Ακριβώς τρία χρόνια μετά το καταστροφικό πέρασμα του κυκλώνα Κατρίνα, οι πληγές δεν έχουν σβήσει ακόμη και η Νέα Ορλεάνη βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού καθώς πλησιάζει απειλητικά ο κυκλώνας Γκουστάβ, ξυπνώντας εφιάλτες. Εντούτοις, οι ΗΠΑ και ολόκληρος ο πλανήτης έχουν εστιάσει το βλέμμα τους σε μία πιο φαντασμαγορική εικόνα της αφροαμερικανικής κοινότητας, αυτής που αντανακλάται στο πρόσωπο του Μπαράκ Ομπάμα, του προεδρικού υποψήφιου του Δημοκρατικού Κόμματος. Την ίδια στιγμή, στη Νέα Ορλεάνη, το κεφάλαιο της αμερικανικής ιστορίας για την εκμετάλλευση, εξαθλίωση και περιθωριοποίηση της αφροαμερικανικής κοινότητας, εξακολουθεί να γράφεται, ως επί το πλείστον, παντελώς αγνοούμενο από τα διεθνή ΜΜΕ.

Είναι τα ίδια ΜΜΕ που τις μέρες της καταστροφής υπάκουσαν πειθήνια στις εντολές πλήρους απαγόρευσης λήψης εικόνων και προσέγγισης σε συγκεκριμένες περιοχές (zero access), αλλά και που έπλεξαν διθυράμβους για τη «στρατιωτική κατοχή» της Νέας Ορλεάνης. Γιατί περί στρατιωτικής κατοχής επρόκειτο, από τη στιγμή που το Πεντάγωνο κατέστρωσε σχέδιο δράσης «σε πεδίο μάχης», αυτό το σχέδιο που δεν κατέστρωσε ποτέ η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών (FEMA).

Ο κυκλώνας Κατρίνα άρχισε να χτυπάει τις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ στις 25 Αυγούστου και μέσα σε λίγες μέρες, μέχρι τις 31 Αυγούστου του 2005, οπότε και υποχώρησε, είχε προκαλέσει πρωτοφανείς καταστροφές, κυρίως στην πολιτεία της Λουιζιάνα και ειδικά στην Ορλεάνη που έμεινε επί 17 μέρες κάτω από τα νερά διότι δεκάδες από τα φράγματα έσπασαν... η αμερικανική κυβέρνηση γνώριζε και δεν έπραξε τίποτα και ο πλανήτης σοκαρίστηκε όταν αποκαλύφτηκε, με αυτόν τον πλέον τραγικό τρόπο, η ένδεια και η εγκληματική αδιαφορία - εάν όχι δόλος - του «πιο προηγμένου κράτους του πλανήτη». Μέχρι σήμερα είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα της καπιταλιστικής ασυδοσίας: Περισσότεροι από 2.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ μέχρι σήμερα περίπου 700 συνεχίζουν να καταγράφονται ως αγνοούμενοι, αφού είτε οι σοροί τους δε βρέθηκαν ποτέ, ή δεν μπόρεσε να γίνει αναγνώριση. Ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι αναγκάστηκαν να γίνουν εσωτερικοί πρόσφυγες. Πάνω από μισό εκατομμύριο σπίτια καταστράφηκαν ολοσχερώς ή σε βαθμό που έγιναν μη κατοικήσιμα. Χάθηκαν 220 χιλιάδες θέσεις εργασίας, ενώ καταστράφηκαν 44 χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις.

Περιοχές των περιθωριοποιημένων Αφροαμερικανών, όπως το Λόουερ Νάινθ Γουόρντ, που αγνοούνταν από τις ορδές των τουριστών καθώς απαλείφονταν συστηματικά από τους τουριστικούς οδηγούς της πόλης, κέρδισαν τη συμπάθεια του κόσμου. Ηταν αυτές οι περιοχές που επλήγησαν και θρήνησαν νεκρούς, καθώς οι κάτοικοί τους δεν είχαν τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν την πόλη, όταν δόθηκαν τελικά οι εντολές για εκκενώσεις περιοχών.

Πώς θα μπορούσαν άλλωστε; Το 27% των νοικοκυριών δεν είχε ιδιωτικό μέσο μετακίνησης ενώ η πλειοψηφία διαβιούσε με επιδόματα της πρόνοιας ή με πολύ χαμηλές συντάξεις. Οσο για σχέδια εκκένωσης σε πολιτειακό ή ομοσπονδιακό επίπεδο, με δημόσια μέσα; Αγνωστες λέξεις σε ένα σύστημα εξουσίας όπου οι κοινωνικές δαπάνες θεωρούνται «χαμένα κονδύλια» και τεράστια τμήματα του πληθυσμού διαβιούν σε άθλιες συνθήκες παντελούς έλλειψης υποδομών γιατί απλώς είναι φτωχοί, μαύροι, Λατίνοι, μετανάστες, περιθωριοποιημένοι, άνεργοι - τμήματα που χωρίς φειδώ αφήνονται να πεθάνουν ή καλύτερα «εξοντώνονται».

Η συμπάθεια, σύννεφο ήταν και πέρασε. Οι τουρίστες επέστρεψαν στον γαλλικό τομέα, την κύρια τουριστική ατραξιόν της πόλης, αλλά το 57% του μαύρου πληθυσμού της πόλης, δεν έχει επιστρέψει, επιβεβαιώνοντας τις δηλώσεις του τότε γενικού γραμματέα της Υπηρεσίας Οικιστικής Ανάπτυξης, μετά την τραγωδία: «Να είστε σίγουροι. Η Νέα Ορλεάνη δε θα ξαναγίνει τόσο "μαύρη" όσο ήταν πριν από την Κατρίνα».

