διαχείρισης.

Είπε ο Αλ. Αλαβάνος μιλώντας στη συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα την οικονομική κρίση: «Οι ηγέτες των ΗΠΑ και άλλων μεγάλων καπιταλιστικών χωρών οδηγούν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και τη διεθνή οικονομία σε κρίση». Εγκάλεσε δηλαδή τους «ηγέτες» γιατί δε φρόντισαν για την καλή λειτουργία ενός από τα εργαλεία του κεφαλαίου, του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Εκτός από τους «ανίκανους» ηγέτες ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ τα έβαλε και με ορισμένους «ανεύθυνους και θρασείς μεγιστάνες και τυχοδιώκτες», υποδεικνύοντάς τους σαν ενόχους για την κρίση. Οι τυχοδιώκτες της πολιτικής να «κοκορομαχούν» με τους τυχοδιώκτες της οικονομίας, για να μείνει αλώβητος ο ίδιος ο καπιταλισμός.

Τι άλλο βέβαια να πει ο επικεφαλής μιας δύναμης η οποία στα σοβαρά ισχυρίζεται ότι ο καπιταλισμός μπορεί να εξανθρωπιστεί και αυτοπροβάλλεται σαν η καταλληλότερη να τον διαχειριστεί στην... εξανθρωπισμένη εκδοχή του. Δε θέλει και δεν μπορεί να ομολογήσει ότι ο καπιταλισμός ήταν, είναι και θα είναι το συνώνυμο της απανθρωπιάς, της εκμετάλλευσης, καθετί του αντιλαϊκού, γιατί τότε θα ακύρωνε τον ίδιο του τον εαυτό ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό και η στοχοποίηση των «ανίκανων» ηγετών και των «τυχοδιωκτών» μεγιστάνων, που οδηγεί ευθέως στο συμπέρασμα ότι αν αυτοί μας αδειάσουν τη γωνιά μπορεί ο καπιταλισμός να τεθεί στην υπηρεσία του ανθρώπου! Εκεί καταλήγει η δηλητηριώδης για τις λαϊκές συνειδήσεις θέση τους απέναντι στις εξελίξεις. Είναι το σημείο όπου η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Στην είσοδό της οι οπορτουνιστές ξέχασαν να αφήσουν «κάθε ποταπότητα», όπως συμβούλευε ο Κ. Μαρξ, με τον οποίο έχουν τόση σχέση όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο.

Αυτούσια τα παραπάνω συνέχιζαν να τα επαναλαμβάνουν ο Αλ. Αλαβάνος, αλλά και ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας σχεδόν σε καθημερινή βάση όλη την προηγούμενη βδομάδα. Μιλώντας ο Αλ. Αλαβάνος στη Βουλή για την «Ολυμπιακή» την Πέμπτη ανακήρυξε πανηγυρικά αθώο τον καπιταλισμό, καταδικάζοντας τον «ταλιμπάν του καπιταλισμού, κ. Μπους». Αθώα και η ΕΕ γενικώς και ειδικώς για την «Ολυμπιακή». Ενοχοι «διάφοροι επίτροποι οι οποίοι μας υπαγορεύουν τι θα κάνουμε»! Ο Μπους και οι επίτροποι... Δε διστάζουν, ως υποστυλώματα του συστήματος, να λένε οτιδήποτε πιστεύουν πως μπορεί να εμποδίσει το λαό από το να καταλάβει από πού πηγάζουν τα προβλήματά του, από το να οργανώσει την πάλη του ενάντια στους εκμεταλλευτές του. Γι' αυτό είναι οι πιο επικίνδυνοι υπονομευτές των αγώνων του για τα πραγματικά του συμφέροντα.

Σ' αυτό το λαό, που βαρυγκωμά, που αναζητά διέξοδο, που τώρα είναι η ώρα να ανασυνταχθεί, να αντεπιτεθεί, ο Αλ. Αλαβάνος απευθύνθηκε για να τον καλέσει να στηρίξει τις καπιταλιστικές κρατικοποιήσεις. Μετά τη συνάντησή του με τον Γ. Αλογοσκούφη την Πέμπτη δήλωσε: «Τα πάντα στην παγκόσμια οικονομία αλλάζουν, οι βασικές αρχές και αντιλήψεις, και οι δικές μας πολιτικές στις οποίες είχαν εδραιωθεί, αλλά και οι πολιτικές όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, σήμερα έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό»! Αλλαγές υπέρ ποιου; Επήλθε μήπως καμιά αλλαγή σε όφελος των λαών; Τους οποίους εμμέσως πλην σαφώς ο Αλ. Αλαβάνος τους καλεί να κάτσουν ήσυχα, γιατί, αφού «όλα αλλάζουν», όπως ισχυρίζεται, από μόνα τους, είναι ανώφελη η λαϊκή παρέμβαση και πάλη.

