Παρασκευή 26 Σεπτέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ
Στην πεπατημένη της ισορροπίας σε δυο βάρκες...

Συνέντευξη Τύπου του προέδρου του ΣΥΝ

Η προσπάθεια εξωραϊσμού της εικόνας του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καλά κρατεί. Εφτασε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, να απαλλάξει τον Γ. Παπανδρέου απ' την ευθύνη που αντικειμενικά φέρει ως υπουργός επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ για την αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική που εφαρμόστηκε και τις συνέπειες που αυτή είχε στους εργαζόμενους. Ο Αλ. Τσίπρας κάλεσε τον Κ. Καραμανλή και τον Γ. Παπανδρέου να ζητήσουν συγνώμη από τη «γενιά των 700 ευρώ», διευκρινίζοντας για τον δεύτερο ότι πρέπει να τη ζητήσει εκ μέρους του Κ. Σημίτη καθώς ο ίδιος, αν και υπουργός, δεν είχε την ευθύνη της οικονομικής πολιτικής!

Στη συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του ΣΥΝ κατέθεσε μια δέσμη μέτρων - που αφορούσαν σε μισθούς, επιδόματα ανεργίας, ασφαλιστικά δικαιώματα, κ.ά. - για «να αμβλυνθούν οι κοινωνικές ανισότητες», όπως ανέφερε. Κάλεσε, επίσης, τους εργαζόμενους σε αγώνες άμυνας, για «να κάνουμε όσο το δυνατόν γνωστότερο το μεγάλο αυτό κοινωνικό πρόβλημα», για να «εντείνουμε την πίεση απέναντι στις εταιρείες, απέναντι στο κεφάλαιο». Ως προς το πώς εννοεί την πίεση ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας διευκρίνισε: «Οι εταιρείες εμπορεύονται προϊόντα και υπηρεσίες και ενδιαφέρονται πάρα πολύ για τη δημόσια εικόνα τους. Αυτό είναι το αδύνατο σημείο τους»!

Από τον ίδιο το στόχο αυτής της δέσμης προτάσεων (άμβλυνση κοινωνικών ανισοτήτων) αλλά και από το χαραχτήρα των αγώνων στους οποίους καλεί τους εργαζόμενους (αμυντικοί αγώνες) γίνεται καθαρό πως προβάλλει δέσμη μέτρων καλώντας σε πολιτική συνεργασία για την υλοποίησή τους, που σημαίνει διέξοδο με λογική διαχείρισης του συστήματος, ενώ καλεί τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν όχι με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους αλλά κάνοντας έκπτωση σ' αυτές. Υπονομεύοντας, έτσι, και τη δυνατότητα άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, όπως λέει (αν μπορεί στις σημερινές συνθήκες να επιτευχθεί χωρίς καθολική αντίθεση με την πολιτική του κεφαλαίου, που δεν μπορεί), αλλά και ευνουχίζοντας την ταξική πάλη. Σ' αυτό πάντως είναι μανούλες γιατί πατούν σε δυο βάρκες, και με τον εργαζόμενο αλλά και χωρίς να χτυπηθούν οι επιχειρήσεις.

Η δε φράση του «περιμένουμε να δούμε τις απαντήσεις (σ.σ. πάνω στις προτάσεις που κατέθεσε) όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων που θεωρούν ή εξαγγέλλουν ότι πρέπει να αλλάξει η σημερινή δεξιά διακυβέρνηση» δείχνει τη διαχειριστική βάση, πάνω στην οποία οι ηγέτες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουν να κτιστεί η όποια κοινή δράση ή και συνεργασία κομμάτων. Βάση η οποία, στην ουσία, οδηγεί στη συνέχιση της αντιλαϊκής πορείας και στη σώρευση νέων και όξυνση των παλαιών προβλημάτων των λαϊκών στρωμάτων.

Ποιες προτάσεις;

Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιες απ' αυτές τις προτάσεις:

-- «Κανένας μισθός να μην υπολείπεται του ορίου φτώχειας», αυτού δηλαδή που καθορίζουν ως όριο φτώχειας οι ιθύνοντες, «400 ευρώ μισθό», που στην πραγματικότητα είναι όριο εξαθλίωσης.

-- «Παροχή διορθωτικής αύξησης στους μισθούς για την αντιμετώπιση της ακρίβειας ύψους 200 ευρώ το μήνα για το 2008 και 100 ευρώ για το 2009». Τόσο κοστολογούν τις ανάγκες του εργαζόμενου...

-- «Επαναδιαπραγμάτευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας 2008 - 2009, με στόχο ο κατώτερος μισθός να φτάσει τα 1.300 ευρώ το μήνα». Να υπενθυμίσουμε ότι τα 1.400 ευρώ για τον κατώτερο μισθό που απαιτούν οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα χαρακτηρίζονται απ' τις δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σαν αίτημα μαξιμαλιστικό!

-- «Ειδικό βοήθημα ανεργίας, ίσο με την εκάστοτε σύνταξη του ΟΓΑ, για τους νέους και νέες μέχρι 29 ετών, που τελειώνουν την τυπική εκπαίδευσή τους, γράφονται στις λίστες του ΟΑΕΔ και δεν τους τοποθετεί το αργότερο σε δύο μήνες σε εργασία». Μια σύνταξη που δεν ξεπερνά τα 330 ευρώ.

-- «Εφαρμογή αφορολόγητου ορίου ετήσιου εισοδήματος μέχρι 15.000 για τα δύο πρώτα χρόνια της απασχόλησής τους για όσους εργαζόμενους δεν ξεπερνούν το 30ό έτος της ηλικίας τους».

-- «Τακτοποίηση όλων των συμβασιούχων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και εν συνεχεία κατάργηση του θεσμού του συμβασιούχου. Κατάργηση μορφών εργασίας, όπως η ενοικίαση εργαζομένων, οι συμβάσεις έργου ή μίσθωσης υπηρεσιών με δελτίο, επέκταση της προστασίας της εργατικής νομοθεσίας σε κατηγορίες εργαζομένων, που η απασχόλησή τους υποκρύπτει μισθωτή σχέση (π.χ. επέκταση της έννοιας της εξαρτημένης εργασίας υπό το φως των νέων δεδομένων, νομοθετική ρύθμιση για την προστασία των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των τηλεργαζομένων)».Απουσιάζει φυσικά από εδώ το αίτημα για κατάργηση μορφών εργασίας όπως το ωρομίσθιο, η μερική απασχόληση, στην εφαρμογή των οποίων οι δυνάμεις του ΣΥΝ έβαλαν πλάτη, όπως και σ' αυτές τις μορφές που τώρα λένε να καταργηθούν, όπως, π.χ., οι συμβασιούχοι. Γι' αυτούς βεβαίως έχουν βάλει όριο. Να μην υπερβαίνει το 10%.

-- «Κατάργηση όλων των αρνητικών διακρίσεων που έχουν θεσπιστεί από το 1992 μέχρι σήμερα σε βάρος των νέων και πρωτίστως αυτές που αφορούν εργασιακές σχέσεις, ασφάλιση, αμοιβές, συνδικαλιστικά δικαιώματα. Να καταργηθούν όλες οι νομοθετικές ρυθμίσεις για υποβαθμισμένες εργασιακές σχέσεις όχι μόνο στους νεοπροσλαμβανόμενους σε όλες τις ΔΕΚΟ». Βεβαίως, στο συνδικαλιστικό κίνημα των πρώην ΔΕΚΟ έβαλαν πλάτες γι' αυτές τις ρυθμίσεις που τώρα θέλουν να καταργηθούν, όπως στην επαίσχυντη συμφωνία της εθελουσίας εξόδου στον ΟΤΕ, όπου έπεφτε πολύ παραδάκι. Με την οποία συμφωνούσαν αλλά δεν την ψήφισαν ποντάροντας στην άρση της μονιμότητας.

Απαντώντας στο πού θα βρεθούν οι πόροι που απαιτούνται για τη χρηματοδότηση αυτών των προτάσεων, δήλωσε: «Η συνολική φορολογία κεφαλαίου στην Ελλάδα είναι 17%. Στην Ευρώπη 29%. Ολοι μας μιλάμε για την ανάγκη να εξευρωπαϊστούμε, να συγκλίνουμε με τις άλλες χώρες της Ευρώπης (...). Παίρνοντας το κάτι παραπάνω από την κερδοσκοπία του μεγάλου κεφαλαίου»!

Ο Αλ. Τσίπρας επανέλαβε ότι οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ «βρίσκονται σε μια κατεύθυνση θα έλεγε κανείς κοντύτερα σε θέσεις και απόψεις που αποτέλεσαν τον πυρήνα της προγραμματικής αντιπολίτευσης που εμείς κάναμε στη διακυβέρνηση Σημίτη».

Τέλος, ο Αλ. Τσίπρας είπε πως «χρειάζονται λύσεις, με περισσότερο κοινωνικό κράτος, με περισσότερη κοινωνική συνοχή». Ετσι, λοιπόν, να προσέχουμε μη τυχόν και ο λαός σπάσει τη συνοχή της καπιταλιστικής κοινωνίας παλεύοντας για να ανατρέψει τους επιχειρηματίες...


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