Δεν πρόκειται να επιστρέψουν ποτέ, καθώς οι κερδοσκόποι των ακινήτων και οι κατασκευαστικές εταιρείες όπως η «Halliburton» και η «Shaw Group», που με ταχύτητα αστραπής ανέλαβαν συμβόλαια, ήταν αυτοί που «έτειναν χέρι βοηθείας» στις αρχές της κατεστραμμένης πόλης και από κοινού αποφάσισαν για το μέλλον της: να τη μετατρέψουν σε μία παιδική χαρά πλουσίων. Και σε αυτό το μέλλον δεν είχαν θέση. Ψηφίστηκαν ειδικοί νόμοι για τον περιορισμό του δικαιώματος στην κήρυξη πτώχευσης από μικρές επιχειρήσεις και ιδιώτες, γιατί οι τράπεζες έκριναν πως πολλοί έκαναν χρήση του ότι ήταν φτωχοί για να σταματήσουν να πληρώνουν τα δάνειά τους. Αντίθετα όμως, μεγάλες επιχειρήσεις, όπως οι Μακ ντόναλντς και Γουόλμαρτ, κατάφεραν να απολύσουν χωρίς αποζημίωση, τους εργαζόμενους στα καταστήματα που καταστράφηκαν.

Τρία χρόνια μετά, όλος ο πλανήτης ασχολείται με τον πρώτο Αφροαμερικανό υποψήφιο πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ αλλά στη «μαύρη» Νέα Ορλεάνη οι τιμές των ακινήτων έχουν εκτοξευτεί και ο αριθμός των αστέγων αντί να μειώνεται, αυξάνεται, αφού οι αρχές της πόλης σιωπηρά καταστρέφουν τα υπολείμματα των δημόσιων κατοικιών που είχαν υποφερτά ενοίκια. Ενέργειες που πρόσφατα τα Ηνωμένα Εθνη τις χαρακτήρισαν ως «σφοδρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ το γεγονός ότι αυτές οι κατεδαφίσεις επηρεάζουν κατά κύριο λόγο το μαύρο πληθυσμό, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «εθνοκάθαρση», αναφέρει η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν».

Τελικά οι ταξικές και φυλετικές διαφορές είναι αυτές που δίνουν τον τόνο στην «αναγέννηση της πόλης». Σύμφωνα με έκθεση του «PolicyLink», που δόθηκε στη δημοσιότητα τις προηγούμενες μέρες, με αφορμή την τρίτη επέτειο από τον Κατρίνα, το 81% αυτών που είχαν δικαίωμα να λάβουν τα στεγαστικά επιδόματα, κονδύλια που χρηματοδοτούνται από τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό και διατίθενται μέσω της Πολιτείας, δεν έχουν λάβει τα αναγκαία ποσά για την αποκατάσταση των ζημιών. Κάθε πληγέντας που είχε δικαίωμα να λάβει το επίδομα στέγασης, έχει κατά μέσο όρο ποσά κατά 35.000 δολάρια λιγότερα από τα αναγκαία για την ανοικοδόμηση, ενώ τα αφροαμερικανικά νοικοκυριά έχουν κατά 35% μεγαλύτερη αδυναμία, εξαιτίας της μικρότερης πρόσβασής τους στα στεγαστικά προγράμματα. Παράλληλα, μία στις τρεις κατοικίες - πάνω από 70.000 - παραμένουν άδειες ή ακατοίκητες, σύμφωνα με το πόρισμα της έκθεσης του Στατιστικού Κέντρου της Κοινότητας της Νέας Ορλεάνης. Οσο για το Λόουερ Νάινθ Γουόρντ που ισοπεδώθηκε, σύμφωνα με την ίδια έκθεση, είναι η περιοχή με το μικρότερο δείκτη ανάπτυξης και ανοικοδόμησης, καθώς μόνο το 11% των οικιών έχει ανοικοδομηθεί. Την ίδια στιγμή, όπως σημειώνει η έκθεση, τα ενοίκια στην πόλη έχουν αυξηθεί κατά 46%, ενώ η δημόσια συγκοινωνία παραμένει εξαιρετικά περιορισμένη καθώς μόνο το 21% των δημόσιων λεωφορείων είναι σε λειτουργία.

Μία πόλη, δύο κόσμοι είναι η Νέα Ορλεάνη σύμφωνα με δημοσκόπηση του «Kaiser Family Foundation», καθώς το 70% θεωρεί ότι τους χωρίζουν φυλετικές και ταξικές διαφορές και το μόνο που τους ενώνει είναι ότι νιώθουν «ξεχασμένοι από τις υπόλοιπες ΗΠΑ». Εξίσου αποκαλυπτικά και ενδιαφέροντα και άλλα ευρήματα της ίδιας δημοσκόπησης, όπως ότι μετά την Κατρίνα έχει επιδεινωθεί η οικονομική κατάσταση του 53% των χαμηλών εισοδηματικά κατοίκων. Το ποσοστό δε, των κατοίκων που έχει διαγνωστεί με σοβαρές ψυχικές ασθένειες, έχει τριπλασιαστεί από το 2005.