Κυριακή 28 Σεπτέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Μέρες του 1998...

Οι περισσότεροι το έχουμε ξεχάσει, αλλά ακριβώς πριν από 10 χρόνια, τούτες τις μέρες, τέλη Σεπτέμβρη του 1998, στο επίκεντρο της επικαιρότητας βρισκόταν η κρίση που είχε ξεσπάσει στις οικονομίες και τα χρηματιστήρια της Απω Ανατολής. Οι «τίγρεις» της Ασίας - το πολυδιαφημισμένο από τους καπιταλιστές, ως μοντέλο ανάπτυξης απαλλαγμένο από τις κυκλικές οικονομικές κρίσεις - αποδείχτηκαν «χάρτινες», ενώ η κρίση που εκδηλώθηκε εκεί απειλούσε να εξαπλωθεί σ' ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Χρηματοοικονομικοί κολοσσοί, μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις που ελέγχονταν από δυτικά κεφάλαια χρεοκόπησαν, η κρίση μεταφέρθηκε στις δυτικές αγορές και οι απολογητές του συστήματος στο σύνολό τους - από τον Κίσινγκερ μέχρι τον Φρίντμαν - (ξανα)άρχισαν να θέτουν ως θέμα ημερήσιας διάταξης τις παρεμβάσεις που έπρεπε να γίνουν από τις δυτικές κυβερνήσεις, τις κεντρικές τράπεζες και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), προκειμένου να μην ξεφύγει η κρίση από τα όρια των χρηματαγορών και των χρηματοοικονομικών πολυεθνικών. Οι 182 υπουργοί Οικονομικών και οι αντίστοιχοι διοικητές των κεντρικών τραπεζών που συγκεντρώθηκαν στην Ουάσιγκτον για τη Σύνοδο του ΔΝΤ, μπορεί να διαφώνησαν στα περισσότερα ζητήματα που μπήκαν προς συζήτηση, συμφώνησαν όμως σε δύο, αυτά που έκριναν ότι μπορούσαν να φρενάρουν προσωρινά την κρίση. Πρώτον, την αντιμετώπιση των υπερβολικών χρεών των άλλοτε «τίγρεων». Δεύτερον, το συντονισμό ΗΠΑ και ΕΕ για συγχρονισμένα (σε περιεχόμενο και χρόνο) μέτρα, προκειμένου να στηριχτεί το παγκόσμιο επίπεδο της ζήτησης και να μην περιέλθουν οι οικονομίες των καπιταλιστικών χωρών σε μια ανεπιθύμητη παγκόσμια οικονομική κρίση.

Με βάση εκείνες τις αποφάσεις ακολούθησε πάγωμα των «τιτλοποιημένων» απαιτήσεων από χώρες όπως η Μαλαισία, η Ταϊλάνδη και η Ινδονησία, οι οποίες ήδη είχαν «γονατίσει» από τη συστηματική οικονομική αφαίμαξη από τις πολυεθνικές. Ενισχύθηκε η ρευστότητα των αγορών με εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια από την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, προκειμένου να διασωθούν κάποια επιχειρηματικά χρηματοοικονομικά μεγαθήρια. Εγινε συντονισμένη μείωση των επιτοκίων σε ΗΠΑ και ΕΕ. Επρόκειτο για μέτρα που πράγματι απέτρεψαν το ξέσπασμα οικονομικής κρίσης και πράγματι οδήγησε τις αγορές σε σημαντική ανάκαμψη. Κυρίως, διευκόλυναν το ξαναμοίρασμα της πίτας ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές χώρες και στους εκπροσώπους της ολιγαρχίας και διευκόλυναν τις ανακατατάξεις σε διάφορους τομείς δράσης του κεφαλαίου. Δεκάδες τράπεζες και γνωστοί επιχειρηματικοί όμιλοι δήλωσαν πτώχευση, εντάθηκαν οι διαδικασίες εξαγορών και συγχωνεύσεων, επανακαθορίστηκαν οι αναγκαίες για το κεφάλαιο συμμαχίες, ώστε αποτελεσματικότερα να εξασφαλιστεί η επικράτησή τους στις νέες συνθήκες ανταγωνισμού.

Μόνο που το... όνειρο, το καμουφλάρισμα της οικονομικής κρίσης που ενυπήρχε και στα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα, κράτησε όλο κι όλο μέχρι το 2001. Τη χρονιά που εκδηλώθηκε ταυτόχρονα και στις ΗΠΑ και στην ΕΕ και στην Ιαπωνία η πιο πρόσφατη παγκόσμια συγχρονισμένη οικονομική κρίση, που ήταν η απαρχή για το νέο κύκλο ανόδου ο οποίος ενισχύθηκε με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Αφγανιστάν, τη στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ, τις προετοιμασίες για επέμβαση σε άλλες χώρες και περιοχές, τις πρόσφατες εξελίξεις στον Καύκασο κλπ, αποδεικνύοντας ότι όσο πιο έντονα είναι τα χαρακτηριστικά της κρίσης, τόσο πιο βίαιος και επιθετικός γίνεται ο ίδιος ο καπιταλισμός.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