Ο τρόπος, με τον οποίο οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να κοροϊδέψουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία, είναι πραγματικά εξόφθαλμος και χαρακτηρίζει την τακτική τους από την κορφή ως τα νύχια, σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Οι προτάσεις του, είτε αφορούν τις εργασιακές σχέσεις, είτε τα ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα, μεταβάλλονται ανάλογα με το ακροατήριο και τη συγκυρία.

Κοινός παρονομαστής, ωστόσο, κάθε πρότασης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από τις παραλλαγές τους, αλλά και της τακτικής του συνολικά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι η προσπάθεια να εγκλωβιστούν λαϊκές συνειδήσεις στη λογική του εφικτού για το κεφάλαιο. Να στηθούν αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών αγώνων. Η πρόσφατη συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα (25/9) προσθέτει νέα επεισόδια στις μέχρι τώρα «κωλοτούμπες» των οπορτουνιστών.

Ο ΣΥΝ προτείνει για τους μισθούς και το εισόδημα:

1. «Κανένας μισθός να μην υπολείπεται του ορίου φτώχειας» (Συνέντευξη Τύπου Αλ. Τσίπρα, 25/9/2008).

2. «Παροχή διορθωτικής αύξησης στους μισθούς για την αντιμετώπιση της ακρίβειας ύψους 200 ευρώ το μήνα για το 2008 και 100 ευρώ για το 2009» (όπως προηγουμένως).

3. «Επαναδιαπραγμάτευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας 2008 - 2009, με στόχο ο κατώτερος μισθός να φτάσει τα 1.300 ευρώ το μήνα» (όπως προηγουμένως).

4. «Βασικό αίτημα (είναι) η εντός τριετίας εναρμόνιση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, όσον αφορά τον κατώτερο μισθό που βρίσκεται στα 1.250 ευρώ. Συνεπώς, διεκδικούμε κατ' αναλογία και με τις απαραίτητες στρογγυλοποιήσεις, ο κατώτερος μισθός να διαμορφωθεί στα 860 ευρώ από τα 657,89 ευρώ που είναι σήμερα, ενώ το κατώτερο ημερομίσθιο να διαμορφωθεί στα 40 ευρώ από τα 29,39 ευρώ που είναι σήμερα» (πλαίσιο Αυτόνομης Παρέμβασης για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση του 2008).

5. Θέσπιση Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, «το ύψος του οποίου καθορίζεται στο 25% του κατά κεφαλήν ΑΕΠ (όριο της ακραίας φτώχειας, σύμφωνα με την ΕΕ)» (Πρόταση νόμου του ΣΥΝ για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, Απρίλης 2005).

Ορισμένες παρατηρήσεις:

• Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μόνο την τελευταία τριετία, έχει καταθέσει 5 διαφορετικές προτάσεις για το εισόδημα των εργαζομένων.
• Στην περίπτωση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, το εισόδημα που προέκυπτε από την πρόταση νόμου του ΣΥΝ ήταν μόλις 246 ευρώ.
• Η πρόταση για την παροχή διορθωτικού ποσού, ακυρώνει από μόνη της την πρόταση που ο πρόεδρος του ΣΥΝ διατύπωσε στην ίδια συνέντευξη (!) για επαναδιαπραγμάτευση της Συλλογικής Σύμβασης.
• Η πρόταση «κανείς μισθός να μην υπολείπεται του ορίου φτώχειας», οδηγεί σε μηνιαίο εργατικό εισόδημα 475 ευρώ.
• Μέσα σε λιγότερο από 5 μήνες, τα 1.250 ευρώ στην τριετία έγιναν 1.300 ευρώ εδώ και τώρα!

Μισθούς και εισοδήματα φτώχειας για όλα τα (εργοδοτικά) βαλάντια έχει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Και αραδιάζει την πραμάτεια του, δημαγωγώντας σε βάρος εργαζομένων και ανέργων, κλείνοντας πονηρά το μάτι στο κεφάλαιο και τα κόμματά του. Αυτές είναι οι προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Μισθοί και εισοδήματα από 246 και 475 ευρώ, μέχρι κάτι ενισχύσεις στους υπάρχοντες άθλιους μισθούς. Και για κερασάκι στην τούρτα, ένα ξερό «1.300 ευρώ», που άλλοτε γίνεται 1.250, άλλοτε 860 και πάει λέγοντας.

Ακόμα παραπέρα: Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προτείνει επαναδιαπραγμάτευση της Σύμβασης. Τι απ' όλα ισχύει;

• Η δήλωση του ίδιου του προέδρου του ΣΥΝ αμέσως μετά την υπογραφή της Σύμβασης ότι αυτή ήταν ένα απλό «λάθος» και κατά συνέπεια δεν αποτελεί συνειδητή υπονόμευση των εργατικών αναγκών και διεκδικήσεων από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ;
• Η δήλωση του στελέχους και βουλευτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλη Παπαγιανννάκη, το Μάη του 2008, ο οποίος χαρακτήρισε «αστεία πράγματα» την άποψη ότι οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είναι «πουλημένες και εξαγορασμένες»; Και ότι «η συμφωνία (σ.σ. για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας) δεν είναι ενθουσιαστική. Τη βρήκα λίγο άψυχη. Δεν ένιωσα ότι προετοιμάστηκε. Από την άλλη, ακούω αναλυτές να λένε ότι με τα δεδομένα της οικονομίας δεν ήταν πολύ κακή»;
• Και ποια πλειοψηφία θα επαναδιαπραγματευτεί τη Σύμβαση; Αυτή την οποία στηρίζει με νύχια και με δόντια ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα και την οποία το στέλεχός του αρνείται να τη χαρακτηρίσει «πουλημένη και εξαγορασμένη»;

