Στις «επιλογές» των «συντηρητικών» κυβερνήσεων και στην «έλλειψη ρύθμισης» και «ελέγχου στις αγορές» αποδίδει το ΠΑΣΟΚ την «εξελισσόμενη διεθνή κρίση», σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να συγκαλύψει ότι οι κεντρικές πολιτικές επιλογές του είναι ταυτισμένες με τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, αποτέλεσμα των οποίων είναι τακτικές οικονομικές κρίσεις στα πλαίσια του συστήματος.

Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ είναι διαποτισμένο από θέσεις που στηρίζουν την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» και της «επιχειρηματικότητας» υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, δηλαδή εκείνων των συνθηκών που οδηγούν, μέσα από το διαρκή ανταγωνισμό των κεφαλαιοκρατών, στις καπιταλιστικές κρίσεις που πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα, αλλά ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας σε συγκέντρωση ομογενών στη Νέα Υόρκη... ανακάλυψε ότι πρόκειται για: «Κρίση που δεν είναι των αριθμών ή των στατιστικών, αλλά κρίση αξιών, δημοκρατίας»(!!). Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «κάτι ανάλογο ζούμε και στην Ελλάδα, με τη νεοσυντηρητική αντίληψη της κυβέρνησης». Ο Γ. Παπανδρέου μάλιστα εξέφρασε την... ελπίδα «σε μια δημοκρατική ανατροπή στην Ελλάδα αλλά και στην Αμερική», σαν διέξοδο από την κρίση!

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υποσχέθηκε επίσης ότι η «σοσιαλιστική διεθνής» αποφάσισε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του προεδρείου της, να αναλάβει πρωτοβουλία προκειμένου «να καταρτίσει έναν οδικό χάρτη για τη διέξοδο από την κρίση»!

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπακωνσταντίνου, με δηλώσεις του χτες υποστήριξε ότι «η κρίση είναι αποτέλεσμα της έλλειψης ρύθμισης, της έλλειψης ελέγχου σε αγορές, κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι αποτέλεσμα μίας συγκεκριμένης αντίληψης για το ρόλο των αγορών και την έλλειψη οποιουδήποτε σοβαρού ρυθμιστικού ελέγχου από το κράτος». Ο Γ. Παπακωνσταντίνου προβάλλοντας το «σοσιαλδημοκρατικό» μοντέλο... αντιμετώπισης των κρίσεων πρότεινε τις συστηματικές παρεμβάσεις του αστικού κράτους, που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση μ' αυτές που σήμερα πραγματοποιεί η κυβέρνηση Μπους στην Αμερική, αναφέροντας: «Σε όλη αυτή την υπόθεση είναι η ανάγκη να δούμε και πάλι το νέο ρυθμιστικό ρόλο του κράτους, ένα διαφορετικό ρυθμιστικό ρόλο, σύγχρονο, μακριά από παλιές λογικές κρατισμού, αλλά βέβαια πάρα πολύ μακριά από τη λογική της ασυδοσίας της αγοράς, η οποία δυστυχώς διέπει και την ελληνική κυβέρνηση»... Δηλαδή, χωρίς να θιγούν οι νόμοι της αγοράς, παρέμβαση του κράτους για να σωθούν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Μετά από όλα αυτά, κάλεσε την κυβέρνηση να ενεργοποιήσει το «ταμείο κατά της φτώχειας»...