Ακόμα, όπως είπε, «παίρνοντας τα μηνύματα των καιρών, πρέπει να δούμε με μια νέα φιλοσοφία και αντίληψη το θέμα κρατικές ή ιδιωτικές επιχειρήσεις (...) χρειάζεται μια βαριά παρουσία του δημόσιου τομέα μέσα στον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα όπου θα μπορεί να παίζει το ρόλο και σταθερότητας». Ποιας όμως σταθερότητας; Του καπιταλισμού. Και ποιος ωφελείται απ' αυτή τη σταθερότητα; Οι καπιταλιστές. Αντί να καλέσει την εργατική τάξη και το κίνημά της, το λαό, να οξύνει όσο γίνεται την κρίση διεκδικώντας όλες τις ανάγκες της, έτσι που να δυσκολέψει το σύστημα, να το τσακίσει, προβάλλει τη σταθερότητά του ως διέξοδο, για να συνεχίζεται η εκμετάλλευση.

Την άποψη αυτή υπερασπίστηκε και ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας την Παρασκευή στο Κορωπί. Εκεί είπε: «Ζούμε το τέλος μιας εποχής. Επιχειρήσεις πέφτουν από τη μια μέρα στην άλλη, παρασύροντας ολόκληρο το σύστημα. Και τώρα, όλοι αυτοί που κήρυξαν στον πλανήτη το τέλος των κρατικών παρεμβάσεων, την παντοδυναμία της ελεύθερης αγοράς, όλοι αυτοί οι ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, αξιώνουν από τα κράτη να καλύψουν τις ζημιές τους με δημόσιο χρήμα».

Αυτό που η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει σαν παράδοξο είναι εφηρμοσμένη μέθοδος από δεκαετίες. Οταν τα συμφέροντα του κεφαλαίου απαιτούσαν κρατικοποιήσεις, αυτό γινόταν. Οταν απαίτησαν ιδιωτικοποιήσεις, αυτό έγινε. Αν τώρα απαιτήσουν ξανά το ένα ή το άλλο, αυτό θα γίνει. Κρατική παρέμβαση ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει. Το κράτος ως συλλογικός εκφραστής της άρχουσας τάξης, παρεμβαίνει πάντα όταν πρέπει και χρειάζεται προς όφελός της. Ας μην παριστάνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι ανακάλυψε την πυρίτιδα. Ας μην παριστάνει ο Αλ. Τσίπρας τον οργισμένο νέο, αναρωτώμενος «όταν η ευρωπαϊκή νομοθεσία καταπατάται για τις μεγάλες τράπεζες, για τις πυραμίδες, για όλους αυτούς τους τζογαδόρους που κυριάρχησαν στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ζωή, δεν τρέχει τίποτα;». Η νομοθεσία από και για το μεγάλο κεφάλαιο προσαρμόζεται πάντα στα μέτρα του.

«Εφτασε όμως η ώρα να πέσουν οι μάσκες» είπε ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Δεν ξέρουμε αν κοιταζόταν σε καθρέφτη. Αλλά πράγματι για τους οπορτουνιστές οι μάσκες πέφτουν. Πέφτουν όταν ισχυρίζεται ο Αλ. Τσίπρας «έφτασε η ώρα να βουλιάξει στα αδιέξοδά του αυτό το παράλογο σύστημα που ήθελε η αγορά και το κέρδος να ελέγχει τα πάντα, να είναι πάνω από τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους». Γιατί δεν είναι παράλογος ο καπιταλισμός. Τετράγωνη λογική διαθέτει. Ούτε υπάρχει άλλο σύστημα που να τοποθετεί στο ίδιο σκαλί τα κέρδη και τις λαϊκές ανάγκες.

Κοροϊδεύει όταν ισχυρίζεται «δεν πρόκειται να αφήσουμε το καινούριο σκηνικό να αναδιαταχθεί ξανά μόνο με όρους αγοράς, χωρίς την Αριστερά, χωρίς την κοινωνία». Καμία αναδιάταξη που θα φέρει το λαό και το κεφάλαιο στη θέση των ισότιμων συνομιλητών που από κοινού θα συναποφασίζουν την πορεία των πραγμάτων δεν πρόκειται να συμβεί.

Αν για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «το μεγάλο πρόβλημα είναι η ίδια η κυβέρνηση. Το μεγάλο πρόβλημα είναι τα δύο κόμματα και η κοινή τους πολιτική. Από αυτά πρέπει να απαλλαγεί ο τόπος» και η λύση είναι η «αναδιάταξη του σκηνικού» όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας. Για το λαό δεν είναι αυτό το πρόβλημα και δεν είναι αυτή η λύση. Το πρόβλημα είναι η πλουτοκρατία, κατ' επέκταση οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, η εξουσία τους. Η λύση είναι η πάλη ως την ανατροπή αυτής της εξουσίας. Ως τη συντριβή του στρατοπέδου της, όπου έχει εγκατασταθεί και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Με ισχυρό ΚΚΕ, η πάλη μπορεί να οδηγήσει στη λαϊκή εξουσία με λαϊκή οικονομία. Αντί της άναρχης καπιταλιστικής παραγωγής, η παραγωγή με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό-κοινωνικό έλεγχο, προσανατολισμένη στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Τότε και μόνο ο λαός θα απαλλαγεί από τα προβλήματά του, που διογκώνονται και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης και σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