Καιροσκοπισμός ανάλογα με το πού φυσάει ο άνεμος και το τι επιβάλλουν κάθε φορά οι ανάγκες του κεφαλαίου. Οταν μετά την υπογραφή της Σύμβασης η συνδικαλιστική πλειοψηφία αναζητούσε εναγωνίως στήριξη για να σταθεί από την κατακραυγή των εργαζομένων, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να την προσφέρει απλόχερα. Οταν η μπόρα πέρασε, οι τόνοι ανέβηκαν λίγο παραπάνω, ίσα που να δικαιολογείται η άσφαιρη ύπαρξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στα συνδικαλιστικά πράγματα.

Για τις εργασιακές σχέσεις, ο πρόεδρος του ΣΥΝ είπε την Πέμπτη: «Τακτοποίηση όλων των συμβασιούχων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και εν συνεχεία κατάργηση του θεσμού του συμβασιούχου. Κατάργηση μορφών εργασίας, όπως η ενοικίαση εργαζομένων, οι συμβάσεις έργου ή μίσθωσης υπηρεσιών με δελτίο, επέκταση της προστασίας της εργατικής νομοθεσίας σε κατηγορίες εργαζομένων, που η απασχόλησή τους υποκρύπτει μισθωτή σχέση (π.χ. επέκταση της έννοιας της εξαρτημένης εργασίας υπό το φως των νέων δεδομένων, νομοθετική ρύθμιση για την προστασία των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των τηλεργαζομένων)».

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αξίζει να εξηγήσει στους εργαζόμενους και ιδιαίτερα σ' εκείνους των 700 ευρώ που αρέσκεται να κολακεύει:

• Γιατί στο θέμα των συμβασιούχων χρησιμοποιεί τον όρο «πάγιες και διαρκείς ανάγκες»; Μήπως επειδή είναι ο ίδιος όρος που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να «κόψει» χιλιάδες συμβασιούχους, κάνοντας χρήση της γνωστής Κοινοτικής Οδηγίας 70/99, την οποία και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε εργολαβικά να υπερασπιστεί; Του έρχεται βαρύ και εκτός της ευρωενωσιακής νομιμότητας να υπερασπιστεί τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, την κατάργηση τώρα αυτού του απαράδεκτου θεσμού, μαζί και όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Θυμίζουμε μόνο ότι ο όρος «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» οδήγησε ώστε από τους 250.000 συμβασιούχους που μετρούσαν κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ πριν τις εκλογές του 2004, να έχουν «μονιμοποιηθεί» σήμερα μόλις 33.000 περίπου. Την ίδια ώρα, έχουν προστεθεί μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα στους ήδη υπάρχοντες.
• Αραγε, οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ γνώριζαν την παραπάνω θέση του κόμματός τους, όταν λίγες μέρες πριν ψήφιζαν μαζί με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον Μπουτάρη στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης την «πρόσληψη» 200 εργαζομένων με μερική απασχόληση στη διεύθυνση Πρασίνου; Τη γνώριζαν και την παραγνώριζαν. Γι' αυτό το βράδυ της Πέμπτης έκαναν πάλι «κωλοτούμπα», μετά την κατακραυγή και καταψήφισαν αντίστοιχη πρόταση της πλειοψηφίας για πρόσληψη 50 εργαζομένων μερικής απασχόλησης στις κοινωνικές υπηρεσίες. Κι αυτό, για να σταθούμε μόνο σ' ένα πρόσφατο παράδειγμα.
• Ακόμα: Τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με τη θέση που επίσημα διατυπώνει η ΓΣΕΕ και στηρίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, να καθιερωθεί δηλαδή «ανώτατο όριο ποσοστού απασχολούμενων με μειωμένη απασχόληση ίσο με το 10% του προσωπικού με πλήρη απασχόληση της συγκεκριμένης επιχείρησης»; Αυτό πρότεινε η ΓΣΕΕ στην πρόσφατη διαπραγμάτευση της ΕΓΣΣΕ, μ' αυτήν την πρόταση συμφώνησε η παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ρίχνοντας στο κανναβάτσο το επίκαιρο και αναγκαίο αίτημα για κατάργηση τώρα της μερικής απασχόλησης.

Ηταν αρκετή μια ανασκόπηση της πιο πρόσφατης ειδησεογραφίας, για να ανακαλύψει κανείς καραμπινάτες αντιφάσεις, ελιγμούς και χαμελαιοντισμούς του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Με τέτοια τερτίπια και συγχωροχάρτια στο ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να εγκλωβίσει συνειδήσεις. Καθείς εφ ω ετάχθη.